Το μήνυμα της Κυριακής δημοσιεύει η Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής με τίτλο “Εμπιστοσύνη του Θεού και ανθρώπινη ευθύνη” με αφορμή την παραβολή του αμπελώνος και σχολιάζει “Όταν ο Θεός εμπιστεύεται κάτι στον άνθρωπο το κάνει μεγαλόκαρδα, δεν κάθεται να ελέγχει συνεχώς το κάθε τι. Αφήνει πρωτοβουλία και αυτενέργεια”.
Διαβάστε ολόκληρο το μήνυμα:
Ἡ παραβολή τοῦ «ἀμπελῶνος», πού σήμερα ἀκούσαμε, ἀποτελεῖ μιά παραστατική ἀνάλυση τῆς προβληματικῆς στάσεως τῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῶν Ἰουδαίων ἔναντι τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ Θεοῦ καί συγχρόνως μιά συνταρακτική προειδοποίηση. Ἁνεξάρτητα ὅμως ἀπό τούς συμβολισμούς τῶν λεπτομερειῶν κεντρική ἰδέα παραμένει ὅτι ὁ «οἰκοδεσπότης» ὁ Θεός δηλαδή, ἑτοίμασε μέ προσωπική φροντίδα τό κάθε τι, «ἐφύτευσεν», «περιέθηκε», «ὤρυξεν», «οἰκοδόμησε» καί κατόπιν ἐμπιστεύθηκε τό ἔργο του στούς «γεωργούς».
Ὅταν ὁ Θεός ἀναθέτει μιά ἐργασία στούς ἀνθρὠπους, ἔχει προβλέψει καί γιά τίς προϋποθέσεις τῆς ἐπιτυχίας. Δέν προσφέρει χέρσα περιοχή, ἀλλά ἀμπελῶνα ὀργανωμένο ἀπό τόν ἴδιο μέ ὅλες τίς δυνατότητες καλλιέργειας. Δέν δίνει μόνο τό ἔργο, ἀλλά καί τά μέσα γιά τήν ἐπιτυχή ἐκτέλεσή του. Κάθε ἀποστολή τοῦ Θεοῦ εἶναι γιά τόν ἄνθρωπο ἕνα μεγάλο προνόμιο καί ἐξαιρετική δυνατότητα.
Τό δεύτερο χαρακτηριστικό στή στάση τοῦ οἰκοδεσπότη εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη καί ἡ ἐλευθερία πού ἀφήνει στούς ἐντολοδόχους. Ὅταν ὁ Θεός ἐμπιστεύεται κάτι στόν ἄνθρωπο τό κάνει μεγαλόκαρδα, δέν κάθεται νά ἐλέγχει συνεχῶς τό κάθε τι. Ἀφήνει πρωτοβουλία καί αὐτενέργεια. Ὁ οἰκοδεσπότης μετά τήν ἀνάθεση τῆς ἐντολῆς καί τήν προσφορά ὅλων τῶν ἀπαραίτητων γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου τῶν γεωργῶν, «ἀπεδήμησεν», ἀνεχώρησε σέ μέρος μακρυνό. Δέν κάθισε ἀπό πάνω τους νά τούς ἐπιβλέπει σάν τυραννικός ἐπιστάτης. Τούς ἄφησε ἐλεύθερους στή δουλειά τους, δείχνοντας ἐμπιστοσύνη.
Οἱ γεωργοί, ὅταν καλοσυνήθισαν στόν ἀμπελῶνα τόν ἀνακύρηξαν κτῆμα τους. Ἐπιχείρησαν τήν ὁλοκληρωτική κατοχή, ὥστε νά τόν κάνουν ὅτι θέλουν. Ὅταν ἤγγισεν ὁ καιρός καί τούς ζητήθηκαν ἀπό τόν οἰκοδεσπότη οἱ καρποί, λησμόνησαν καί εὐγνωμοσύνες καί ὑποσχέσεις καί δέν δίστασαν γιά νά κατάσχουν τήν κληρονομίαν νά καταφύγουν στά πιό ἀπάνθρωπα καί σκληρά μέσα. Ξυλοκόπησαν, σκότωσαν, λιθοβόλησαν τούς ἀπεσταλμένους τοῦ εὐεργέτου καί τόν ἴδιον τόν Υἱόν του. Ἦταν μιά ἐσκεμμένη, συνειδητή διάπραξη τοῦ κακοῦ.
Ἡ «παραβολή τοῦ ἀμπελῶνος» ἀποτελεῖ μιά συνεχή προειδοποίηση γιά ὅλους μας, ἔθνη, ἐκκλησίες, χριστιανικές κοινότητες, κληρικού, λαϊκούς – πού ἔχει ὁ Θεός τιμήσει μέ μιά ὑψηλή ἀποστολή μέ μία ἰδιαίτερη ἐμπιστοσύνη. Ἄς μήν ἐπαναπαυόμαστε στό ὅτι μᾶς ἔχει δοθεῖ κάτι πολύτιμο. Ἄν δέν ἀνταποκριθοῦμε εὐσυνείδητα στήν εὐθύνη, ἡ ἀρχική τιμή πού μᾶς ἔγινε μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ σέ τραγωδία.