Προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, τελέστηκε χθες Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου η Ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού Καστέλλας.
Προ της Ακολουθίας του Πανηγυρικού Εσπερινού ο Σεβασμιώτατος, επικεφαλής κλήρου και λαού, υποδέχθηκε τεμάχιο Τιμίου Ξύλου το οποίο τίθεται σε προσκύνηση στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς έως τις 15 Σεπτεμβρίου.
Το Ιερό Σέβασμα κόμισε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ Τρικόρφου Δωρίδος, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Νεκτάριος Μουλατσιώτης.
Στην συνέχεια τελέστηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός της Εορτής. Κατά την σύντομη προσλαλιά του ο Σεβασμιώτατος, αναφερόμενος στην Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, υπενθύμισε πως «φέρει τα ίσα με την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή». «Έχει την ίδια αξία και δύναμη, διότι με την Παγκόσμιο Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, υψώνει η Αγία μας Εκκλησία την ατίμητη αξία που έχει για το Θεό ο άνθρωπος και ταυτόχρονα καταδεικνύει την άπειρη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο», επεσήμανε, τονίζοντας παράλληλα πως το γεγονός αυτό «μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της ελευθερίας μας και της ευθύνης μας, καθώς προβάλλει το Σταυρό του Κυρίου».
«Ο Σταυρός είναι ο Θρόνος του Βασιλέως της Δόξης. Είναι η πληρεστάτη απόδειξη του πόσο μεγάλη αξία έχει η ψυχή του καθενός και της καθεμιάς από εμάς, ώστε ο Πανάγιος Θεός να προσφέρει ‘’λύτρον΄’΄για αυτή την ψυχή, την ίδια Του τη Ζωή», υπογράμμισε στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, σημειώνοντας πως ανάμεσά μας βρίσκεται ο Τίμιος και Ζωοποιός και Χαριτόβρυτος Σταυρός του Κυρίου, τον Οποίο η Αγία Ελένη, το 326, βρήκε μέσα από τα χώματα της γης και ύψωσε στην πόλη της Αγίας Σιών με τον Επίσκοπο Μακάριο. «Εορτάζουμε και την Ύψωση που επισυνέβη επί Βασιλέως Ηρακλείου τρεις αιώνες μετά ταύτα, όταν ο Σταυρός επανήλθε στην Αγία Πόλη», πρόσθεσε.
Τέλος, κάλεσε τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ Τρικόρφου Δωρίδος, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Νεκτάριο Μουλατσιώτη να απευθύνει σε όλους λόγο οικοδομής και παρακλήσεως, σημειώνοντας πως ο γέροντας, «προσφέρει το αιώνιο μήνυμα της ζωής» και πως «η ζωή του και το βίωμά του και η προσφορά του και η αγάπη του, εξαγγέλλουν καθημερινά το καινούριο που περιμένει ο κόσμος μέσα στην καθημερινή αποτυχία της ιστορίας. Για αυτό και τόσοι νέοι τον ακολουθούν και τον έχουν ως μέντορα, ποδηγέτη και οιακοστρόφο ποιμένα». Δύο Μονές στο Τρίκορφο, μία ανδρώα και μία γυναικεία, «είναι φάροι τηλαυγέστατοι της αμωμήτου ημών πίστεως», είπε καταλήγοντας.
