Πανηγύρισε το Παρεκκλήσιο του Αγίου Σωφρονίου του αγιορείτου, του εν Έσσεξ της Αγγλίας, που βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής Ναυπάκτου.
Κατά τον Εσπερινό χωροστάτησε ο Ναυπάκτιος Σεβ. Μητροπολίτης Ιταλίας κ. Πολύκαρπος, ενώ συμπροσευχόμενος ήταν ο επιχώριος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος ο οποίος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στο ότι μια από τις μεγάλες ευλογίες του Θεού ήταν ότι γνώρισε τον άγιο Σωφρόνιο και είχε πνευματική επικοινωνία μαζί του για πολλά χρόνια, και απέστειλε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αίτηση για την αγιοκατάταξή του. Είπε ότι δεν γνώρισε απλώς έναν άνθρωπο και έναν Κληρικό, αλλά μια δυνατή παράδοση ορθοδόξου ζωής, αφού μέσα του περνούσε το ρεύμα της αιώνιας ζωής.
Τόνισε τρία ρεύματα αυτής της παραδόσεως που κυκλοφορούσαν μέσα στον άγιο Σωφρόνιο.
Πρώτον, ήταν μια ζωντανή θεολογία, ένας ζωντανός θεολογικός οργανισμος. Δεν πρόκειται για μια «εγκυκλοπαίδεια της θεολογίας», ούτε για μια «ιστορία των δογμάτων» και μια «εκκλησιαστική ιστορία», αλλά για μια θεολογία ζωής που έζησε στο Άγιον Όρος, και μάλιστα στην έρημο του Αγίου Όρους, τα λεγόμενα «Καρούλια». Όταν δίδασκε δεν έλεγε τίποτε στοχαστικό, αλλά αυτά που του αποκάλυψε ο Θεός, και έμαθε από τον άγιο Σιλουανό και άλλους αγιορείτας.
Δεύτερον, ήταν ένας ησυχαστής λειτουργός. Η θεία Λειτουργία γι’ αυτόν δεν ήταν μια «τυπική» διαδικασία, δεν ήταν μια «θεατρική παράσταση», αλλά ο Μυστικός Δείπνος του Χριστού με τους Μαθητές Του και η προσευχή του Χριστού στην Γεθσημανή. Αυτό το ζούσε γιατί ήταν στο έπακρον ησυχαστής.
Τρίτον, ήταν ένας πνευματικός πατέρας που έκανε πνευματικές διαγνώσεις, αλλά ταυτόχρονα ήταν στο έπακρον ευγενής και ευαίσθητος. Σε μια επιστολή του γράφει: «Δεν τολμώ να αγγίξω τις πληγές σας. Εύχομαι μόνο με όλη μου την καρδιά να δεχθήτε Άνωθεν από τον Θεό, τη δυναμη της ψυχής».
Επίσης, ο άγιος Σωφρόνιος θεωρούσε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι «βιβλίο του Θεού» και την διακονία του πνευματικού την έβλεπε μέσα από την προοπτική να «γράψει σε αυτό το αιώνιο βιβλίο έστω και μια γραμμή», πράγμα που είναι μεγάλη τιμή.
Κατέληξε ότι ο άγιος Σωφρόνιος ωφέλησε και ωφελεί πολλούς και θα πρέπει να ζητάμε τις πρεσβείες του.
Την κυριώνυμο ημέρα ετελέσθη αρχιερατικό συλλείτουργο από τους δύο Ιεράρχες προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Ιταλίας κ. Πολυκάρπου.
Στην θεία Λειτουργία ομίλησε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, ο οποίος στην αρχή έκανε λόγο για τους αγίους που εγγράφησαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο αγιολόγιο της Εκκλησίας, που ο καθένας από αυτούς έχει τα ιδιαίτερα χαρίσματά του.
Έπειτα αναφέρθηκε στο άγιο Σωφρόνιο ο οποίος έζησε τον 20ο αιώνα σε όλα τα κέντρα της Ευρώπης. Από την Ρωσία πήγε στην Ιταλία, στο Παρίσι, από εκεί στο Άγιον Όρος, μετά από 25 χρόνια επέστρεψε στο Παρίσι και κατέληξε στην Αγγλία.
Παντού όπου βρέθηκε ζούσε με την μνήμη του θανάτου, την έμπνευση να τηρή τις εντολές του Χριστού και να προσεύχεται με ορμή προς τον Θεό. Γι’ αυτό είχε δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα:
Το πρώτον, ήταν οικουμενικός, υπερεθνικός. Στην εποχή μας που βλέπουμε τα αποτελέσματα της ασθένειας του εθνοφυλετισμού, ο άγιος Σωφρόνιος ήταν υπερεθνικός, πάνω από τις πατρίδες, όπως ζούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί, οι οποίοι δεν ήταν ούτε Έλληνες, ούτε Εβραίοι, αλλά αποτελούσαν το «τρίτον γένος».
Το δεύτερον γνώρισμα ήταν ότι ζώντας στην Ευρώπη, όπου κυκλοφορούσαν νέα φιλοσοφικά, θεολογικά και κοινωνικά ρεύματα, αυτός επειδή διακατεχόταν από το ρεύμα της αιωνίου ζωής γι’ αυτό απαντούσε σε αυτά τα ρεύματα, μέσα από την εμπειρία της θείας αποκαλύψεως.
Ο άγιος Σωφρόνιος είναι ένας άγιος Πατέρας της εποχής μας.
