Για πρώτη φορά, μετά από 70 χρόνια, τελέστηκε σήμερα Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ενοριακό Ναό του Αγίου Νικολάου, στον Προφήτη Ηλία Βοιωτίας. Στο πλαίσιο της ενθρονιστήριας δέσμευσής του, προ πέντε ετών, να ιερουργήσει μέσα στην πρώτη πενταετία και στις 250 Ενορίες της Μητροπόλεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών ιερούργησε την Κυριακή Α’ Λουκά, 22 Σεπτεμβρίου 2024, στην Ενορία του Προφήτη Ηλία Βοιωτίας, μίας εκ των τεσσάρων ενοριών – Ανθοχώρι, Βασιλικά, Παρόριο, Προφήτης Ηλίας – που ανήκουν διοικητικά στην όμορη της Φθιώτιδος Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας αλλά εκκλησιαστικά, πνευματικά και κανονικά στην τοπική της Φθίας Εκκλησίας.
Οι Ιερές Ακολουθίες του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας μεταδόθηκαν απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου, ενώ το Ιερό Αναλόγιο εκόσμησε ο Γραμματέας του Ιερού Επισκοπείου Ταλαντίου και Λοκρίδος κ. Βασίλειος Μακέδος, μετά του Προϊσταμένου Διοικητικού της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος Δρ. κ. Τριαντάφυλλου Μπολτέτσου και άλλων τοπικών ιεροψαλτών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών αναφέρθηκε στην έκφραση της αγάπης πέρα και πάνω από στερεότυπα, που παρουσιάζει το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής Α’ Λουκά, λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Σε μία εποχή που ακούμε έντονα για το πώς μπορούν να ξεπεραστούν τα στερεότυπα, σε μία εποχή που ακούμε έντονα, ότι δήθεν ζούμε σε έναν παράδεισο απόλαυσης δικαιωμάτων και ελευθεριών, έρχεται να μας παρουσιάσει το Ιερό Ευαγγέλιο μία ακόμα συνάντηση του Χριστού με τους μαθητές Του, η οποία αποτελεί την κατεξοχήν έκφραση μίας αγάπης, πέρα και πάνω από στερεότυπα, μίας αγάπης, η οποία υπερβαίνει ακόμη και τα «κουτάκια» της τετράγωνης λογικής, μία αγάπη, η οποία βρίσκεται στη σχέση κι όχι στη σκέψη, μία αγάπη, η οποία βρίσκεται στην επικοινωνία και όχι στην νοησιαρχία, μία αγάπη η οποία βρίσκεται στην εμπειρία, στο βίωμα, στην ταυτότητα της καρδιάς, στη σύνδεση των καρδιών και όχι στη σύνδεση και στη διαπλοκή των συμφερόντων ή στον λαβύρινθο των ιδεοληψιών.
Έρχεται ο Χριστός και συναντά τον Πέτρο και άλλους ψαράδες. Απογοητευμένοι, όλη τη νύχτα είχαν ρίξει τα δίχτυα και δεν είχαν πιάσει τίποτα, και ο Χριστός τους καλεί να ξαναχαλάσουν τα δίχτυα, να τα ξαναρίξουν μέσα στο καταμεσήμερο, κάτι το οποίο ήταν τελείως παράλογο στην εμπειρία, στη γνώση μιας ολόκληρης ζωής, καθώς η αλιεία δεν ήταν ένα χόμπι, μία διασκέδαση για τον ελεύθερο χρόνο, καθώς ήταν επαγγελματίες αλιείς, εμπειροτέχνες και εμπειρογνώμονες. Όμως ο Πέτρος φανερώνει, ότι η αληθινή αγάπη βρίσκεται εκεί που κανείς είναι διατεθειμένος να βγει έξω από τα «κουτάκια» του, έξω από τα «τετραγωνάκια» του, έξω από τα σχέδια, τα οποία θεωρεί ότι μπορούν μόνο αυτά να τον οδηγήσουν στην αλήθεια και στη ζωή.
«Επί τω ρήματί Σου χαλάσω το δίχτυον». «Και μόνο που μου το λες και μόνο που μου το ζητάς θα χαλάσω τα δίχτυα, θα ρίξω και πάλι τα δίχτυα και μόνο για την αγάπη Σου, γιατί πάνω από οποιαδήποτε άλλη κούραση, πάνω από οποιοδήποτε κόπο, πάνω από οποιαδήποτε λογική σκέψη είναι η αγάπη, είναι να σε ευχαριστήσω, είναι να κάνω αυτό που μου λες γιατί σε αγαπώ και όχι γιατί σε φοβάμαι. Θα κάνω αυτό που μου ζητάς όχι γιατί Σε βλέπω σαν κάτι το τυραννικό και το καταναγκαστικό αλλά γιατί έχω εμπιστοσύνη Σε σένα που αγαπώ και αυτή η εμπιστοσύνη γεννά την υπέρβαση ακόμα και στο νόμο της λογικής».
Άλλωστε πόσες φορές έχουμε το δίλημμα: καρδιά ή λογική; Πολλές φορές οι άνθρωποι παλεύουν με αυτό το ερώτημα στη ζωή τους, παλεύουμε όλοι μας και πολλές φορές ακούμε ανθρώπους εύκολα να λένε εγώ ακολουθώ ό,τι μου πει το μυαλό μου, η λογική μου ή το άλλο, εγώ κάνω ό,τι μου λέει η καρδιά μου ή ακούμε και το άλλο πολλές φορές να δικαιολογούμε αποτυχίες στη ζωή μας, γιατί τάχατες ακολουθήσαμε την καρδιά μας, είμαστε δηλαδή τρόπον τινά πολύ καλοί άνθρωποι και γι’ αυτό υποφέρουμε και αδικούμεθα και δεν μας βγαίνουν οι επιλογές, τις οποίες κάνουμε.
Το κριτήριο των επιλογών μας, για να είναι επιτυχημένες είναι ένα και μοναδικό. Είναι η αγάπη και η αγάπη δεν φέρνει διχασμό μεταξύ καρδιάς και λογικής. Η αγάπη κάνει και τον λόγο να αγαπά και τη σκέψη να αγαπά, η αγάπη ενοποιεί τον άνθρωπο γι’ αυτό ο Παύλος σήμερα τόσο αφοπλιστικά μας λέει τα πάντα να γίνονται με αγάπη. «Πάντα υμων εν αγάπη γινέσθω». Τα πάντα να γίνονται με αγάπη. Μονάχα να αγαπάμε αυτό που είμαστε και αυτό που κάνουμε. Αυτό είναι το μυστικό, το οποίο θα φέρει την επιτυχία. Θέλουμε να πείσουμε τους άλλους γύρω μας; Όσα επικοινωνιακά τερτίπια και να χρησιμοποιήσουμε, όσα κόλπα, όσα κοινωνικά δίκτυα, όσες στρατηγικές επικοινωνίας, μπορεί μεν να φέρουν ένα πρόσκαιρο αποτέλεσμα αλλά κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει.
Μονάχα κάτι το οποίο αγαπάμε και μονάχα αν πείθουμε ότι αγαπάμε και μονάχα αν αγαπάμε αυτούς τους οποίους απευθυνόμεθα, μονάχα τότε το μήνυμά μας έχει διάρκεια, έχει πιστότητα. Μονάχα τότε το μήνυμά μας έχει διαχρονικότητα, μονάχα τότε το μήνυμά μας μπορεί να νικήσει οποιεσδήποτε δυσκολίες και οποιασδήποτε αντιξοότητες.
Έτσι λοιπόν ο Πέτρος καταρρίπτει ο ίδιος τα στερεότυπα της λογικής του, καταρρίπτει την ίδια του την εμπειρία, τη γνώση του, την επιστήμη του, τη δουλειά του.
Εμπιστεύεται τον Χριστό και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Ήταν τέτοια η παραγωγή των ψαριών, που κόντεψαν να βυθιστούν τα πλοιάρια. Δε μπορούσαν να αντέξουν το βάρος των διχτύων γεμάτων ψάρια και έσπευσαν και άλλοι μετόχοι, συμμέτοχοι, για να βοηθήσουν και τότε ο Χριστός προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, γιατί ο σκοπός δεν ήταν απλώς μία καλή σοδειά, μία καλή εμπειρία της επιτυχίας της παραγωγής. Από σήμερα λέει δεν έχεις δει τίποτα Πέτρο, δεν έχετε δει τίποτα. Εγώ δεν ήρθα απλώς για να γεμίζουν τα δίχτυα σας με ψάρια ή να γεμίζουν τα δέντρα σας με καρπούς. Εγώ ήρθα για να σας κάνω αλιείς ανθρώπων. Από σήμερα θα αλιεύεις ψυχές, καρδιές και πως θα τις αλιεύσεις; Με την αγάπη, γιατί μονάχα ό,τι γίνεται με αγάπη είναι αυτό το οποίο μπορεί να σαγηνεύσει, να γοητεύσει, να ελκύσει και να πείσει και πάνω από όλα αυτή η αγάπη, η οποία καταξιώνει τον άνθρωπο είναι η αγάπη προς τον Χριστό, όχι μια οποιαδήποτε αγάπη συναισθηματική, όχι μία αγάπη που είναι ένα ιδεολόγημα ή που είναι ένα εμπορικό κατασκεύασμα, όχι μία αγάπη, η οποία είναι μία συναισθηματική κατάσταση η οποία έρχεται και παρέρχεται και τη φυσάει ο άνεμος και τη παίρνει, αλλά η αγάπη η βαθύτατη, υπαρξιακή, οντολογική, η αγάπη αυτή που σε κάνει και μας κάνει πάντοτε να θυμόμαστε ότι μπροστά μας όταν συναντάμε τον αδερφό μας ακόμα και κι αυτόν που μας έχει ταλαιπωρήσει, ακόμα και αυτόν που μας έχει πικράνει, ακόμα και αυτόν που μας έχει πονέσει, βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό: «είδες τον αδελφό σου; είδες Κύριον τον Θεό σου».
Κάθε άνθρωπος εικονίζει τον Χριστό και αυτή είναι η βάση της αποδοχής της ιερότητας του κάθε ανθρωπίνου προσώπου. Δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά το Χριστό και να μην αγαπά τον συνάνθρωπο. Δεν είναι δυνατό κανείς να αγαπά το Χριστό και να μη σέβεται το συνάνθρωπο, δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά το Χριστό και να μη διαλέγεται με το διπλανό του, να μην συνεργάζεται, να μην σέβεται, να μην υπομένει, να μην ανέχεται. Δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά το Χριστό και να είναι βίαιος στις σχέσεις τους είτε με σωματική είτε με ψυχολογική είτε με οποιασδήποτε άλλης μορφής βία ή καταπίεση. Δεν είναι δυνατόν κανείς να αγαπά το Χριστό και να μην είναι ανθρώπινος, να είναι συνεργάσιμος, να μην είναι τρυφερός, να μην είναι γλυκός, να μην έχει κατανόηση για τους γύρω τους. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος σήμερα είναι πολύ σκληρός «Ει τις ου φιλεί τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν ήτω ανάθεμα». Αυτός είναι ο αναθεματισμένος, αυτός είναι ο χωρισμένος, δηλαδή και από το Χριστό και από την κοινωνία. Τι σημαίνει ανάθεμα; Αφορισμός. Βγαίνω εκτός κοινωνίας, εκτός σχέσης. Πότε βγαίνει κανείς εκτός κοινωνίας και εκτός σχέσης; Όχι όταν είναι διαφορετικός, όχι όταν έχει άλλη άποψη, όχι όταν δεν συμφωνεί μαζί μας. Τέτοιοι αναθεματισμοί ουσιαστικά είναι αυτοαναθεματισμοί αυτών που τους διακηρύττουν ή τους χρησιμοποιούν, αλλά όποιος δεν αγαπά το Χριστό, γιατί δεν αγαπά και τον συνάνθρωπο και γιατί δεν αγαπά την κοινωνία των σχέσεων. Εκ των πραγμάτων, μόνος του χωρίζεται, απομονώνεται, βγαίνει έξω από την κοινωνία των σχέσεων και την κοινωνία των προσώπων.
Άρα λοιπόν σήμερα άρχισε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, να μας παρουσιάσει μία αγάπη ελεύθερη, μία αγάπη, η οποία λυτρώνει, ελευθερώνει δεν εγκλωβίζει μέσα σε σχήματα, σε σχέδια, σε νόρμες, σε τύπους, σε ταμπού, σε «κουτάκια». Είναι μία αγάπη, η οποία είναι η αναγκαιότητα όσο ποτέ άλλοτε της εποχής μας, της οικογένειας μας, της κοινωνίας μας, του κόσμου ολοκλήρου».
Προ της απολύσεως τον Σεβασμιώτατο καλωσόρισαν στο όμορφο χωριό τους και εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους στο πρόσωπό του ο Εφημέριος π. Αθανάσιος Θεοχάρης και η Πρόεδρος του χωριού κ. Αγγελική Παπαδά.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταξύ των πιστών παραβρέθηκαν: ο Δήμαρχος Λεβαδέων κ. Δημήτριος Καραμάνης, με μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και Προέδρους ομόρων Κοινοτήτων, ο τ. Βουλευτής Βοιωτίας κ. Ανδρέας Κουτσούμπας, καθώς και εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.
Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ:
