Συνεχίστηκε για δεύτερη εβδομάδα η ποιμαντική περιοδεία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού στις Αρχιερατικές Περιφέρειες Αμφιλοχίας και Βονίτσης.
Την Πέμπτη 8 Αυγούστου 2024 χοροστάτησε στην Ακολουθία του Παρακλητικού Κανόνος στις Ενορίες Γενεσίου Προδρόμου Περατιάς και Αγίου Νικολάου Βονίτσης, όπου απένειμε το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου στον Εφημέριο της Ενορίας π. Αλέξανδρο Διγενή. Την Παρασκευή 9 Αυγούστου 2024 ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την Παράκληση της Παναγίας στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Σπάρτου Αμφιλοχίας.
Μιλώντας στους πιστούς αναφέρθηκε στην παρρησία που έχει η Παναγία μας στον Υιό της και Θεό μας και στον μεσιτευτικό της ρόλο για όλους τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει πρόβλημα και δυσκολία που δεν μπορούμε να προσευχηθούμε στην Παναγία μας και εκείνη να μας βοηθήσει να το αντιμετωπίσουμε και να το ξεπεράσουμε. Δεν υπάρχει δοκιμασία, πόνος, λύπη, ασθένεια, κανένα δυσάρεστο γεγονός στη ζωή μας που η Παναγία να μην είναι δίπλα μας. Να μας συντροφεύσει, να μας ενισχύσει, να μας ενδυναμώσει, να μας παρηγορήσει, να μας παραμυθίσει και, με θαυματουργικό τρόπο, να μας απαλλάξει από οποιαδήποτε δυσάρεστη περίσταση της ζωής μας, αρκεί με εφόδιο τη δύναμη της πίστης μας να το ζητήσουμε προσευχητικά, τόνισε ο Σεβασμιώτατος και ευχήθηκε στους πιστούς για την επικείμενη μεγάλη θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Μετά τις Ακολουθίες ο Σεβασμιώτατος είχε την ευκαιρία να επικοινωνήσει με τους πιστούς, τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών και τους ιερείς, να ακούσει τα προβλήματά τους και να δεχθεί την φιλοξενία τους.
Κατά τις περιοδείες του αυτές είχε την ευκαιρία να συγκαλέσει Κληρικολαϊκές Συνάξεις: την Παρασκευή 9 Αυγούστου 2024 στην Βόνιτσα με την συμμετοχή όλων των Ιερέων και των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων της Αρχιερατικής Περιφέρειας Βονίτσης και το Σάββατο 10 Αυγούστου 2024 στην Αμφιλοχία με τη συμμετοχή όλων των Ιερέων και των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων της Αρχιερατικής Περιφέρειας Αμφιλοχίας.
Ο Σεβασμιώτατος ενημερώθηκε για τα προβλήματα και τις εκκρεμότητες των Ιερών Ναών και έδωσε οδηγίες και κατευθύνσεις για την επίλυσή τους. Τόνισε, ότι το έργο των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων θα πρέπει να πραγματοποιείται με πίστη στο Θεό, αλλά και με νομιμότητα, διαφάνεια και εντιμότητα. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχουμε τη συλλειτουργία κλήρου και λαού και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στην συγκρότηση των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων, όπου συμμετέχει ο Ιερεύς ως πρόεδρος και οι λαϊκοί ως μέλη. Ούτε μόνοι τους οι κληρικοί μπορούν να διοικήσουν τις Ενορίες, ούτε μόνοι τους οι λαϊκοί ανέφερε χαρακτηριστικά και ευχαρίστησε τους Εκκλησιαστικούς Επιτρόπους για την προθυμία τους να διακονήσουν τις Ενορίες που κατοικούν, δεδομένου, ότι η θέση τους είναι εθελοντική και άμισθη και χρειάζεται κόπο και χρόνο για να ανταποκριθούν στα ευθυνοφόρα καθήκοντά τους.
Πριν τις Κληρικολαϊκές Συνάξεις ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, συνοδευόμενος από τον Πρωτοσύγκελλο, Αρχιμ. Θεόκλητο Ράπτη και τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, Αρχιμ. Ιωσήφ Ζωγράφο, είχε την δυνατότητα να επισκεφθεί στα Γραφεία τους τον Δήμαρχο Ακτίου – Βόνιτσας κ. Αθανάσιο Κασόλα και τον Δήμαρχο Αμφιλοχίας κ. Αθανάσιο Τορουνίδη.
Κατά την συνεργασία τους συζητήθηκαν θέματα κοινού ενδιαφέροντος και προγραμματίστηκαν δράσεις και πρωτοβουλίες που αφορούν τις τοπικές κοινωνίες και την τοπική Εκκλησία.
Ειδικότερα με τον Δήμαρχο Ακτίου – Βόνιτσας συζητήθηκε το θέμα της ανεγέρσεως του νέου Ενοριακού Ιερού Ναού στην πόλη της Βόνιτσας και αποφασίσθηκε ο Ναός να ανεγερθεί στο οικόπεδο που διαθέτει η Ενορία και οι εργασίες να ξεκινήσουν άμεσα.
Το Σάββατο 10 Αυγούστου 2024 ο Σεβασμιώτατος παρέστη στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Ακτίου – Βόνιτσας, σε συνεργασία με τον Σύλλογο των εν Αθήναις Βονιτσάνων «Ο Αμβρακικός» στην Πλατεία του Δημαρχείου Βόνιτσας για την παρουσίαση των βιβλίων του Καθηγητή – Ιστορικού κ. Γεωργίου Φερεντίνου, με τίτλο «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδος 1920-1950».
Ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε τον ακόλουθο χαιρετισμό.
«Η ελληνική λέξη «ιστορία» που έγινε διεθνής, αρχικά σήμαινε την καθολική γνώση. Ιστορία ονόμαζε ο Ηράκλειτος την επιστήμη του Πυθαγόρα που ήταν κοσμοαντίληψη και βιοθεωρία μαζί, ένα είδος συνολικής ερμηνείας του σύμπαντος. Και στους χρόνους μας, όμως, που το περιεχόμενο της ειδικεύτηκε και η λέξη σημαίνει μια ορισμένη μάθηση, εκείνη που αντικείμενο της έχει το παρελθόν του ανθρώπου ως όντος κοινωνικού και τη μακρά πορεία του από την πρωτόγονη κατάσταση έως σήμερα, η Ιστορία είναι μια επιστήμη με πολύ μεγάλη έκταση και βαθιά σημασία.
Η μελέτη της Ιστορίας καλλιεργεί, εξευγενίζει, υψώνει την εθνική συνείδηση, καθώς μαθαίνουμε για τη ζωή του έθνους μας από τότε που πρωτοεμφανίζεται στον ιστορικό στίβο έως σήμερα, τους μόχθους και τις θυσίες που έκαναν οι πρόγονοί μας. Εκεί θα γνωρίσουμε τους εθνικούς άθλους και τις εθνικές δυστυχίες, τους εκλεκτούς ανθρώπους, τα μεγάλα συμβάντα και τις εξέχουσες προσωπικότητες του παρελθόντος. Ο μελετητής της ιστορίας πείθεται ότι, στην ιστορική εξέλιξη ενός λαού επιδρά η δύναμη του παρελθόντος, η κληρονομιά που αφήνουν στην ψυχοσύνθεση των μεταγενέστερων γενεών οι προγενέστερες.
Επιπροσθέτως, ενημερώνεται με τα ιστορικά φαινόμενα και αποκτά την ικανότητα να συμπεραίνει τί είδους αποτελέσματα είναι ενδεχόμενο να επακολουθήσουν. Γενικότερα, διευρύνει τους ορίζοντες της σκέψεώς του και την καθιστά ελαστικότερη, διαμορφώνει το χαρακτήρα του και υποβοηθείται στη συγκρότηση της προσωπικότητάς του. Επομένως, η μεθοδική μελέτη της Ιστορίας αποτελεί αστείρευτη πηγή μορφώσεως και αντλήσεως διδαγμάτων. Για το λόγο αυτό ο διάσημος συγγραφέας Θερβάντες, σημειώνει: ”Η Ιστορία είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυρας του παρελθόντος, παράδειγμα και διδάσκαλος του παρόντος και μεγάλος σύμβουλος του μέλλοντος”.
Υπό το φως των ανωτέρω, είναι ιδιαίτερη τιμή να παρευρίσκομαι στην σημερινή εκδήλωση παρουσίασης των βιβλίων του καθηγητή-ιστορικού κ. Γεωργίου Φερεντίνου. Όσα διαδραματίστηκαν την περίοδο 1920-1950, στρατιωτικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά έχουν τεράστιο ενδιαφέρον προσεκτικής και διεξοδικής μελέτης καθώς στα 30 αυτά έτη, η Ελλάδα αλλά και η ανθρωπότητα γενικώς έζησε τεράστια γεγονότα. Η αυγή του 1920 βρίσκει την πατρίδα μας στο πλευρό των νικητών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολουθεί η μικρασιατική εκστρατεία, η καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού και η ανταλλαγή των πληθυσμών.
Το 1939 ξεσπά στην Ευρώπη ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και το 1940 φτάνει στο κατώφλι μας. Ο ελληνικός λαός κάνει πράξη το ΟΧΙ του Μεταξά στην Αλβανική μεθόριο και το Έθνος σύσσωμο, ως είς άνθρωπος, συνεχίζει να αντιστέκεται στις δυνάμεις του Άξονα μέχρι την απελευθέρωση του ‘44. Έπειτα ο εμφύλιος σπαραγμός. Μια οδυνηρή και θλιβερή σελίδα της νεότερης ιστορίας μας.
Εν κατακλείδι, έχουμε χρέος να προβάλλουμε, να επικροτούμε και να ενθαρρύνουμε ανάλογες πρωτοβουλίες, όπως αυτή του κ. Φερεντίνου, διότι όπως έγραψε και ο Ευρυπίδης: “Είναι ευτυχής όποιος μελέτησε την Ιστορία, γιατί αυτός, ούτε τους πολίτες παρακινεί στην καταστροφή, ούτε ο ίδιος γίνεται άδικος”».
