του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
Γράφοντας γιά τό Woke = ἀφύπνηση θά μποροῦσα νά τό προσδιορίσω ὡς κουλτούρα, παράδοση, ρεῦμα, νοοτροπία, ἀλλά θά τό συνδέσω μέ τήν λέξη κίνημα, διότι δέν πρόκειται γιά ἕνα ἁπλό ἰδεολογικό ρεῦμα, ἀλλά γιά μιά ἐπιθετική κίνηση ἐναντίον κάθε παραδοσιακοῦ καί κάθε ἀντίθετης ἄποψης. Δέν πρόκειται γιά μιά ἀποδοχή τῆς διαφορετικότητας, ἀλλά γιά μιά ἐπιβολή τῆς τάσης αὐτῆς ἐναντίον κάθε ἄλλης διαφορετικότητας.
Ὅταν ὁ πρώην Πρωθυπουργός κ. Ἀντώνης Σαμαρᾶς μίλησε στήν Βουλή γιά τόν νόμο περί «γάμου ὁμοφυλοφίλων», ἀναφέρθηκε στό Woke culture λέγοντας: «Δέν εἶναι “ἐκσυγχρονισμός” ἡ θεωρία τῶν ὁμοφυλοφίλων… Δέν εἶναι “μεταρρύθμιση” ἡ προσχώρηση στήν κουλτούρα τῆς ἀποδόμησης τῶν πάντων, στό Woke culture», τότε πολλοί ξαφνιάστηκαν καί δέν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται. Ὅπως εἶναι φυσικό ἔρχονται διάφορες είδήσεις ἀπό τό ἐξωτερικό μέ τά σύγχρονα μέσα ἐνημέρωσης, ἀλλά ἀπαιτεῖται πολύς χρόνος γιά νά κατανοηθοῦν καί νά ἀξιολογηθοῦν.
Ἡ λέξη Woke – ἀφύπνηση, ὡς ὅρος χρησιμοποιήθηκε ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1960 καί γεννήθηκε στά Ἀμερικανικά Πανεπιστήμια ἐναντίον τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς Ἀστυνομικῆς βίας καί οἱ ὁπαδοί του παρουσιάζονταν ὡς προοδευτικοί, ἀκτιβιστές, ἀντισυστημικοί καί ἐκφραστές τοῦ ἀπόλυτου δικαιωματισμοῦ καί ἐναντίον τῶν διακρίσεων καί φθάνει στήν ἀποδόμηση ὅλων τῶν ταυτοτήτων, «στό τέλος τῆς κυριαρχίας τοῦ λευκοῦ ἑτερόφυλου χριστιανοῦ ἄνδρα και τοῦ πολιτισμοῦ του».
Θεωρῶ ὅτι τό κίνημα αὐτό εἶναι ἐξέλιξη τῆς μετανεωτερικότητας, τῆς ὁποίας τά γνωρίσματα, ὅπως ἔχει ἐπισημανθῆ πρό πολλοῦ ἀπό τόν καθηγητή Kenneth Gergen, εἶναι «ἡ ἀμφισβήτηση τῆς αὐθεντίας», «ἡ κατάρρευση τῆς λογικῆς τάξης» καί «ἡ ἀπώλεια τοῦ ἀναγνωρίσιμου» καί αὐτά προῆλθαν ἀπό μιά κοινωνία πού ὑποφέρει ἀπό «κορεσμό», ἀλλά διαμορφωμένα στήν Ἀμερική.
Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε καί ὅτι τό Woke κίνημα εἶναι ἀπόρροια τῶν ποικίλων κινημάτων πού παρατηρήθηκαν στόν δυτικό χῶρο καί τά ὁποῖα ξεκίνησαν ἀπό τήν φεουδαλιστική, ρατσιστική κοινωνία τήν ὁποία ἐπέβαλαν οἱ Φράγκοι στήν Εὐρώπη, πράγμα πού προκάλεσε ἐπαναστάσεις καί ἀνακατατάξεις στόν κοινωνικό χῶρο. Εἶναι εὐνόητο ὅτι τό Woke κίνημα ἄρχισε νά εἰσέρχεται καί στόν χῶρο μας, πράγμα πού θά ἐπιταθῆ στό μέλλον μέ μεγαλύτερο ρυθμό.
Ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας θά ἀντιμετωπίσουμε καί αὐτό τό θέμα ὅπως καί τά ἄλλα κινήματα μέ σοβαρότητα, ὑπευθυνότητα, ἠρεμία, μέσα ἀπό τήν διαχρονική ἐκκλησιαστική μας παράδοση.
Τά θέματα αὐτά πού ἀπασχολοῦν τήν κοινωνία στήν ὁποία ἐργάζεται ἡ Ἐκκλησία καί ἐπηρεάζουν κατά ποικίλους βαθμούς τά μέλη της, δέν ἀντιμετωπίζονται μέ ἐπιπόλαια συνθήματα, ἀλλά μέ σοβαρή μελέτη καί προσεκτικές κινήσεις, διότι πρόκειται γιά τό φαινόμενο τοῦ μετανθρωπισμοῦ καί τοῦ νεογνωστικισμοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία γιά ὅλα τά θέματα ἀποφαίνεται συνοδικά, αὐτό ἄλλωστε εἶναι τό σύστημα διοικήσεώς της. Τά μέλη της, ἤτοι οἱ Ἱεράρχες, οἱ Συνοδικές Ἐπιτροπές, οἱ Πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι, οἱ Κληρικοί παρακολουθοῦν τίς διάφορες τάσεις πού ἀναφύονται κάθε φορά στήν κοινωνία, καί τά θρησκευτικά, φιλοσοφικά, πολιτιστικά, κοινωνικά ρεύματα, καί ὅταν ὡριμάσουν τά θέματα καί δημιουργηθοῦν οἱ κατάλληλες συνθῆκες, τότε εἰσάγονται προτάσεις στήν Ἱερά Σύνοδο καί τήν Ἱεραρχία γιά ἀποφάσεις.
Γενικά ἡ Ἐκκλησία δέν βιάζεται νά ἀποφανθῆ γιά ἀναφυόμενα προβλήματα τῆς ἐπικαιρότητας, ἀλλά παρατηρεῖ, διαλέγεται, προσεύχεται κρατᾶ τήν παράδοσή της, ὅπως ἐκφράστηκε στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, μέ τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις τους πού εἶναι ἡ ἐμπειρία τῶν ἁγίων καί ἀναμένει τήν ὡρίμανση ἑνός θέματος γιά νά ἀποφανθῆ σχετικά. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μιά σταθερή δύναμη γιά τήν μή ἀποδόμηση τῆς κοινωνίας καί τοῦ ἔθνους.