Μερικοί άνθρωποι έχουν το χάρισμα να σε καθηλώνουν, είτε με το λόγο τους, είτε με τη ζωή τους, είτε με την παρουσία τους, είτε ακόμη με ένα βλέμμα τους…
Βρεθήκαμε για ελάχιστες ώρες στο Περιβόλι της Παναγίας μας και είχαμε την ευλογία να συναναστραφούμε, έστω και για λίγο, τον πολυσέβαστο Γέροντα π. Ελισαίο… κι ας ήταν κάτι λιγότερο από δύο 24ωρα… ήταν αρκετό για να εφοδιαστείς για όλη την υπόλοιπη ζωή σου με πλείστα όσα πνευματικά εφόδια για να ξεπεράσεις πόνους, θλίψεις, δοκιμασίες και αναρίθμητους σταυρούς…
Περαίνοντας τις Ιερές Ακολουθίες, διανύσαμε μία σύντομη κατηφορική οδό, που οδηγεί στο παρεκκλήσιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου… ακριβώς από πίσω βρίσκεται το Κοιμητήριο του Μοναστηριού… τόπος αγιασμένος… μπροστά, προβάλλει το απέραντο γαλάζιο, ουρανού και θάλασσας… τοπίο καθηλωτικό. Αναρωτιέσαι για το κάλλος, την ισχύ και την ευπρέπεια…
Κι όπως αγναντεύεις, ακούγεται η φωνή του Γέροντα, ως άλλη φωνή προσκαλώντας «κύκλω της τραπέζης σου…»! Νομίζεις ότι έχουν περάσει ώρες, μέρες, εβδομάδες… κι όμως, λίγα λεπτά αρκούν για να γευθείς λόγους αγαθούς, που προέρχονται από βιώματα συμπόρευσης και συνοδοιπορίας με μεγάλους και συνάμα, ταπεινούς λευΐτες, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα εγκόσμια για να κάνουν σπίτι τους, το σπίτι της Παναγίας μας…
Σταθήκαμε, προσευχηθήκαμε, αναπέμψαμε και επιμνημόσυνη δέηση, και το πιο σπουδαίο, κοιτάξαμε στα μάτια ο ένας τον άλλον και διακρίναμε την πηγαία ειλικρίνεια και την άδολη αγάπη…
Μας τα προσέφερε όλα… μα κυρίως, τον ευχαριστούμε γι’ αυτό που παρουσία όλης της αδελφότητας του, μας δώρισε: τη χαρά και την προσευχή!
Αυτός είναι ο Γέροντας Ελισαίος… ο πνευματικός υιός του Μεγάλου Γέροντος Αιμιλιανού… αυτοί είναι οι Πατέρες της Σίμωνος Πέτρας… αυτοί είναι οι Αγιορείτες Πατέρες… αυτός είναι ο Άθωνας ο ξακουστός!
Υποκλινόμαστε, βάζοντας μία εδαφιαία μετάνοια σε όλους τους Μοναχούς της Αθωνικής Πολιτείας, γιατί αυτό που για μας φαντάζει απόκοσμο, ξένο και ακατόρθωτο, για εκείνους είναι η προσευχή της χαράς…
π. Ιγνάτιος
