Εψάλλη ο Ακάθιστος Ύμνος στόν Μητροπολιτικό Ναό της Νέας Ιωνίας ενώπιον της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας της Διασώζουσας εκ Σπάρτης Μικράς Ασίας.
Οι Χαιρετισμοί, άρχισαν να ψάλλονται στις εκκλησίες και να διαβάζονται από τους πιστούς Χριστιανούς, στα σπίτια τους βέβαια μετά το 626 μ.Χ. όταν η Παναγία με τις πρεσβείες της διατήρησε αλώβητη και απόρθητη την Κωνσταντινούπολη. Γιατί η Θεοτόκος είναι η πλατυτέρα των Ουρανών. Είναι η τιμιωτέρα των Χερουβείμ. Είναι η ενδοξοτέρα των Σεραφείμ, η «της Τριάδος τα δευτερία κατέχουσα», κατά την έκφραση του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Η Παναγία μας είναι η άσπιλος κόρη, η αγνή Παρθένος, η αμόλυντη, άφθορη, η Δέσποινα, η Θεόνυμφος. Γι’ αυτό και μείς την επικαλούμεθα όπως μέσω των πρεσβειών της αξιωθούμε, αν και είμαστε όλοι μας ανάξιοι και αμαρτωλοί, τη σωτηρία μας αλλά και τη λύση πολλών προβλημάτων, ασθενειών και θλίψεων της ζωής.
