Σε κλίμα συγκίνησης και συγκλονισμού καρδιάς, η Πατραϊκή κοινωνία, υποδέχθηκε το Σάββατο 1η Ιουνίου, στο χωριό Μάνεσι Τριταίας, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, τα κόκκαλα τα ιερά του ήρωα Γεωργίου Μαρτζάκλη από το Μάνεσι, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο, στις 16 Αυγούστου του 1974.
Ήταν τότε μόλις 22 χρονών. Νέος γεμάτος ζωή και αγάπη για την Πατρίδα. Πενήντα χρόνια μετά του έγινε λαμπρή υποδοχή στον τόπο του, από την Εκκλησιαστική Ηγεσία, Εκπροσώπους της Πολιτείας και του Στρατού, τον Πρέσβυ της Κύπρου στην Ελλάδα, τις δύο αδελφές του που ζούν ακόμα, τα ανήψια του και πλήθος κόσμου, που τον καλωσόρισαν με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και με την ιαχή «ΑΘΑΝΑΤΟΣ».
Οι σκηνές ήτο τόσο συγκινητικές που και οι πέτρες ακόμα ράγισαν. Τιμές απέδωσαν στρατιωτικά Αγήματα, ενώ μετά τον συγκινητικό λόγο του Μητροπολίτου Πατρών, μίλησαν, ο Εκπρόσωπος των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβυς της Κύπρου στην Ελλάδα, ο συστρατιώτης του ήρωος, Ιερέας Θεόδωρος Ανδρικόπουλος, Εφημέριος Καλεντζίου Τριταίας, ο Δήμαρχος Ερυμάνθου κ. Θεόδωρος Μπαρής, ο ανηψιός του ήρωος, Στρατηγός ε.α., Απόστολος Μαρτζάκλης, ο Εκπρόσωπος των Αχαιών Πολεμιστών της Κύπρου, Γεώργιος Βουρλιόγκας και εκ μέρους των κατοίκων του Μανεσίου ο, Νικόλαος Λιαροδήμος.
Στην υποδοχή και στην Εξόδιο Ακολουθία συμμετείχαν Εκπρόσωποι των Συλλόγων των Οργανώσεων των Κυπρίων της Πάτρας και της Αχαίας.
Μετά την Εξόδιο Ακολουθία σχηματίστηκε πομπή με τα οστά του ήρωος, τα οποία μετεφέρθησαν στο Κοιμητήριο του χωριού του, όπου και ετάφησαν δίπλα στον τάφο των αειμνήστων γονέων του. Εκεί οι σκηνές επίσης ήταν άκρως συγκινητικές, κυρίως όταν άνοιξε η λειψανοθήκη μέσα στην οποία ήτο τα κόκκαλα του ήρωος, αλλά και προσωπικά του αντικείμενα που είχε μαζί του, κατά την ώρα που έδωσε την ζωή του για την Πατρίδα.
Οι δύο Σημαίες που σκέπαζαν αυτά τα κόκκαλα, η Κυπριακή και η Ελληνική, δόθηκαν τιμητικά στις δυό του αδελφές, που ζούν ακόμα. Τις άφησε νηές με μαύρα μαλλιά και τις ξαναβρήκε με τα μαλλιά τους κάτασπρα, αλλά με την δύναμη της καρδιάς γυναικών, που αγωνίστηκαν σκληρά στη ζωή τους και που περίμεναν αυτή την ώρα, να ξαναφιλήσουν τον 22/χρονο αδελφό τους.
Οι τιμητικές ριπές από τον Στρατό, ο Εθνικός Ύμνος, που έψαλε το Άγημα και όλος ο κόσμος και το Χριστός Ανέστη, που έψαλε ο Μητροπολίτης, οι Κληρικοί και ο Λαός, έκλεισαν την συγκινητική αυτή τελετή για τον ήρωα Γεώργιο Μαρτζάκλη, πάνω στον τάφο του οποίου, θα κυματίζουν οι Σημαίες, της Ελλάδος και της Κύπρου, ενώ η Προτομή του στο κέντρο του χωριού, που στήθηκε από το 1998, θα θυμίζουν την θυσία και την προσφορά της ζωής του για την λευτεριά της Ελλάδος και της Κύπρου και θα εμπνέουν τις νεώτερες γενηές.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
Τοῦ
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν
κ.κ. Χρυσοστόμου.
Καλωσόρισες στό χωριό σου, Ἣρωα Γεώργιε Μαρτζάκλη. Χριστός Ἀνέστη Σταυραητέ τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδος.
Μέ δάκρυα στά μάτια καί συγκίνηση βαθειά σέ ὑποδεχόμεθα σήμερα, μετά ἀπό 50 χρόνια, ἡρωϊκῆς ἀπουσίας, στόν ἀγαπημένο σου γενέθλιο τόπο, ἀθάνατε ἣρωα τῆς δοξασμένης Ἑλληνικοτάτης Κύπρου μας, Γεώργιε Μαρτζάκλη.
Σέ ὑποδεχόμεθα στό Μάνεσι, ἀπ’ ὃπου φέρελπις νέος, πρίν 50 χρόνια, σέ ἡλικία 22 χρονῶν, γεμᾶτος σφρῖγος καί δύναμη ψυχῆς ἀκαταμάχητη, ἒχοντας ὡς ἐφόδια, τῶν εὐσεβῶν γονέων σου τίς εὐχές καί τήν φλόγα τῆς ἀγάπης γιά τήν πατρίδα, πέταξες μέ τά φτερά τῆς νιότης, στή γῆ τῶν ἡρώων καί μαρτύρων, τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ, τοῦ σταυραητοῦ τοῦ Μαχαιρᾶ Γρηγόρη Αὐξεντίου, τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη καί τόσων ἂλλων πού σέ περίμεναν ἐλεύθεροι στά φυλακισμένα μνήματα, γιά νά φωνάξετε μαζί, μαζί μέ ὃλο τόν Ἑλληνισμό ὃπου γῆς.
Η Ρωμηοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου.
Κανένας εν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψει.
Κανένας, γιατί σσιέπει την που τά΄ψη ο Θεός μου.
Η Ρωμηοσύνη εννα χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει.
Γιά νά πάρῃς ἓναν ἀνήφορο μαζί μέ τό Βαγορῆ τῆς Κύπρου καί στόν οὐρανό πετώντας νά τραγουδᾶς.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια
που πάν’ στη λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα,
μες στα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για την λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι,
τη λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.
Ἐκεῖ γενναία μαχόμενος, ἒχοντας τήν δύναμη τῶν ἀετῶν Ἑλληνόψυχων προγόνων σου, πού στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Τριταίας στήν Ἀχαΐα, ἀγωνίστηκαν, μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἳματός τους γιά τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία καί 22 χρονῶν παλληκάρι, ἒπεφτες ἀπό τό βόλι τῶν βαρβάρων Τούρκων εἰσβολέων, πού καταπατώντας κάθε ἒννοια δικαίου καί μέ τίς πλᾶτες τῶν μεγάλων τῆς γῆς, πάτησαν τά ἃγια χώματα, τῆς ἁγιασμένης Κύπρου μας, πού ὃπου κι’ ἂν ἀκουμπήσῃς μυρίζει Ἑλλάδα καί ἀχνίζουν τά αἳματα, ὃλων ὃσοι στό πέρασμα τοῦ χρόνου τήν ἀγάπησαν καί θυσιάστηκαν γι’ αὐτήν.
Τά γενναῖα στήθη σου, ὃμοια μέ τά ἂπαρτα τῆς Ρωμηοσύνης κάστρα, στάθηκαν ἀνάχωμα καί ἒτσι στέκονται μέχρι σήμερα, στίς ὀρέξεις τῶν προκλητικῶν γειτόνων μας, οἱ ὁποῖοι διαχρονικά ἐφαρμόζουν τήν ἲδια τακτική, κάτω ἀπό τή μύτη ἢ καλύτερα, ὑπό τήν ἀνοχή τῶν ξένων.
Ἒφυγες 22 ἐτῶν καί σ’ αὐτή τήν ἡλικία σταμάτησε γιά σένα ὁ χρόνος. Ἒμεινες πάντα νέος, ἀετός ὑψιπέτης, πού φτερουγίζεις ἐλεύθερος, πάνω ἀπό τήν ὂμορφη γῆ τῆς Κύπρου, ὑπερασπιζόμενος τά ἱερά καί τά ὃσια τοῦ Γένους μαζί μέ τούς ἂλλους σταυραετούς τῆς λευτεριᾶς.
Ἐπέστρεψες στό Μάνεσι, μετά ἀπό 50 χρόνια καί πάλι 22χρονος νέος, εὐθυτενής, ἀγωνιστικός, ἀκμαῖος, μέ πνευματικές περγαμηνές μέ προτάσεις ἢ θά ἒλεγα καί μέ διαμαρτυρίες γιά τήν συνεχιζόμενη κατάφορη καί πρωτόγνωρη ἀδικία εἰς βάρος τῆς Κύπρου.
Πῶς εἶναι δυνατόν νά μιλᾶμε γιά κατεχόμενα καί νά ἐθελοτυφλοῦμε μπροστά στήν γνωστή ἀπαράδεκτη διαχρονικά τακτική ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας;
Διαμαρτύρεσαι γιά τήν ἀνοχή τῶν ξένων καί τά λάθη καί τίς παραλείψεις τῶν δικῶν μας.
Ἐκεῖ ἂφησες τό αἷμα σου μαγιά ἱερή γιά τήν συνέχιση τῶν ἀγώνων, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν καί τήν παύση τῆς κατάφορης ἀδικίας ἑνός τόπου, ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων Ἑλληνικοῦ καί ἑνός Λαοῦ, στίς φλέβες τοῦ ὁποίου ρέει αἷμα καθάριο ἑλληνικό.
Ἐδῶ ἦλθες μέ τά ὀστᾶ σου γιά νά θυμίζῃς στούς Ἓλληνες ὃτι ἒπεσες στίς ἐπάλξεις τοῦ χρέους, ὡς φύλακας ἀκρίτας τῶν ἐσχατιῶν τῆς πατρίδος μας, γενόμενος θυμίαμα στό φοβερό τρισάγιο γιά τήν πίστη καί τό γένος.
Ὁ τάφος σου τῆς λευτεριᾶς προσκυνητάρι.
Οἱ αείμνηστοι γονεῖς σου,περήφανοι καί ἣσυχοι πλέον ἒχοντας καί σωματικά, κοντά στό δικό τους μνῆμα τοῦ ἣρωα παιδιοῦ τους τά ἱερά κόκκαλα, θά ἀγάλλωνται στόν οὐρανό καί στή γῆ θά μακαρίζωνται.
Τά ἀδέλφια σου, ὃσα στόν οὐρανό καί οἱ δύο ἀδελφές σου πού ζοῦν ἀκόμα σ’ αὐτόν τόν κόσμο, τά ἀνήψια σου καί ὃλοι ὃσοι σέ γνώρισαν, θά καυχῶνται γιά τήν ἡρωική σου θυσία καί τόν πατριωτισμό σου.
«Μέ βῆμα πρωινό στή χλόη τῆς Πατρίδος σου πού μεγαλώνει,
Ἀνεβαίνεις ὁλόλαμπρος
Γέρνουν κατά σένα τά δέντρα τῆς Τριταίας
Μέ τίς φωληές τῶν ἀηδονιῶν ἐπάνω στά κλαδιά τους
Μέ τά ὂμορφα φύλλα τους βουτηγμένα στίς χρυσακτίδες τοῦ ἣλιου,
Ἀνεβαίνεις μοναχός κι ὁλόλαμπρος
Τόσο λουσμένος μές στό φῶς, πού φαίνεται ἡ καρδιά σου.
Τώρα χτυπάει πιό γρήγορα τ’ ὂνειρο μεσ’ στό αἷμα
Τοῦ κόσμου ἡ πιό σωστή στιγμή σημαίνει:
Ἐλευθερία
Γιά σένα, Γιώργη, δακρύζει ὁ ἣλιος ἀπό χαρά,
Πουλιά σέ χαιρετοῦν, σοῦ φαίνονται ἀδέλφια
Ἂνθρωποι σοῦ φωνάζουν καί σύ τούς λές
“Πουλιά καλά πουλιά μου, ἐδῶ τελειώνει ὁ θάνατος
Ἂνθρωποι, συντοπίτες μου, ἐδῶ ἡ ζωή ἀρχίζει”
Ἁγιάζι οὐράνιας ὀμορφιᾶς γυαλίζει στά μαλλιά σου».
Καί μεῖς ὃλοι θά σέ χαιρετᾶμε καί θά σέ μακαρίζωμε, ἀτενίζοντας τήν Ἑλληνική Σημαία νά κυματίζῃ πάνω ἀπό τή μνῆμα σου, ὃπου ἀθάνατη θά παραμένῃ ἡ γραφή:
Γεώργιος Μαρτζάκλης
ἐτῶν 22
ἀπό τό Μάνεσι Τριταίας, Πατρῶν.
Ἒπεσε ἡρωικά μαχόμενος στήν Κύπρο, στίς 16 Αὐγούστου 1974.
Καί στίχους ποιητικούς θά ἐπαναλαμβάνωμε:
Ἀητέ-ἀητέ καί παλληκάρι,
Τ’ἂστρι μιά νυχτιά θά βγῆ
Θά βρῆ ἡ νύχτα τό φεγγάρι
Θ’ ἀστράψει ὁ ἣλιος τήν αὐγή
ἀητέ, ἀητέ καί παλληκάρι.
Ἀκοῦς, ἀκοῦς, Γιώργη Μαρτζάκλη, χτυποῦν καμπάνες στό χωριό σου. Σήμερα, σήμερα, τό Πάσχα τοῦ Θεοῦ, Γιώργη, Χριστός Ἀνέστη!
