Προτεραιότητα στη ζωή μας είναι η ικανοποίηση των πνευματικών αναγκών από τις βιοτικές μέριμνες τόνισε με αφορμή την ευαγγελική περικοπή της Η’ Ματθαίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος ο οποίος ιερούργησε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μαλίων.
Ο Ποιμενάρχης κήρυξε τον Θείο Λόγο προς τους ευσεβείς χριστιανούς και ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της ημέρας από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο που αναφέρεται στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων –και τόνισε:
«Το θαυμαστό αυτό που επιτέλεσε ο Κύριός μας είναι απόδειξη ότι ο Χριστός όχι μονάχα ενδιαφέρεται για τα υλικά αποκτήματα των ανθρώπων, αλλά τους διδάσκει μέσα από αυτό και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, σύμφωνα με την ερμηνευτική προσέγγιση της πατερικής σκέψης.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι όταν οι άνθρωποι άκουσαν ότι ο Χριστός είναι κοντά στην περιοχή τους, βγήκαν από τα σπίτια τους, από τις πόλεις όπου διέμεναν και Τον ακολούθησαν. Παρά το ότι ο τόπος ήταν έρημος και οι άνθρωποι δεν είχαν μαζί τους τρόφιμα για το βράδυ, εκείνοι προτίμησαν να Τον ακολουθήσουν για να ακούσουν τον Λόγο Του και να γίνουν δέκτες των θαυματουργικών ενεργειών, που φανερώνουν την αυθεντική έκφραση της αγάπης του Κυρίου προς όλους εμάς. Με την στάση τους αυτή κατάφεραν να καρπωθούν και τα πνευματικά και τα υλικά αγαθά.
Εδώ έρχεται να προβληματίσει όλους μας ένα θέμα πολύ σοβαρό και καθοριστικό –τι προτεραιότητες βάζουμε στη ζωή μας. Υπάρχουν διάφορες ανάγκες στη ζωή μας, οι υλικές ανάγκες που συνδέονται με τις επιθυμίες μας, οι βιολογικές ανάγκες που αφορούν το σώμα, οι ψυχολογικές ανάγκες που συνδέονται με την αναζήτηση της αγάπης, της πληρότητος και της ολοκλήρωσής μας ως πρόσωπα που είναι πλασμένα κατ’ εικόνα Θεού. Υπάρχουν όμως και πνευματικές ανάγκες που συνδέονται με την έμφυτη τάση του ανθρώπου να αναζητεί τον Δημιουργό του και να βιώνει την κοινωνία αγάπης που προσφέρει η φιλανθρωπία Του.
Η αφιέρωση όλων των δυνάμεών μας στην απόκτηση των υλικών πραγμάτων, μας οδηγεί στο μαράζωμα της ψυχής και μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι δεν έχουμε ανάγκη τον Θεό. Γιατί όταν ο άνθρωπος πάψει να έχει ανάγκη τον Θεό αισθάνεται ανικανοποίητος, αισθάνεται αποτυχημένος στη ζωή και οδηγείται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο, με τις λογής κρίσεις να τον συνθλίβουν και να τον καταρρακώνουν ως ύπαρξη.
Δεν είναι λοιπόν οι υλικές ανάγκες το παν στη ζωή του ανθρώπου, προηγείται ο πνευματικός του καταρτισμός, η ψυχική και σωματική του υγεία. Πρώτα να βάζουμε τον Θεό και μετά τα δημιουργήματά Του. Πρωτίστως να αναζητούμε την ικανοποίηση των πνευματικών μας αναγκών, για να μπορέσουμε να συναντήσουμε τον Χριστό και να εγκολπωθούμε την κοινωνία μαζί Του».
