Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ. Παϊσίου
(ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ) , 14-2-2021)
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ούτε οι κραυγές της Χαναναίας γυναίκας, που φώναζε τον Ιησού απελπιστικά να την βοηθήσει «Ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαβίδ», ούτε η επέμβαση των μαθητών του Κυρίου, έπεισαν τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος να υπακούσει και να θεραπεύσει την δαιμονιζόμενη θυγατέρα της πονεμένης εκείνης μάνας.
Ήθελε, ο Παντογνώστης Κύριος, να γνωρίσουν οι μαθητές Του, ότι, και οι ειδωλολάτρες είναι άξιοι του ελέους Του, μάλιστα περισσότερο από τους Εβραίους. Μεγάλο ριζοσπαστικό μάθημα για τους μαθητές Του ότι, και οι ειδωλολάτρες είναι άξιοι της αγάπης του Χριστού, ο Οποίος «ήλθεν, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος», δια να σώσει πάντα άνθρωπο στον κόσμο αυτό τον πρόσκαιρο και μάταιο.
Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή του λέγει, «Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ… οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην… πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Γαλ.2).
Ο Κύριος όμως μπροστά στο μεγάλο δράμα της πονεμένης εκείνης μάνας αφήνει πλέον την φαινομενική αδιαφορία του για να εκδηλώσει πλέον την πλούσια στοργή του, αλλά και την εκτίμησή του προς την γυναίκα εκείνη που μέσα της κυριαρχούσαν τρείς δυνάμεις, η πίστη, η επιμονή και όλως ιδιαιτέρως η προσευχή μίας μάνας ειδωλολάτρης.
Ο Θεός, «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος», παρέχει άφθονα τα αγαθά του, και την χάρη του, εν Χριστώ, σε όλους που προσεύχονται με πίστη και ευλάβεια και υπομονή. Πολλές φορές όμως συμβαίνει να μη λαμβάνει ο άνθρωπος εκείνα τα οποία ζητά.
Η Χαναναία μάνα, δια της προσευχής της, ζητούσε την θεραπεία της κόρης της από τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος, τον Κύριο. Και εισακούγεται. Και ο Κύριος της λέγει, «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! Γεννηθήτω σοι ως θέλεις» και «ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης».
Η προσευχή είναι ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής, και όπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζεί χωρίς οξυγόνο, έτσι και η ψυχή χωρίς επικοινωνία με τον Θεό χάνεται και εμπλέκεται στα δίκτυα του πονηρού, και τότε μία τέτοια προσευχή είναι αμαρτωλή.
Πολλάκις ο άνθρωπος δια της προσευχής δε ζητά από τον Θεό ωφέλημα και πρέποντα δια την ψυχή του «όσα εστίν αληθή, και σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, εί τις αρετή και εί τις έπαινος» (Φιλιπ. δ.8), αλλά ζητά τα επίγεια αγαθά και πολλάκις την αμαρτία, που τα οψώνια της αμαρτίας οδηγούν στον πνευματικό θάνατο, τον χωρισμό ανθρώπου από τον Θεό.
Η αμαρτία σκιάζει τότε το θείο ιλαστήριο και απωθεί την χάρη του Αγίου Πνεύματος να κατοικήσει στις ψυχές των ανθρώπων, «οίδαμεν, ότι αμαρτωλών ο Θεός ούκ ακούει» (Ιωαν. Θ,31). Ο άνθρωπος ζητά τα πάντα από τον Θεό, δεν ζητά όμως να βρει αυτόν τον ίδιο τον Θεό, τον Θεό της αγάπης, του ελέους, των οικτιρμών, της ευσπλαχνίας.
Κατά τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας η προσευχή είναι όπλο ισχυρό στα χέρια του πιστού ανθρώπου, διότι δια της προσευχής νικά τους ορατούς και αοράτους εχθρούς. Η προσευχή είναι αναγκαία δια την ανθρώπινη ψυχή. Μόνο δια της προσευχής ο άνθρωπος ανυψώνεται στους ουρανούς και καθαίρεται με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος.
Πρότυπο αυτής της προσευχής είναι η Κυριακή προσευχή, η προσευχή των προσευχών, την οποία συνέθεσε ο Άγιος των Αγίων, ο Ιησούς Χριστός, και της οποίας τίποτε δεν υπάρχει το πνευματικώτερο, τελειότερο, θειότερο δημιούργημα.
Αδελφοί μου,
Ας ζητήσουμε, λοιπόν, και εμείς στις προσευχές μας από τον Θεό των Πατέρων μας εκείνα τα πράγματα που θα μας ωφελήσουν ψυχικά και τα οποία αρμόζουν στην λογική μας φύση και στον υψηλό προορισμό μας.
Ας καρτερούμε και να επιμένουμε στις παρακλήσεις μας, ως η Χαναναία εκείνη γυναίκα, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, που με πίστη και ταπείνωση είδε την θεραπεία της κόρης της – «ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης». Και ας παρακαλούμε συνεχώς και αδιαλείπτως τον Κύριο, τον Μέγα Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, παρά του Οποίου καταβαίνει «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον», υπέρ της σωτηρίας της ψυχής μας και των αδελφών μας, να μας απαλλάξει εκ της ενεστώσης επιδημίας του Κορωνοϊού.
Ας ακούσουμε και εμείς πάντες της ωραίας και γλυκείας φωνής, του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, την οποία άκουσε ως φωνή υδάτων πολλών η Χαναναία εκείνη και ειδωλολάτρης γυναίκα. «Γεννηθήτω σοι ως θέλεις».
ΑΜΗΝ.