Στιγμές βαθειάς πνευματικής χαράς έζησε ο ιερός Κλήρος και οι πιστοί της Ιεράς Μητρόπολης Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κατά το διήμερο 23 και 24 Φεβρουαρίου 2024.
Αφορμή στάθηκε ο ένθεος ζήλος του κ. Γεωργίου Πρασσά, εξ Αθηνών, Πτυχιούχου της Θεολογικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, διδασκάλου σχολείων του νησιού μας, ο οποίος εγκατέλειψε την πολυετή υπηρεσία του στην εκπαίδευση, για να ενταχθεί στο δυναμικό των Λειτουργών της πνευματικής οικογένειας της τοπικής Εκκλησίας.
Μετά από τετραετή γνωριμία και συνεργασία του με την Ιερά Μητρόπολη τελέστηκε η ιερή ακολουθία σε ρασοφορούντα Μοναχό, κατά τον Εσπερινό της μνήμης της ευρέσεως της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Σώζοντος Φυσίνης την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου.
Στην ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος, ο οποίος έδωσε στον νέο Μοναχό το όνομα Πολύκαρπος, εις μνήμην του κατ΄ αυτήν την ημέρα εορτάζοντος Αγίου Πολυκάρπου, επισκόπου Σμύρνης, αλλά και εις τιμήν του μακαριστού Μητροπολίτη Κερκύρας Πολυκάρπου (Βαγενά), ο οποίος υπηρέτησε στη Λήμνο, ως Πρωτοσύγκελλος και κατέλιπε φήμη μεγάλου πνευματικού αναστήματος και ευσυνείδητου εργάτη του Ευαγγελίου.
Την επομένη ημέρα, Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024 τελέστηκε η εις Διάκονον χειροτονία του Μοναχού Πολυκάρπου Πρασσά κατά την Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Παλαιού Πεδινού. Τόσο κατά την Μοναχική κουρά, όσο και κατά την χειροτονία, ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε στον υποψήφιο λόγους διδακτικούς και επιστηρικτικούς για την κατά Θεόν πορεία του νέου Μοναχού, αναφερόμενος στην σημαντικότητα της, εκ μέρους του, αποδοχής του θελήματος του Θεού. Τον κάλεσε να αποδειχθεί έμπρακτα ζηλωτής της ξένης προς τον κόσμο βιοτής, που επέλεξε, για να ζήσει ανακαινισμένος από τη μεγάλη δωρεά της Εκκλησίας και να γίνει εύχρηστο όργανο του Θεού στην διακονία του.
Ο χειροτονούμενος στην συγκινητική προσλαλιά του, απεκάλυψε ενώπιον Θεού και ανθρώπων τον τρόπο που γνώρισε την κλήση του Θεού, αναφερόμενος συνοπτικά σε θαυμαστά γεγονότα από την πορεία της ζωής του.
Έκλεισε τις σκέψεις του με λόγους ευγνωμοσύνης στον πνευματικό του Πατέρα, Πρωτοσύγκελλο Αρχιμ. π. Ιερώνυμο Σχίζα, ο οποίος επί πολλά χρόνια, από την διακονία του στην Παλλήνη, στήριζε καί καλλιεργούσε εποικοδομητικά το γεώργιο της ψυχής του.
Τέλος, ευχαρίστησε τους γονείς και τον αδελφό του για όσα ωφέλιμα προσέφεραν στη ζωή του μέχρι σήμερα, και κατακλείοντας στάθηκε με λίγα και ουσιαστικά λόγια στο πρόσωπο του χειροτονούντος Ποιμενάρχη, του οποίου η απλότητα, ο ποιμαντικός ζήλος και η πατρική αγάπη στήριξαν την τελική του απόφαση για την πραγμάτωση του ιερού πόθου.
Η συμμετοχή του χριστεπωνύμου πληρώματος και στα δύο πνευματικά γεγονότα υπήρξε αθρόα και επιδοκιμαστική.
