Ποιμαντορική εγκύκλιο για την εορτή του Πολιούχου και Προστάτου της Τοπικής Εκκλησίας Αγίου Ενδόξου και Πανευφήμου Αποστόλου Παύλου εξέδωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος.
Σε αυτήν εξυμνεί τον Απόστολο Παύλο, που είναι και ο ιδρυτής της Εκκλησίας της περιοχής.
«Ο Χριστός που σου παρουσιάσθηκε, Παύλε, επάνω στο βουνό µε την µορφή της αστραπής µηνύοντάς σου την έλλαµψη της ευσεβείας και την καθαίρεση της πλάνης που θα δεχόσουν σύντοµα, σου σκοτίζει µεν τα µάτια του σώµατος και σου συνετίζει την ψυχή µε την γνώση της αγίας Τριάδος, µέσα στην δόξα του είναι δοξασµένος»
«Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Η τοπική µας Εκκλησία, η πρώτη χριστιανική Εκκλησία στην Ευρώπη και στην Ελλάδα µας, που ιδρύθηκε το 49-50 µ.Χ. στα αρχαία εκείνα και έντονα χρόνια των Φιλίππων της ελληνικής Μακεδονίας µας µε τα ελληνικά γράμματα και τον ελληνο-ρωµαϊκό πολιτισµό, και πάλι εορτάζει µε σεμνοπρέπεια και µε την απαραίτητη λιτότητα λόγω της δυσκόλου περιόδου που διερχόµεθα από την ενσκήψασα πανδηµία, τον Ιδρυτή της, τον άγιο απόστολο των Εθνών Παύλο, στον ιστορικό και περίλαμπρο ιερό καθεδρικό του Ναό στην πόλη της Καβάλας.
Σε αυτόν τον µέγιστο Ουρανοβάµονα Παύλο αναφέρεται και ο ύµνος που ακούσαµε προηγουµένως και στο ουράνιο άκτιστο φως, που είδε ο Σαύλος στην πορεία του προς την ∆αµασκό. Γράφει ο άγιος ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις : «Ο Σαύλος συνέχιζε να έχη απειλητικές και φονικές διαθέσεις για τους µαθητές του Κυρίου. επήγε µάλιστα στον αρχιερέα και
του εζήτησε συστατικές επιστολές για τις συναγωγές στη ∆αµασκό. Ήθελε να φέρη δεµένους στην Ιερουσαλήµ όποιους θα εύρισκε εκεί να ακολουθούν την οδό του Κυρίου, άνδρες και γυναίκες. Καθώς επήγαινε και επλησίαζε στην ∆αµασκό, ξαφνικά τον εφώτισε μια αστραπή από τον ουρανό. Αυτός έπεσε στη γη και ήκουσε μία φωνή να του λέγη:
– Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;
– Ποιος είσαι Κύριε; ερώτησε.
Και ο Κύριος του απήντησε: Εγώ είμαι ο Ιησούς, που συ τον καταδιώκεις. Σήκω όμως και πήγαινε να μπης στην πόλη εκεί θα σου πούνε τι πρέπει να κάμης.
Οι άνδρες που συνώδευαν τον Σαύλο έμειναν με ανοικτό το στόμα, διότι άκουγαν την φωνή, δεν έβλεπαν όμως κανέναν. Αυτός σηκώθηκε επάνω και ενώ τα μάτια του ήταν ανοικτά, δεν έβλεπε τίποτε. Οι συνοδοί του τότε τον έπιασαν από το χέρι και τον ωδήγησαν στην ∆αμασκό. Τρεις ημέρες ήταν τυφλός. Στο διάστημα αυτό ούτε έφαγε ούτε ήπιε»
Και συνεχίζει ο ίδιος ο άγιος Παύλος στον λόγο του ενώπιον του βασιληά Αγρίππα : «Αυτό που έκαμα στα Ιεροσόλυμα, πολλούς από τους χριστιανούς εγώ τους έκλεισα στις φυλακές, έχοντας την σχετική εξουσιοδότηση των αρχιερέων και όταν τους κατεδίκαζαν σε θάνατο έδινα και εγώ καταδικαστική ψήφο… Σε όλες τις συναγωγές πολλές φορές προσπαθούσα, χρησιμοποιώντας βία, να τους αναγκάσω να αρνηθούν την πίστη τους. Η μανία μου ήταν τόση μεγάλη, ώστε τους κατεδίωκα ακόμη και στις πόλεις που είναι έξω από τα όρια της χώρας.
Πηγαίνοντας γι’ αυτόν τον σκοπό στην ∆αμασκό με εξουσιοδότηση και άδεια από τους αρχιερείς, είδα στον δρόμο, βασιληά μου, μέρα μεσημέρι, ένα φως από τον ουρανό, πιο λαμπρό και
από τον ήλιο, να με περιβάλλη με την λάμψη του και εμένα και αυτούς που επήγαιναν μαζύ μου. Όλοι μας επέσαμε στη γη και ήκουσα μία φωνή που μου έλεγε στην εβραϊκή γλώσσα:
– Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Είναι οδυνηρό να κλωτσάς στα καρφιά.
Εγώ ερώτησα: «Ποιος είσαι, Κύριε;»
Και εκείνος απήντησε: «Εγώ είμαι ο Ιησούς, που συ τον καταδιώκεις. Σήκω όμως και στάσου στα πόδια σου. Γι’ αυτό σου φανερώθηκα, για να σε πάρω στην υπηρεσία μου και να σε καταστήσω μάρτυρα γι’ αυτά που είδες και γι’ αυτά που θα σου δείξω ακόμη. Θα σε προστατεύσω από τον λαό σου και από τους εθνικούς, στους οποίους εγώ σε στέλνω, για να ανοίξης τα μάτια τους, ώστε να επιστρέψουν από το σκοτάδι στο φως και από την εξουσία του σατανά στο Θεό».
Αυτό το θαυμαστό γεγονός της μεταστροφής του αποστόλου Παύλου από ζηλωτή Εβραίο σε Χριστιανό Απόστολο, προσδιορίζει και το μέλλον της αναδείξεώς του σε πρωτοκορυφαίο Απόστολο. Τόσο δυνατή ήταν μέσα του η αγάπη του για το Ευαγγέλιο και για τους ανθρώπους, όσο θαυμαστή ήταν και η δύναμη του αγίου Πνεύματος που είχε μέσα του, ώστε να καταφέρη με την ακλόνητη πίστη του στον Χριστό να μετακινή βουνά.
Γι’ αυτό και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον 25ο Λόγο του στην Β ́ προς τους Κορινθίους επιστολή του γράφει:
«Υπέστη (ο Παύλος) ναυάγιο, για να καταπαύση το ναυάγιο της οικουμένης. Έμεινε στο βυθό ένα μερόνυχτο, για να το ανασύρη από τον βυθό της πλάνης. Εκοπίασε, για να αναπαύση τους κουρασμένους από την αμαρτία. Πληγώθηκε, για να θεραπεύση τους πληγωμένους από τον σατανά. Φυλακίσθηκε για να αποφυλακίση όσους βρισκόταν στο σκοτάδι. Έφθασε πολλές φορές στον θάνατο, για να απαλλάξη πολλούς από φοβερούς θανάτους. Μαστιγώθηκε πέντε φορές με σαράντα παρά μία μαστιγώσεις, για να ελευθερώση από την μάστιγα του διαβόλου τους κακοποιούς. Ραβδίσθηκε, για να στηρίξη με την βακτηρία του Χριστού τους ανθρώπους. Λιθοβολήθηκε, για να μας απαλλάξη από την πέτρινη αναισθησία. Βρέθηκε στην ερημιά, για να μας βγάλη από την μοναξιά της ψυχής. Πεζοπορούσε, για να στηρίξη τους παραστρατημένους και να τους α-
νοίξη τον δρόμο προς τον ουρανό. Εκινδύνευσε στις πόλεις, για να μας δείξη την Άνω Πόλη. Βρέθηκε σε πείνα και σε δίψα, για να χορτάση και να ξεδιψάση τους άλλους. Γυρνούσε πτωχός και γυμνός, για να ενδύση με την στολή του Χριστού τους ασέμνους και τους ασχημονούντες. Παραδόθηκε στην μανία του όχλου, για να ελευθερώση όσους ήσαν υπό την εξουσία του σατανά. Καιγόταν, για να σβύση τα πυρφόρα βέλη του διαβόλου.
Και συμπληρώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, σε μία μοναδική ομιλία του για τον άγιο απόστολο Παύλο: «Τι ήταν όμως ο Παύλος; Και ποια γλώσσα, ή μάλλον ποιες και πόσες θα μπορέσουν να παραστήσουν ακόμα και μέτρια την μέχρι θανάτου καρτερία εκείνου για χάρη του Χριστού; Αυτός καθημερινά πέθαινε, ή καλύτερα ζούσε όντας παντοτινά πεθαμένος, αφού δεν ζούσε αυτός πλέον, όπως ο ίδιος λέγει, αλλ’ είχε μέσα του ζώντα τον Χριστό. Για την αγάπη του Χριστού όχι μόνον εθεώρησε όλα τα παρόντα σαν απομεινάρια και απορρίμματα, αλλά και τα μέλλοντα τα ετοποθετούσε δεύτερα συγκρίνοντάς τα προς αυτόν επειδή λέγει:
Είμαι πεπεισμένος, ότι ούτε ο θάνατος, ούτε η ζωή, ούτε τα παρόντα, ούτε τα μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος θα μπορέση να μας χωρίση από την αγάπη του Θεού που μας έδειξε μέσω
του Ιησού Χριστού.
Και είχε ζήλο Θεού, ώστε και να ζηλεύη εμάς με ζήλο Θεού. Και σε ποιόν άλλο θα παραχωρήση τα ίσα παρά μόνο στον Πέτρο; Ποιος πάλι ήταν ως προς την ταπείνωση, άκουσε αυτόν πάλι να λέγη για τον εαυτό του: Εγώ είμαι ο ελάχιστος από τους Αποστόλους, τέτοιος που δεν είμαι ικανός να ονομάζωμαι απόστολος.
Σας καλούμε όλους και όλες, λοιπόν, στους εορτασμούς του πολιούχου και προστάτου μας αγίου Παύλου, και ιδρυτού της τοπικής μας Εκκλησίας, της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως & Θασου. Εφέτος, λόγω των εκτάκτων συνθηκών της πανδημίας, μέσα στην οποία ζούμε όλοι οι άνθρωποι και έχομε διδαχθή και γνωρίσει πολλά πράγματα, οι εορταστικές μας εκδηλώσεις θα τελεσθούν με λιτό τρόπο στον Καθεδρικό μας Ναό.
Ο Αρχιερατικός Εσπερινός έγινε χωρίς λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας του Αποστόλου Παύλου στην Καβάλα, ενώ η Ιερά Αρτοκλασία και η πανηγυρική ομιλία έγιναν έμπροσθεν του ιερού Ναού. Αύριο το πρωί η Ιερά Μητρόπολη προσκαλεί το ποίμνιο στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και στην δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλεώς µας. «Σας περιµένοµε όλους και όλες. Επίσης σας γνωρίζοµε ότι εφέτος, λόγω εργασιών στους αρχαιολογικούς χώρους των Φιλίππων δεν θα τελεστεί η Ιερά Αγρυπνία.
Με εγκάρδιες πατρικές ευχές και ευλογίες,
ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΦΙΛΙΠΠΩΝ, ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ & ΘΑΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ»