Ήταν 21 Ιουνίου του 2012 όταν μετετέθη στο ουράνιο θυσιαστήριο ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης Μελέτιος Καλαμαράς. O αοίδιμος εκοιμήθη εν Κυρίω σε ηλικία 79 ετών, έχοντας αντιμετωπίσει, προηγουμένως, σοβαρά προβλήματα υγείας…
Επιμέλεια: Ευγενία Δίτσα
Πριν τη χειροτονία του, ο μακαριστός Μελέτιος υπήρξε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, πολύ γνωστός για το κήρυγμά του στην τοπική κοινωνία και, σε ευρύτερο εκκλησιαστικό πλαίσιο, για τη θητεία του ως Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος επί των Διορθοδόξων και Διεκκλησιαστικών Σχέσεων. Έγραψε πολλά βιβλία και βραβεύτηκε από τη Θεολογική Ακαδημία Αθηνών για το βιβλίο του «Η Ε’ Οικουμενική Σύνοδος».
Μάλιστα, για τη διακονία του στην Εκκλησία, προτού χειροτονηθεί Μητροπολίτης, γράφτηκε το βιβλίο του Stephen R. Lloyd-Moffet «Beauty for Ashes: The Spiritual Transformation of a Modern Greek Community», στο οποίο εξιστορείται η μεταμορφωτική για την τοπική κοινωνία διακονία του τότε Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας.
Το βιογραφικό του
Ο Μητροπολίτης Μελέτιος γεννήθηκε στην Αλαγονία της Μεσσηνίας στις 28 Σεπτεμβρίου 1933. Ήταν πτυχιούχος Θεολογίας και πτυχιούχος Φιλολογίας-Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εκάρη μοναχός σε ηλικία 21 ετών και χειροτονήθηκε διάκονος αμέσως μετά, στις 28 Δεκεμβρίου 1954, από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Α΄. Ο ίδιος επίσκοπος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο στις 20 Αυγούστου 1959.
Διετέλεσε Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας από το 1957 μέχρι το 1967 και Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος επί των Διορθοδόξων και Διεκκλησιαστικών Σχέσεων από το 1968 μέχρι το 1980.
Εξελέγη Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης την 26η Φεβρουαρίου 1980, χειροτονήθηκε επίσκοπος την 1 Μαρτίου 1980 και ενθρονίστηκε στη μητρόπολή του την 28η Μαρτίου του ίδιου έτους.
Ήταν συγγραφέας πάμπολλων βιβλίων. Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη μελέτη του «Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος». Η μελέτη αυτή αποτελεί μεγάλη συμβολή στην ελληνόγλωσση θεολογική επιστήμη, καθώς με τη μετάφραση των λατινικών πρακτικών της Ε’ Οικουμενικής Συνόδου, κατέστη δυνατή η κατανόηση των πεπραγμένων και των προσπαθειών για την ενότητα της Εκκλησίας που κατέβαλαν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και οι πατέρες της Συνόδου.
Εκοιμήθη, στο Μοναστήρι του Προφήτου Ηλιού, στα Φλάμπουρα Πρεβέζης, τα ξημερώματα της ημέρας με το περισσότερο φως, 21 Ιουνίου 2012, σε ηλικία 79 ετών. Η σορός του τέθηκε σε προσκύνημα στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Πρέβεζα. Κλήρος και λαός αποχαιρέτησαν τον για 32 χρόνια ποιμενάρχη τους στον ίδιο ναό το Σάββατο 23 Ιουνίου 2012, όπου εψάλη η εξόδιος ακολουθία προεξάρχοντος του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου και παρουσία 18 μητροπολιτών και 4 επισκόπων.[Σημ. 1] Ετάφη στον αύλειο χώρο του ίδιου ναού.
Ο Νικοπόλεως Μελέτιος – Μια σπάνια εκκλησιαστική μορφή
Μία σπάνια Ἐκκλησιαστική μορφή, ὁ Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος (Καλαμαρᾶς) ἐκλήθη ἀπό τόν Κύριον καί Θεόν μας στά Οὐράνια Σκηνώματα τήν 21η Ἰουνίου 2012.
[…]
Κάτοχος λιπαρᾶς κοσμικῆς καί Θείας γνώσεως, γνώστης χωρίς ὑπερβολή, ὡς οἱ ἀρχαῖοι σοφοί, τῆς Ἑλληνικῆς καί τῆς Λατινικῆς γλώσσης, γνώστης τῶν Βαλκανικῶν καί Εὐρωπαϊκῶν γλωσσῶν, κυρίως δέ γνώστης τῆς Δογματικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπετέλεσε, μέ τήν ἄκρα ἄσκησή του, τήν Ἀρχιερατική Ποιμαντική του καί τήν βίωση τῆς γνήσιας Χριστιανικῆς ζωῆς, ἔνσαρκη Εἰκόνα τοῦ Πρώτου Ἀρχιερέως καί Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ.
Ἀνέλαβε τό 1980 μιά ἠθικά καταρρακωμένη Μητρόπολη, πού εἶχε γίνει τότε Πανελλήνιο θέατρο καί θέμα σατιρικῶν παραστάσεων καί τήν ἀνέδειξε πρότυπο Τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ προηγουμένως μέ τήν Πατρική του ἀγάπη μεταμόρφωσε πνευματικά ἀκόμη καί τούς ἀδιαφόρους καί ἀπαιδεύτους Κληρικούς τῆς Μητροπόλεως καί χειροτόνησε πλῆθος νέων καί Ἱεραποστολικῶν κληρικῶν, πού κοσμοῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Συνέγραψε πολλές θεολογικές καί ποιμαντικές μελέτες, δίδοντας προτεραιότητα στόν ἁπλό πνευματικό λόγο πρός οἰκοδομήν τοῦ ποιμνίου του, ἕνα λόγο κατανοητό ἀπό τούς ἁπλουστέρους, μέ βάθος, ὅμως, πού ἐξέπληττε καί ἐδίδασκε καί τούς σοφούς καί ἐπιστήμονας, στοιχεῖο αὐτό καί γνώρισμα τῶν τελείων, οἱ ὁποῖοι θυσιάζουν τόν ἐντυπωσιασμό χάριν τῆς ἀγάπης καί τῆς βοηθείας τῶν ἁπλουστέρων ἀδελφῶν μας.
Στά πλαίσια τῆς μεγάλης πνευματικῆς ἀγάπης του γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ καί τῆς συγκαταβάσεώς του πρός τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καί ἀτέλεια ἔκαμε ἀπόπειρες μεταφράσεως τῶν Ἱερῶν Κειμένων καί τίς εἰσήγαγε στή Θεία Λατρεία, θυσιάζοντας τήν προσωπική του ψυχική εὐφροσύνη, πού τοῦ προσέφερε ἡ ἀρχαία ἐκκλησιαστική γλῶσσα ἀλλά καί τό «καλό του ὄνομα», ἀφοῦ γιά τήν πρακτική του αὐτή ἤγειρε ἐναντίον του θύελλα ἀντιδράσεων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων καί ἐδέχθη ταπεινωτικούς καί ψευδεῖς χαρακτηρισμούς, σάν νά ἦταν ὁ τελευταῖος προδότης τῆς Πίστεως!
Ἡ θεολογική του κατάρτιση ἀποδεικνύεται περίτρανα στό μνημειῶδες σύγγραμμά του «Ἡ Ε΄Οἰκουμενική Σύνοδος», τό ὁποῖο ἔχει βραβευθεῖ ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν.
Απόσπασμα κειμένου του προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων, π. Βασιλείου Βολουδάκη, ενδεικτικό της βιωτής και του έργου του μακαριστού Μητροπολίτη.
