Ο Μητροπολίτης Λέρου Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ. Παΐσιος στο πλαίσιο της τακτικής επικοινωνίας με το ποίμνιό του αναλύει στην εππίση ιστοσελίδα της Μητρόπολης το νόημα της Κυριακής της Πεντηκοστής.
«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μεγάλη, υψηλή, μυστηριώδης και ανερμήνευτος κατά τον ανθρώπινο νούν, η υπόθεση της σημερινής εορτής της Πεντηκοστής κατά την οποία κατήλθε το Πνεύμα το Άγιο και φώτισε τους Αποστόλους και δι’ αυτών ίδρυσε την Εκκλησία, την μόνη πηγή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Δια τούτο δε και η μεγάλη αυτή εορτή πανηγυρίζεται και ως η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.
Είχαν και οι Εβραίοι μεγάλες εορτές, τις οποίες ο Θεός όρισε και οι οποίες συμβόλιζαν και προανήγγελλαν τις γεμάτες χάρη και φώς χριστιανικές εορτές και πανηγύρεις. Κατά την εβδόμη και τελευταία και επίσημο ημέρα της εορτής αυτής ήλθε ο Κύριος στον Ναό. Μεγάλη εορτή ήταν δια τους Εβραίους η εορτή της Σκηνοπηγίας. Εορτή ευγνωμοσύνης του ιουδαϊκού λαού προς τον ευεργέτη Θεό και είχε ένα συμβολικό χαρακτήρα. Με το νερό που σαν σπονδή έχυνε ο ιερεύς, συμβόλιζε η πράξη αυτή τις πλούσιες και ζωογόνους δωρεές του Αγίου Πνεύματος, οι οποίες θα ελάμβαναν οι άνθρωποι κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Δι’ αυτό και ο Κύριος στράφηκε κατά την ώρα εκείνη προς τον πανηγυρίζοντα λαό των Εβραίων και με φωνή μεγάλη, ώστε να ακουστεί από όλους, έκραξε και είπε, «εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω». Όποιος διψά δια πνευματικά και αιώνια αγαθά, δια την λύτρωση, την ειρήνη και την χαρά, δια τις ανεκτίμητες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, ας έλθει κοντά μου.
Και ο υψιπέτης αετός της αγάπης, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, προσθέτει, στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ότι με αυτά τα αλληγορικά λόγια ο Κύριος εννοούσε το Άγιο Πνεύμα, το οποίο θα ελάμβαναν όλοι όσοι θα πίστευαν σ’ Αυτόν.
Πολλάκις ο Κύριος, κατά την επί γής παρουσίας Του, είχε ομιλήσει δια το Άγιο Πνεύμα, «το προϊόν εκ του Πατρός», και ο λαός έμενε έκπληκτος με την νέα αυτή διδασκαλία, αλλά και οι ίδιοι οι μαθητές του Κυρίου απορούσαν όταν δια πρώτη φορά άκουσαν τόσο καθαρά και ξάστερα, ότι υπήρχε Άγιο Πνεύμα και ότι πλουσιοπάροχα θα κατήρχετο στους ανθρώπους.
Κατά την προαιώνιο του Θεού βουλή, την έλευση στον κόσμο του Αγίου Πνεύματος ανήγγειλε ο Μέγας Διδάσκαλος στους μαθητές Του πρό των αγίων αυτού παθών, πού τους είπε «και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα μου, και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα, ά είπον υμίν».
Και ω του θαύματος! «Και συνηγμένων των μαθητών του Χριστού, εγένετο ήχος καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής και επλήρωσε τον οίκον ού ήσαν καθήμενοι, κατήλθε το Πνεύμα το Άγιον, εν πυρήναις γλώσσαις, και κάθησε επί τάς κεφαλάς των μαθητών του Κυρίου και πάντες ήρξαντο φθέγγεσθαι, ξένοις ρήμασι, ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι της Αγίας Τριάδος».
Το Πανάγιον Πνεύμα, «το προϊόν εκ του Πατρός, και δι’ Υιού ενδημήσαν» κατέστησε τους αγραμμάτους μαθητές του Κυρίου, πανσόφους και πλήρωσε το νουν και τις καρδίες τους, φωτισμό, ζήλο, και θεία δύναμη και θείων χαρισμάτων και έγιναν οι διαπρύσιοι κήρυκες του Θείου Λόγου ανά την οικουμένη, και έστησαν θυσιαστήρια τω Κυρίω, προς δόξα, αίνο και δοξολογία του Τριαδικού Θεού.
Έκτοτε, το Πανάγιο Πνεύμα μένει εσαεί στην Εκκλησία, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, «συνέχει και συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας», η οποία κατά τον Άγιο Κυπριανό, Επίσκοπο Λουγδούνων, είναι η μόνη πηγή σωτηρίας πού φωτίζει, αγιάζει, και χειραγωγεί στη σωτηρία τους πιστούς και τους οδηγεί στην ουράνιο Πολιτεία.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Αυτό το Άγιο Πνεύμα και τότε και σήμερα και πάντοτε μέχρι συντελείας των αιώνων προσφέρει στην κάθε διψασμένη ψυχή «το ύδωρ το ζών, το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον». Αυτό αποπλύνει τον πόνο, γλυκαίνει την οδύνη, και μεταστρέφει το φυσικό κακό σε ηθικό καλό και ζεί καθημερινά ο άνθρωπος της κάθε εποχής πού πιστεύει στην Χάρη του Παναγίου Πνεύματος τις ζωογόνους αύρες των δωρεών του. Τέλος οδηγεί τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο στην καθ’ ομοίωση, στον δρόμο της ηθικής τελειώσεως, στην επιτυχία του προορισμού του, ώστε ο άνθρωπος να φωτιστεί από το Θαβώριο Φώς και να γίνει κατά χάρη ένας μικρόθεος, ένας άγιος, καθώς και ο Πατήρ ημών ο ουράνιος Άγιος και τέλειος εστίν.
«Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ τας ψυχάς ημών».
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος