Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλαμαριάς, σε ατμόσφαιρα θρησκευτικής κατάνυξης τελέστηκε η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προς τιμήν των Τριών Φωστήρων της Εκκλησίας, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Βασιλείου του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας.
- Ρεπορτάζ – Φωτογραφίες: Ραφαήλ Γεωργιάδης / Πρακτορείο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» – ope.gr
Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος, πλαισιούμενος από τους ιερείς του Ναού. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο οικείος Ποιμενάρχης, ο οποίος αναφέρθηκε στα τιμώμενα πρόσωπα των Αγίων Τριών Φωστήρων της Εκκλησίας μας και Προστατών της Παιδείας.
Αρχικά ο Μητροπολίτης Νέας Κρήνης κ. Ιουστίνος αναφέρθηκε στο δίλλημα που επικράτησε στην Βασιλεύουσα και έφερε σύγχυση. «Στην πόλη των πόλεων την Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη ξέσπασε μία θεολογική έριδα. Οι πιστοί της Κωνσταντινουπόλεως που αρέσκονταν να θεολογούν και να ασχολούνται με τα του Θεού και των Αγίων ήρθαν αντιμέτωποι με ένα δίλημμα. Αυτό το δίλλημα δεν ήταν κοσμικό, όπως έχουμε εμείς να αντιμετωπίσουμε και να απαντήσουμε, αλλά ήταν ένα δίλλημα που αφορούσε στους τρεις μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας, στον Βασίλειο τον Μέγα, στον Γρηγόριο το Θεολόγο και στον Ιωάννη το Χρυσόστομο. Ποιό ήταν το δίλλημα; Ποιός πατέρας ήταν ανώτερος σε θεολογική αξία, σε κηρυκτική δεινότητα, σε δογματική συνείδηση, σε εκκλησιαστικό φρόνιμα, σε ήθος πνευματικό».
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε ξεχωριστά στους μαθητές-υποστηρικτές των τριών μεγάλων Ιεραρχών. «Οι μαθητές-οπαδοί του Βασίλειου έλεγαν ότι ο Βασίλειος είναι ανώτερος, διότι ήταν αυτός ο οποίος με τη θεολογία του βοήθησε τους πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου να ομολογήσουν την πίστη στην θεότητα του Ιησού Χριστού και να αντιμετωπίσουν την αίρεση του Αρείου. Ο Βασίλειος ισχυρίζονταν οι μαθητές του ότι ήταν επιστήμονας επειδή είχε γνώσεις όλων των επιστημών της εποχής του, είχε βίο ασκητικό, είχε μεγάλο κοινωνικό έργο και απάλυνε τον πόνο των ανθρώπων. Ίδρυσε την περίφημη Βασιλειάδα, ένα σύμπλεγμα φιλανθρωπικών δομών που ακόμη και σήμερα είναι αξιοζήλευτο από τους ανθρώπους.
Οι μαθητές του Γρηγορίου του Θεολόγου έλεγαν ότι, ναι πράγματι ο Βασίλειος είναι αυτός που ισχυρίζεστε, αλλά ο Γρηγόριος έκανε θεολογικές πτήσεις. Ο Γρηγόριος ήταν αυτός που όταν ο Βασίλειος για λόγους εκκλησιαστικής διπλωματίας φάνηκε κάπως διστακτικός στο να ομολογήσει ευθέως το ομοούσιον του Υιού μετά του Πατρός, αυτός ο Γρηγόριος τον επετίμησε και του είπε ότι στην θεολογία δε χωράει οικονομία. Στο δόγμα δε χωράει οικονομία και πρέπει να είμαστε ευθείς όταν μιλάμε για τα δόγματα. Ο Γρηγόριος ήταν αυτός ο οποίος όταν πήγε στην Κωνσταντινούπολη βρήκε 7 ορθοδόξους και όταν έφυγε διωκόμενος από την Κωνσταντινούπολη ως Πατριάρχης της Βασιλευούσης άφησε μόνο 7 αιρετικούς. Ο Γρηγόριος ήταν αυτός ο οποίος υπερασπίστηκε την θεότητα του Πνεύματος και ομολόγησε ότι και το Πνεύμα είναι ομοούσιο τω Πατρί και τω Υιώ. Ήταν αυτός που παρά την ασκητική του φύση και τις ασθένειες του σώματος του απομακρύνθηκε στην έρημο της Καππαδοκίας και αφοσιώθηκε πλήρως στο Θεό. Ο Γρηγόριος είναι αυτός που δε του άρεσε η προβολή για αυτό σε όλη του την ζωή απομακρύνθηκε από την δημοσιότητα. Εκοιμήθει στη σπηλιά που ήταν και τον βρήκαν δύο τσομπάνηδες νεκρό και τον κατέβασαν και τον έθαψαν, αυτόν που ήταν πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, με τον πιο απλό και σεμνό τρόπο.
Οι μαθητές και οι υπερασπιστές του Χρυσοστόμου έλεγαν ότι ο Χρυσόστομος ήταν ο κήρυξ των ιεροκηρύκων. Δεν υπήρχε στόμα που να κήρυξε τον Ιησού Χριστό τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα με πιο μεγάλη ορμή, με πιο μεγάλο πάθος, με πιο πολύ πόθο, από το στόμα του Αγίου Ιωάννου του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Υποστήριζαν επίσης ότι αυτός παρότι αδικήθηκε από το εκκλησιαστικό και πολιτικό κατεστημένο της εποχής του δεν αρνήθηκε την ενότητα του με την εκκλησία, δεν είπε στα παιδιά του να αποκοπούν από την εκκλησία, αλλά τους έλεγε να παραμένουν αφοσιωμένοι σε αυτήν υπακούοντας στον διάδοχο του, ο οποίος αν και αδίκως και παρανόμως ανήλθε στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Χρυσόστομος επίσης ήταν αυτός, υποστήριζαν οι μαθητές του, που με την άσκηση του κατέστρεψε τη σωματική του υγεία. Ήταν αυτός που υπέστη τόσες πολλές συκοφαντίες και όμως τις υπέμεινε για την αγάπη του Χριστού. Οδηγήθηκε σε φριχτή εξορία και εκοιμήθει μέσα στα κρύα της Ανατολής, στον ψυχρό χειμώνα της ανατολής, όπου παρέδωσε την ψυχή του λέγοντας εκείνο το περίφημο: “δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν”. Ο Χρυσόστομος άφησε ερμηνεία σε όλη την Καινή Διαθήκη και μας κληροδότησε έτσι τον τρόπο που οφείλουμε να μελετούμε το λόγο του Θεού».
Τελειώνοντας την ομιλία του ο Ποιμενάρχης της Καλαμαριάς αναφέρθηκε στην εμφάνιση των Τριών Ιεραρχών στο πρόσωπο του Ιωάννη Μαυρόποδα επισκόπου Ευχαΐτων. «Υπήρχε σύγχυση στην Κωνσταντινούπολη και μεγάλη αναστάτωση. Οπως ξέρετε, όταν η θρησκευτική πίστη μεταβάλλεται σε θρησκευτικό φανατισμό τότε έχουμε μεγάλες δυσκολίες και φτάνουμε μέχρι τα άκρα. Εκείνη την δύσκολη εποχή για τα εκκλησιαστικά και θεολογικά πράγματα οι Τρεις Ιεράρχες εμφανίστηκαν σε έναν άγιο επίσκοπο, τον Ιωάννη Μαυρόποδα, επίσκοπο Ευχαΐτων. Αυτός διακρινόταν για την αγία βιωτή του και είχε πόθο να φέρει την ειρήνη στην εκκλησία. Εμφανίστηκαν οι άγιοι και τον πρόσταξαν να καθιερώσει κοινή εορτή και των τριών και να τιμώνται και οι τρεις μαζί και παράλληλα του έδωσαν εντολή να γράψει κοινή ακολουθία για να ψάλλεται μέσα στις εκκλησίες, ως απόδειξη της δικής τους ενότητος. «Τρία πρόσωπα μπορεί να είμαστε, αλλά έχουμε ένα φρόνιμα, μια καρδιά, μια πίστη, έναν Κύριο λατρεύουμε, τον Ιησού Χριστό». Ο Ιωάννης ανήγγειλε στη Κωνσταντινούπολη το θαυμαστό αυτό γεγονός και κατανόησαν οι πιστοί της Πόλεως το σφάλμα και το λάθος τους και ότι με τις πράξεις τους και τη στάση τους διαιρούσαν την ενότητα του σώματος της εκκλησίας γι’ αυτό όρισαν την τριακοστή Ιανουαρίου να εορτάζονται οι Τρεις Ιεράρχες» είπε ολοκληρώνοντας την εμπνευσμένη ομιλία του ο Μητροπολίτης Καλαμαριάς.
Στον Ιερό Ναό τηρήθηκαν τα υγειονομικά μέτρα για την πανδημία της Covid19.
