Στο μήνυμά του επί τη εορτή της Πεντηκοστής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός υπογράμμισε μεταξύ άλλων: “Σε έναν κόσμο αυτονόμησεως και αλαζονικής διεκδίκησεως δικαιωμάτων, η σημερινή εορτή μας προσκαλεί να δοξολογήσουμε το Άγιο Πνεύμα και να αναζητήσουμε το νόημα και την χαρά της ζωής στην συνεργασία και την αλληλοσυμπλήρωση”.
“Η σημερινή ημέρα δεν αποτελεί μόνον γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας μας αλλά και πρόσκληση προς τον καθένα από εμάς να ενισχύσει τους δεσμούς του με το μυστήριο της Εκκλησίας, να αναγνωρίσει τα ιδιαίτερα χαρίσματα και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος μέσα στην ύπαρξή του και να τα προσφέρει στην ενορία του, στην τοπική Εκκλησία και σε κάθε κοινότητα που αναγνωρίζει τον Κύριό μας ως κεφαλή και πηγή ζωής. Επιβάλλεται όμως και το αντίθετο: Ως μέλη του σώματος του Χριστού, οφείλουμε να εκτιμούμε στον κάθε αδελφό μας τα ιδιαίτερα τάλαντά του, προκειμένου, χωρίς ανταγωνισμούς και διαγκωνισμούς, να του προσφέρουμε χώρο και ρόλο, ώστε να τα πολλαπλασιάσει προς όφελος δικό του, αλλά και της κοινότητος”, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Παρακάτω ολόκληρο το μήνυμα του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Σπουδαία θέση κατέχει ἡ σημερινὴ ἀλλὰ καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα στὸν ἑορταστικὸ κύκλο τῆς Ἁγίας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Τόσο ἡ Κυριακή της Πεντηκοστῆς ὅσο καὶ ἡ Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐντάσσονται στὶς δεσποτικὲς ἑορτὲς καὶ ἔχουν ὡς κεντρικὸ πρόσωπο τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸ Ἅγιο, Κύριο καὶ Ζωοποιὸ Πανάγιο Πνεῦμα, τὸ συμπροσκυνούμενο καὶ συνδοξαζόμενο μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό. Καί, ὅπως τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, εὐδόκησε νὰ ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν ἄνθρωπο μέσῳ τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, ἔτσι καὶ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα εὐδόκησε νὰ ἀποκαλυφθεῖ σὲ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, κάτ΄ ἀρχὰς μέσῳ τῆς καθόδου Του ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῶν Μαθητῶν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ στὴ συνέχεια, μέσῳ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, νὰ παραμένει μέσα στοὺς κόλπους της ὡς θησαυρὸς πολύτιμος, διαρκῶς καὶ γιὰ πάντα.
Ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἀποτελεῖ γιὰ τὸν κόσμο ἐκπλήρωση τῆς ὑπόσχεσεως ποὺ ἔδωσε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές Του, λίγες ὧρες πρὶν ξεκινήσει τὸν μαρτυρικὸ δρόμο, ὁ ὁποῖος Τὸν ὁδήγησε στὰ φρικτὰ Πάθη καὶ τὴν ζωηφόρο Ἀνάστασή του. Ἦταν ἐκεῖνες οἱ στιγμές, κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ Κύριος σπεύδει νὰ ἁπαλύνει τὴν ὀδύνη τοῦ ἐπερχόμενου χωρισμοῦ ποὺ θὰ γευτοῦν ὁ Μαθητές Του μὲ τὴν χαρὰ μιᾶς νέας, ἐπικείμενης συνάντησεως, ἡ ὁποία, τὴν φορὰ αὐτή, δὲν θὰ εἶναι προσωρινή, ἀλλὰ διαρκῆς, χαροποιὸς καὶ παρηγορητική.
«Ἐγὼ θὰ παρακαλέσω τὸν Πατέρα νὰ σᾶς δώσει ἄλλον Παράκλητο, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὥστε νὰ εἶναι γιὰ πάντα μαζί σας. Δέν θὰ σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς∙ θὰ ξανάρθω κοντά σας. Σὲ λίγο ὁ κόσμος δὲν θὰ μὲ βλέπει πιά, ἐσεῖς ὅμως θὰ μὲ βλέπετε, γιατί ἐγὼ ἐξακολουθῶ νὰ ζῶ» (Ἰω. 14, 15-19).
Τὴν ἐκπλήρωση αὐτῆς τῆς ὑπόσχεσεως θυμόμαστε σήμερα, ἀδελφοί μου. Τὴν διαρκῆ παρουσία τῆς χαρᾶς, τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἐλπίδος συνεορτάζουμε. Τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, Τὸ Ὁμοούσιο καὶ Ὁμόθρονο μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό, Ἅγιο Πνεῦμα, ἐπικαλούμαστε. Αὐτὸς εἶναι ὁ «ἄλλος Παράκλητος», ἡ δύναμη τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς της, ἀλλὰ καὶ τῶν χαρισμάτων, γενικῶν ἀλλὰ καὶ προσωπικῶν, μὲ τὰ ὁποῖα προικίζεται ὁ κάθε ἄνθρωπος.
Ἡ οὐσία τῆς Ἐκκλησίας παραμένει βέβαια μυστήριο, ὅπως μυστήριο παραμένει καὶ ἡ οὐσία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀποτελεῖ θεμέλιο καὶ στήριγμά Της. Ἔχουμε ὅμως γι΄ αὐτὴν μία περιγραφή, ἡ ὁποία μας ἀποκαλύπτει τὸν τρόπο λειτουργίας Της ἀλλὰ καὶ τὴν ἰδιαίτερη ἀξία τὴν ὁποία κατέχει ὁ καθένας ἀπό μας ὡς μέλος της. Ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος μᾶς παρουσιάζει τὴν Ἐκκλησία ὡς σῶμα, μὲ κεφαλὴ τὸν Χριστὸ (Κολ. 1, 18) καὶ μέλη ὅλους ἐμᾶς (Α’ Κορ. 12, 27). Ὅλοι ἀνήκουμε στὸ δικό Του σῶμα (Ρωμ. 12, 5). Ἡ Ἐκκλησία λοιπὸν εἶναι ἡ ἀληθινή μας οἰκογένεια, μέσα στὴν ὁποία, πρωτότοκο ἀδελφὸ ἔχουμε τὸν Χριστὸ (Ρωμ. 8, 29).
Πόσα ὑπέροχα μηνύματα ἐκπέμπει ἡ παρομοίωση αὐτή! Τὸ πρῶτο εἶναι πώς, κανεὶς ἀπό μας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει ἀποκομμένος ἀπὸ τὸν Χριστό, ὅπως κανένα μέλος τοῦ σώματος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν κεφαλή. Κανεὶς ὅμως ἀπό ἐμᾶς δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει καὶ χωρὶς τὴν στενὴ σχέση ἀγάπης καὶ συνεργασίας μὲ τοὺς ἀδελφούς του, ὅπως ἀκριβῶς, κανένα μέλος τοῦ σώματος δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ἀποκομμένο ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα μέλῃ. Ἡ ἑνότητα ἀποτελεῖ , λοιπὸν, τὸν τρόπο ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μία ἑνότητα ὅμως ποὺ δὲν καταργεῖ τὴν ἰδιοπροσωπεία τοῦ καθενός. Ὁ Παράκλητος δὲν ὁδηγεῖ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας στὴν ὁμοιομορφία καὶ τὴν ἐξομοίωση. Ἡ λειτουργία τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας στηρίζεται στὴν ἀνάδειξη τῶν ἰδιαίτερων χαρισμάτων τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Βέβαια, καὶ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματα ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν κάθε ἄνθρωπο ἐνεργοποιοῦνται. Μόνον πού, ἔξω ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὰ χαρίσματα αὐτὰ μεταβάλλονται σὲ ἐργαλεῖα ἐγωισμοῦ καὶ ἐπικράτησεως ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ κόσμος μας ἔχει βυθιστεῖ στὴν ἀνομία καὶ τὴν βία. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς ὤθησε καὶ τὸν σοφὸ Πλάτωνα νὰ πεῖ:
«Πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς, πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτων, Μενέξενος 347a).
Αὐτὰ τὰ ἴδια χαρίσματα ὅμως, μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μεταβάλλονται σὲ ἐργαλεῖα ἀγάπης, καθιστώντας ὅλους μας ἱκανοὺς νὰ συμπληρώνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ ἐνισχύουμε διαρκῶς τὴν ἁρμονία τῆς λειτουργίας τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ βρισκόμαστε συντονισμένοι στὴν ἐκπλήρωση τοῦ μεγάλου σκοποῦ ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν σωτηρία ὅλων μας.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ σημερινὴ ἡμέρα δὲν ἀποτελεῖ μόνον γενέθλια ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλὰ καὶ πρόσκληση πρὸς τὸν καθένα ἀπό ἐμᾶς νὰ ἐνισχύσει τοὺς δεσμούς του μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἀναγνωρίσει τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματα καὶ τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν ὕπαρξή του καὶ νὰ τὰ προσφέρει στὴν ἐνορία του, στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ σὲ κάθε κοινότητα ποὺ ἀναγνωρίζει τὸν Κύριό μας ὡς κεφαλὴ καὶ πηγὴ ζωῆς. Ἐπιβάλλεται ὅμως καὶ τὸ ἀντίθετο: Ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλουμε νὰ ἐκτιμοῦμε στὸν κάθε ἀδελφό μας τὰ ἰδιαίτερα τάλαντά του, προκειμένου, χωρὶς ἀνταγωνισμοὺς καὶ διαγκωνισμούς, νὰ τοῦ προσφέρουμε χῶρο καὶ ρόλο, ὥστε νὰ τὰ πολλαπλασιάσει πρὸς ὄφελος δικό του, ἀλλὰ καὶ τῆς κοινότητος.
Σὲ ἕναν κόσμο αὐτονόμησεως καὶ ἀλαζονικῆς διεκδίκησεως δικαιωμάτων, ἡ σημερινὴ ἑορτή μᾶς προσκαλεῖ νὰ δοξολογήσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ νὰ ἀναζητήσουμε τὸ νόημα καὶ τὴν χαρὰ τῆς ζωῆς στὴν συνεργασία καὶ τὴν ἀλληλοσυμπλήρωση. Εἶναι τόσος ὁ πόνος γύρω μας καὶ τόσο ἀβέβαιη ἡ ἔκβαση τῶν καταιγιστικῶν γεγονότων πού μας γεμίζουν καθημερινὰ ἀνησυχία καὶ φόβο, ὥστε μόνον ἡ ἑνότητα καὶ ἡ διαρκὴς διαθεσιμότητα τοῦ ἑαυτοῦ μας στὴν διακονία τοῦ ἀδελφοῦ μας μπορεῖ νὰ διατηρήσει ζωντανὴ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν αἰσιοδοξία μας.
«Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε» (Γαλ. 6,2) μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Σήμερα εἶναι ἡ ἡμέρα, ὥστε, ὅλοι ἑνωμένοι, ὅπως ὁμοθυμαδὸν βρέθηκαν οἱ Ἀπόστολοι στὸ ὑπερῷον, κατὰ τὴν εὐλογημένη ἐκείνη ὥρα τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα ὡς ἀκλόνητη πηγὴ ζωῆς καὶ χορηγὸ πολύτιμων δωρεῶν, ἐναποθέτοντας στὴν Χάρη Του ὅλες τὶς ἐλπίδες καὶ τὶς προσδοκίες μας. Ἀμήν._
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ