Με λαμπρότητα εόρτασε η περικλεής και Αποστολική πόλη και Μητρόπολη των Πατρών, την ιερά και πανσεβάσμια μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Γερβασίου, του εν Πάτραις.
Η Θεία Λειτουργία τελέσθηκε την Κυριακή, 30 Ιουνίου 2024, στον μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου Πατρών, όπου είχαν μεταφερθεί, από την Αγία Παρασκευή των Συχαινών όπου φυλάσσονται, τα σεπτά και μυρίπνοα Λείψανα του Αγίου Γερβασίου.
Της Θείας Λειτουργίας προέστη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο οποίος κόμισε τις Πατριαρχικές ευχές και ευλογίες του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και κήρυξε τον θείο λόγο.
Συνελειτούργησαν, μετ’ αυτού, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλος, Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, Φθιώτιδος κ. Συμεών, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι, Τεγέας κ. Θεόκλητος και Κερνίτσης κ. Χρύσανθος και ο οικείος Ποιμενάρχης, Πατρών κ. Χρυσόστομος.
Στο Ιερό Βήμα παρέστη συμπροσευχόμενος ο Σεβασμιώτατος Γέροντας Μητροπολίτης, πρ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, ευχαρίστησε τον Παναγιώτατο και Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και την περί Αυτόν Ιερά και Αγία Πατριαρχική Σύνοδο, ως και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο και τους Αρχιερείς που συμμετείχαν στον πρώτον εορτασμό του Αγίου Γερβασίου και ανέγνωσε την Πατριαρχικήν πράξιν, της Αγιοκατατάξεως του Αγίου Γερβασίου.
Το κήρυγμα του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας
Παρακάτω παραθέτομε το κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος:
Πάτραι χορεύουσι καί ἀγάλλονται ἐπί τῇ θείᾳ μνήμῃ Γερβασίου τοῦ πάνυ
Σεβασμιώτατε καί περισπούδαστε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας κύριε Χρυσόστομε,
Σεβασμιώτατοι καί προσφιλέστατοι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί ἅγιοι Ἱεράρχαι,
Ἐξοχώτατοι καί ἐντιμότατοι Ἄρχοντες,
Τίμιον Πρσβυτέριον, ἐν Χριστῷ Διακονίᾳ, Ἀδελφοί καί Ἀδελφαί ἐν Χριστῷ,
Τῶν σήμερον τιμωμένων πάντων τῶν Ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑορτάζομεν συγχρόνως τήν σύναξιν τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ, τῶν τῇ σαγήνῃ τοῦ κηρύγματος διαδραμόντων τήν Οἰκουμένην καί ζωγρησάντων τά ἔθνη εἰς εὐσέβειαν, «τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καί τόν λόγον βεβαιοῦντος διά τῶν ἐπακολουθούντων σημείων». Κυρίως, ὅμως, τελοῦμεν πανήγυριν ἱεράν Γερβασίου τοῦ Ὁσίου τοῦ ἐν Πάτραις, τοῦ ἄλλου συγχρόνου ἰσαποστόλου, τοῦ οἰκείου ἰδιαιτέρως εἰς σᾶς∙ τοῦ διά τῆς πολιτείας καί τῆς ἐνθέου βιοτῆς του μεγαλύνοντος τό ὄνομα τῆς ἱστορικῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πόλεως.
Ὁ Ὅσιος Γερβάσιος ἔζησε καί ἔδρασε εἰς τήν ἀποστολοβάδιστον, μαρτυροβάδιστον καί ὁσιοβάδιστον γῆν τῆς Ἀχαΐας, καί μιμούμενος τόν πολιοῦχόν της Πρωτόκλητον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν ἐκήρυξε καί ἔδρασεν καί ἐσταυρώθη καί αὐτός ὂχι ὡς ὁ Ἀπόστολος, ἀλλά πολυμερῶς καί πολυτρόπως ἐσήκωσε ὡς ἄλλος κυρηναῖος καί συγκυρηναῖος πολλούς σταυρούς πασχόντων, πονεμένων, θρηνούντων βιοτήν καί τέκνα, πατέρας καί μητέρας καί ἀδελφούς καί ἀδελφάς καί μύρια ἄλλα τραύματα κατά τήν μαρτυρικήν ἐκείνην μετά τό 1923 προσφυγικήν περίοδον καί τήν ἄλλην άργότερον κατοχικήν. Καί ἀπέβη καί ὁ ἴδιος ἀπόστολος καί ἰσαπόστολος ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ. Καί ἄν οἱ συντιμώμενοι σήμερον Δώδεκα μαθηταί τοῦ Κυρίου ἀπεστάλησαν καί ἐπορεύθησαν εἰς τά ἔθνη, κατά τήν Κυριακήν προτροπήν, βαπτίζοντες αὐτά «εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καί ἐδίδαξαν «τηρεῖν ὅσα ἐνετείλατο» ὁ Κύριος καί Δημιουργός τοῦ παντός, ὁ Ὅσιος Γερβάσιος ὑπῆρξεν ἀπόστολος τῆς ζωῆς καί ἀνεκούφισεν ἀποστολικῶς τόν ἀνθρώπινον πόνον καί ὡδήγησε καί ὁδηγεῖ εἰς σωτηρίαν καί παρηγορίαν καί δωροφορεῖ χάριν καί ἔλεος, ἀλήθειαν καί ζωήν, χθές καί σήμερον και αὔριον καί εἰς τόν αἰῶνα.
Ὁ Ἅγιός μας, ὁ ὄντως δικός μας, ἕνας ἅγιος τοῦ καιροῦ μας, τοῦ τόπου μας καί τοῦ τρόπου μας, ἀνεδείχθη εἰκών τῆς ἀληθινῆς εὐαγγελικῆς βιοτῆς καί ἡ πολιτεία του ἀποτελεῖ αὐτήν ταύτην τήν βιωματικὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, συνιστᾷ τήν ἴδια τήν Ὀρθοδοξία ὄχι ὡς θεωρία, ἀλλά ὡς βίωμα καί ὡς ἐμπειρία· εἶναι ἐπιβεβαίωσις καί ἐκπλήρωσις «ἐπαγγελίας, αὐθεντίας, ἐλευθερίας, ὑπακοῆς». Εἶναι «τό σύγχρονο σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τήν Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν καί τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία εὐρύτερα».
***
Σήμερον, ὡς ἀληθῶς «Πάτραι χορεύουσι καί ἀγάλλονται ἐπί τῇ πρώτῃ θείᾳ μνήμῃ Γερβασίου τοῦ ἐν ὁσίοις Ἁγίου», μνημονεύουσαι τῆς ἀσκητικῆς βιοτῆς καί τῶν καμάτων∙ τῶν διωγμῶν καί τῶν ἐπιβουλῶν καί τῶν ὕβρεων «ἀνόμων κατηγόρων συκοφαντούντων»∙ καί συγχρόνως τῆς εὐαγγελικῆς βιοτῆς∙ τῆς ἀναργύρου καί ἀδόλου παραμυθίας τῶν ποικιλοτρόπως πειραζομένων∙ τοῦ σπόγγου τοῦ ἐκμαξαμένου τῶν δυστυχούντων τά δάκρυα∙ τοῦ φύλακος Ἀγγέλου τῶν ἐκδιωχθέντων καί ἐκτοπισθέντων ἀπηνῶς ἐκ τῆς πατρίδος∙ τοῦ ζήλου Ἠλιού πυρωθέντος τήν καρδίαν καί ὡς αὔρας λεπτῆς δεχθέντος τήν ἀκένωτον χάριν∙ τοῦ, συντόνῳ προσευχῇ, νηστείᾳ συνέσει, ταπεινώσει τε καί σωφροσύνῃ ἁγιασθέντος∙ τοῦ κατακάρπου δένδρου τῶν ἀρετῶν∙ τοῦ ὀξέως σύν Ἀνδρέᾳ τῷ θαυμαστῷ τῇ ἀμάχῳ τοῦ Σταυροῦ δυνάμει προφθαίνοντος τοῖς πᾶσι∙ τοῦ εἰς οὐδέν λογισαμένου τήν ἐπί γῆς ζωήν.
