Ο Μητροπολίτης Παραμυθίας Τίτος εξηγεί τον λόγο της παραίτησης του και διαμηνύει ότι θα είναι πάντα κοντά στο ποίμνιο του

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο     Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α

τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παραμυθίας,

Φιλιατῶν, Γηρομερίου καί Πάργας

κ.κ. ΤΙΤΟΥ

    Ἀ­γα­πη­τοί Πα­τέ­ρες καί ἀ­δελ­φοί, συν­δι­ά­κο­νοι τοῦ ἁ­γίου Θυ­σι­α­στη­ρίου, λαέ τοῦ Θεοῦ ἠ­γα­πη­μένε, τέ­κνα ἐν Κυ­ρίῳ πε­φι­λη­μένα καί πε­ρι­πό­θητα, χαί­ρετε ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ καί πά­λιν χαί­ρετε!

    Εὐ­χα­ρι­στῶ, εὐ­λογῶ καί δο­ξάζω ἐκ μέ­σης καρ­δίας τό ὑ­πε­ρύ­μνητο Ὄ­νομα τοῦ ἐν Τρι­άδι Θεοῦ ἡ­μῶν, δι­ότι ὡς πνευ­μα­τι­κός σας Πα­τήρ ἔχω τήν με­γάλη χαρά καί ἀ­γαλ­λί­αση νά ἐ­πι­κοι­νωνῶ μαζί σας μέ τό ση­με­ρινό μου ἐγ­κύ­κλιο ση­μεί­ωμα.

    Ὅ­πως θά ἔ­χετε οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἀπό ἐ­σᾶς πλη­ρο­φο­ρη­θεῖ, πρίν ἀπό λί­γες ἡ­μέ­ρες ὑ­πέ­βαλα πρός τήν Ἱ­ερά Σύ­νοδο τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος καί τόν Μα­κα­ρι­ώ­­τατο Πρό­ε­δρο Αὐ­τῆς, Ἀρ­χι­ε­πί­σκοπο Ἀ­θη­νῶν καί πά­σης Ἑλ­λά­δος κ.κ. Ἱ­ε­ρώ­νυμο, τήν πα­ραί­τησή μου ἀπό τῆς θέ­σεώς μου ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Μη­τρο­πο­λί­του τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Μη­τρο­πό­λεως Πα­ρα­μυ­θίας. Στήν ἐ­νέρ­γειά μου αὐτή προ­έ­βην κα­τό­πιν πολ­λῆς προ­σευ­χῆς, πε­ρι­σκέ­ψεως καί πε­ρι­συλ­λο­γῆς.

    Μέ γνω­ρί­ζετε καί σᾶς γνω­ρίζω σχε­δόν πεν­τή­κοντα ἔτη, ἀπό τοῦ ἔτους 1974, ὅ­ταν ἀ­νέ­λαβα τήν δι­α­ποί­μανση τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς αὐ­τῆς Μη­τρο­πό­λεως, γνω­ρί­ζετε κα­λῶς καί τήν αἴ­σθηση ὑ­πευ­θυ­νό­τη­τος ἡ ὁ­ποία μέ δι­α­κατέ­χει ὡς πρός τήν ἀ­πρό­σκο­πτη ἐ­πι­τέ­λεση τῶν ἐ­πι­σκο­πι­κῶν μου κα­θη­κόν­των· δη­λαδή τήν ἀ­πο­στο­λική μου δι­α­κο­νία πρός ὅ­λους ἐ­σᾶς, τά πνευ­μα­τικά μου τέ­κνα, πού ἀ­πο­τε­λεῖτε τόν θη­σαυρό καί τό καύ­χημα τῆς πα­τρι­κῆς μου καρ­διᾶς. Σέ αὐ­τήν τήν ἀ­πό­φασή μου ὁ λό­γος τοῦ Κυ­ρίου, ὅ­πως πάντα, ἔρ­χε­ται, ὡς βάλ­σαμο πα­ρη­γο­ρίας, νά εἰ­ρη­νεύ­σει καί τήν δική μου ψυχή. «Τό μέν πνεῦμα πρό­θυ­μον, ἡ δέ σάρξ ἀ­σθε­νής» (Ματθ. 26, 41).

    Ὄν­τως, ἐ­ξαι­τίας τῆς ἀ­γά­πης μου πρός ἐ­σᾶς, θά ἐ­πι­θυ­μοῦσα νά πα­ρα­μείνω καὶ θὰ παραμείνω Ἐ­πί­σκο­πος σας, θὰ συνεχίσω νὰ εἶμαι γιὰ ἐσᾶς ὁ πα­τέ­ρας, ὁ ἀ­δελ­φός καί συ­νο­δοι­πό­ρος σας, χω­ρίς νά ἀ­πει­λεῖ­ται ἡ δι­α­κο­νία μου αὐτή ἀπό τόν παν­δα­μά­τορα χρόνο καί τήν φυ­σική ἀ­δυ­να­μία πού αὐτός ἐ­πι­φέ­ρει σέ ὅ­λους μας, ἀλλὰ καὶ χωρὶς τὶς μέριμνες τῆς ἀπαιτητικῆς διοικητικῆς ἰδίως διακονίας.

    Δο­ξάζω τόν Θεό, γι­ατί μέ ἀ­ξί­ωσε νά ἔλθω στήν Ἱ­ερά μας Μη­τρό­πολη στήν πλέον κα­λύ­τερη γιά δράση πε­ρί­οδο τῆς ἡ­λι­κίας μου. Ἤ­μουν τότε μό­λις 43 ἐ­τῶν καί ἔ­δωσα ὅλη τήν ἰ­κμάδα τῆς ὑ­πάρ­ξεώς μου στήν ὑ­πη­ρε­σία τῆς το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλη­σίας. Κα­τέ­βαλα κάθε δυ­νατή προ­σπά­θεια καί σπουδή γιά τήν ἀ­να­βά­θμιση τῆς πνευ­μα­τι­κῆς καί λει­τουρ­γι­κῆς ζωῆς· γιά τήν ἐ­ξεύ­ρεση καί χει­ρο­το­νία νέων, εὐ­λα­βῶν Κλη­ρι­κῶν· γιά τήν εὔ­ρυ­θμη λει­τουρ­γία τῶν Ἱ­δρυ­μά­των τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λεως καί τήν χρη­στή  δι­α­χεί­ριση τῶν οἰ­κο­νο­μι­κῶν της πό­ρων καί γιά ἄλλα πολλά, τά ὁ­ποῖα ἡ χά­ρις καί τό ἔ­λεος τοῦ Θεοῦ μᾶς εὐ­λό­γησε νά φέ­ρουμε εἰς αἴ­σιον πέ­ρας. Γιά ὅλα αὐτά εὐ­χα­ρι­στῶ τόν Θεό καί εὐ­γνω­μονῶ ὅ­λους ἐ­σᾶς, γι­ατί γί­νατε συγ­κυ­ρη­ναῖοι καί συ­ναν­τι­λή­πτο­ρες στό ἐ­πί­μο­χθο ἔργο τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς μου δι­α­κο­νίας. Δέν θά παύσω νά προ­σεύ­χο­μαι στόν Θεό γιά τήν ὑ­γεία, τήν προ­κοπή, τήν πρό­οδο καί μα­κρο­η­μέ­ρευση ὅ­λων σας. Καί δέν θά παύσω νά σᾶς πε­ρι­βάλλω μέ τήν πα­τρική μου ἀ­γάπη καί στοργή, διά τῶν ὁ­ποίων ὁ Κύ­ριος θά μᾶς δι­α­τη­ρεῖ ἑ­νω­μέ­νους, ὡς πα­τέρα μέ παι­διά, στόν πα­ρόντα αἰ­ῶνα καί τήν αἰ­ω­νι­ό­τητα· στήν ἀ­τε­λεύ­τητη Βα­σι­λεία τῆς ἀ­γά­πης Του.

    Ἡ πα­ραί­τησή μου δέν ση­μαί­νει ὅτι θά ἀ­πο­χω­ρι­σθῶ ἀπό κοντά σας. Τὸ κελλί μου στήν Ἱ­ερά Μονή Ἁ­γίας Πα­ρα­σκευῆς Καναλακίου Πούν­τας, οἱ καλές μας μοναχές, ποὺ θὰ μὲ διακονοῦν, οἱ στενοί μου συνεργάτες, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ποὺ ἔμειναν ἀφοσιωμένοι στὸν Ἐπίσκοπό τους, ἕως καὶ τώρα, θὰ εἶναι πάνοτε φιλόξενοι γιὰ ὅλους σας, ὥστε τὸ κελλί μου νὰ εἶναι ἀνοικτὸ πάντα, για νά ἔ­χουμε τήν δυ­να­τό­τητα νά συ­ναν­τώ­μεθα καί νά συμ­πνευ­μα­τι­ζώ­μεθα.

    Ἐν τέ­λει, θερ­μῶς σᾶς πα­ρα­καλῶ νά μή λη­σμο­νή­σετε τούς κατά Θεόν κό­πους καί μό­χθους, τούς ὁ­ποί­ους ὡς Ἐ­πί­σκο­πος καί πνευ­μα­τι­κός σας Πα­τήρ κα­τέ­βαλα γιά τήν πνευ­μα­τική σας προ­κοπή καί τήν δι­α­μόρ­φωση τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς σας συ­νει­δή­σεως.

    Σᾶς ζητῶ νά προ­σεύ­χε­σθε γιά ἐ­μένα καί νά δε­χθεῖτε μέ τήν ἴ­δια ἀ­γάπη καί τόν ἴ­διο σε­βα­σμό τόν δι­ά­δοχό μου Μη­τρο­πο­λίτη Πα­ρα­μυ­θίας, τόν ὁ­ποῖο θά ἐ­κλέ­ξει τόν προ­σεχῆ Ὀ­κτώ­βριο ἡ Ἱ­ερά Σύ­νο­δος τῆς Ἱ­ε­ραρ­χίας τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος.

    Ἐ­πί­σης, ζητῶ τήν κα­τα­νό­ησή σας γιά τίς πα­ρα­λεί­ψεις καί τά τυ­χόν λάθη τῆς Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς μου δι­α­κο­νίας. Νά γνω­ρί­ζετε κα­λῶς ὅτι ὅ­λος ὁ εὐ­σε­βής καί φι­λό­χρι­στος λαός τῆς το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλη­σίας, ἡ Ἱ­ερά Μη­τρό­πολη, οἱ ἀ­γα­πη­τοί μου Ἱ­ε­ρεῖς, οἱ Ἐ­νο­ρίες, οἱ Ναοί, οἱ Ἱ­ε­ρές Μο­νές, οἱ Μο­να­χοί, ἡ εὐ­λο­γη­μένη μας Πα­ρα­μυ­θιά, οἱ Φι­λι­ά­τες, ἡ Πάργα, ἡ Ἡ­γου­με­νίτσα, ἡ Θε­σπρω­τία μας, θά βρί­σκον­ται πάν­τοτε μέ ἄ­πειρη ἀ­γάπη μέσα στήν καρ­διά μου, στήν σκέψη καί τήν προ­σευχή μου.

    Ἡ χά­ρις τοῦ Κυ­ρίου ἡ­μῶν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ καί ἡ ἀ­γάπη τοῦ Θεοῦ καί Πα­τρός καί ἡ κοι­νω­νία τοῦ Ἁ­γίου Πνεύ­μα­τος εἴη μετά πάν­των ὑ­μῶν.

          Μετά πα­τρι­κῆς ἀ­γά­πης καί εὐ­χῶν δι­α­πύ­ρων,

 Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καί Πάργας Τίτος