Στο πασχάλιο μήνυμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέας τονίζει μεταξύ άλλων: “Από το πνευματικό αυτό επιτίμιο, ουράνιο και επίγειο, που μας επιβάλλει να μείνομε στα σπίτια μας, από αγάπη και σεβασμό προς τα παιδιά μας, τους συνανθρώπους μας, τους αδελφούς μας, τους γείτονές μας, τους φίλους μας, τους συμπατριώτες μας. Από αγάπη και σεβασμό στον σύμπαντα κόσμο, αλλά και από φόβο, μένουμε στα σπίτια μας, όμως ένα φόβο εν Αγίω Πνεύματι, γιατί είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, με αποκαλυπτικά και εμπειρικά βιώματα, είκοσι και πλέον αιώνων εκκλησιαστικής ζωής”.
Διαβάστε αναλυτικά:
Πρός τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ζοῦμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, αὐτή τή χρονιά, μέσα σέ παραδοξότητες δυσεξήγητες καί μυστηριώδεις. «Κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», μέ ἄδειους τούς ναούς μας, τελοῦμε τίς ἀναστάσιμες λειτουργίες. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ κί ἐκεῖνος συμπροσεύχεται καί συμψάλει τό «Χριστός Ἀνέστη…» κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, στά σπίτια του.
Τηρουμένων τῶν πνευματικῶν καί ἱστορικῶν ἀναλογιῶν, μεταβαίνει ἡ σκέψη μας νοερά, στά Ἱεροσόλυμα. Μετά τόν Γολγοθᾶ καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, τότε πού οἱ μαθήτριές Του, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μαρία του Ἰακώβου καί ἡ Σαλώμη, ἄκουσαν τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως ἀπό τόν ἄγγελο, «ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε». (Μάρκ. 16,6).
Τό πρῶτο ἐκεῖνο ἄγγελμα τῆς Ἀναστάσεως, προξένησε στίς μαθήτριες τρόμο, ἔκσταση καί φόβο, «ἔφυγον ἀπό τοῦ μνημείου. εἶχε δέ αὐτάς τρόμος καί ἔκστασις· καί οὐδενί οὐδέν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ» (Μαρκ. 16,7). Ὁ Κύριος, γιά νά τίς ἐνθαρρύνει, ἐπανεμφανίζεται καί τούς λέγει, «μή φοβεῖσθε» (Ματθ. 28,10).
Τόν φόβο ἔζησαν καί οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου μας, οἱ Ἀπόστολοί μας, κλεισμένοι εἰς τό ὑπερῶον «πτοηθέντες δέ καί ἔμφοβοι γενόμενοι» (Λουκ.24, 37). Γι’ αὐτό τούς ἐμφανίζεται ὁ Κύριος καί τούς ἐρωτᾶ, «τί τεταραγμένοι ἐστέ, καί διατί διαλογισμοί ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» (Λουκ. 24, 38). Καί γιά νά τούς ἐνθαρρύνει «ἔστη εἰς τό μέσον, καί λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν… εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰωάν. 20,19-21).
Ἐμεῖς οἱ σημερινοί χριστιανοί, οἱ διάκονοι καί Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, «κατά τήν δωρεάν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ» (Ἐφ. 3,7) συνεχίζομε, εἴκοσι δύο καί πλέον αἰῶνες προσωπικά καί συλλογικά, τό ἔργο τῶν μαθητῶν καί τῶν Ἀποστόλων τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Καθένας διακονεῖ τόν λαό τοῦ Θεοῦ, σέ συνάρτηση μέ τήν πνευματική του κατάσταση, ἐνῶ προσευχόμεθα ὅλοι καί ἐκζητοῦμε τόν ἄνωθεν φωτισμόν, διά τήν δοκιμασία μας ἀπό τόν κορωνοϊό. Ἀπό τό πνευματικό αὐτό ἐπιτίμιο, οὐράνιο καί ἐπίγειο, πού μᾶς ἐπιβάλλει νά μείνομε στά σπίτια μας, ἀπό ἀγάπη καί σεβασμό πρός τά παιδιά μας, τούς συνανθρώπους μας, τούς ἀδελφούς μας, τούς γείτονές μας, τούς φίλους μας, τούς συμπατριώτες μας. Ἀπό ἀγάπη καί σεβασμό στόν σύμπαντα κόσμο, ἀλλά καί ἀπό φόβο, μένουμε στά σπίτια μας, ὅμως ἕνα φόβο ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, γιατί εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μέ ἀποκαλυπτικά καί ἐμπειρικά βιώματα, εἴκοσι καί πλέον αἰώνων ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.
Μέ «καρδία συντετριμμένη καί τεταπεινομένη» (50΄ Ψαλ.), ἀλλά πεπληρωμένη Ἀναστάσιμου Φωτός, λειτουργοῦμε στίς ἄδειες Ἐκκλησιές μας καί στά σπίτια μας καί γιορτάζουμε τό Πάσχα, ὅπως καί τότε οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου μας, «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», ἀπό ἀγάπη, ὄχι ὅμως μέ τήν παλαιοδιαθηκική ἀγάπη, ἀλλά μέ τήν τέλεια ἀγάπη, πρός τόν Χριστό, πού σταυρώθηκε γιά ὅλους ἐμᾶς, τόν λαό Του καί μᾶς γνώρισε ὅτι, «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» (Α΄ Ἰωάν. 4,17). Νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι, ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας εἶναι ἐν μέσῳ ἡμῶν, ἐπαναλαμβάνοντας καί σ’ ἐμᾶς, τούς σημερινούς μαθητές Του καί ἀποστόλους Του «Εἰρήνη ὑμῖν… Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον».
Ὁ Παράκλητος μᾶς ἐπευλογεῖ καί τό πνευματικό ἐπιτίμιο τοῦ κορωνοϊοῦ στόν ἐθνικό μας χάρτη, τό ἀντιμετωπίζουμε μέ τίς λιγότερες ἀπώλειες, σέ σχέση μέ τόν ἀριθμό τῶν θυμάτων σέ ἄλλες χῶρες τῆς παγκόσμιας κοινότητας, καί τοῦτο χάρη στήν ὑπευθυνότητα τῆς πολιτικῆς μας ἡγεσίας, τῶν ὑγειονομικῶν μας ὑπηρεσιῶν, τοῦ Σωτήρη Τσιόδρα καί τῶν συνεργατῶν του.
Τήν Ἀναστάσιμη αὐτή βραδιά, σέ κάθε Ἐκκλησιά πού λειτουργοῦμε καί σέ κάθε σπίτι, ἔχουμε ἱερό χρέος νά ἀνάψουμε δίπλα στό καντήλι μας ἕνα κεράκι, νά κάνουμε μία προσευχή καί να θυμιάσουμε, γιά νά ἐνισχύσουμε μέ τήν χάρη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τούς χιλιάδες, ἀγνώστους σ’ ἐμᾶς, ἀλλά γνώριμους κί εὐλογημένους ἀπό τόν Ἀναστάντα Κύριό μας, ἰατρούς, ἑρευνητές, νοσηλευτές, ἐθελοντές καί διοικητικό προσωπικό, ὅλων τῶν νοσοκομείων τῆς πατρίδας μας καί τοῦ σύμπαντος κόσμου, πού τόσο κόπο, ἱδρώτα καί μόχθο καταβάλλουν καθημερινά διά τήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τῶν νοσούντων ἀπό τόν κορωνοϊό, ἀλλά καί γιά τήν εὕρεση τοῦ ἐμβολίου καί τοῦ κατάλληλου φαρμάκου.
Πατέρες καί ἀδελφοί, χριστιανοί καί χριστιανές,
Ἡ Ἐκκλησία μας, μέ τήν λαλοῦσα σιγή τῶν Ἁγίων αὐτῶν ἡμερῶν, θά ἐξέλθει ἀπό τό πνευματικό ἐπιτίμιο, ἀπό τή δοκιμασία αὐτή τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, χάρη στήν ἐγκαρτέρησή της, πνευματικά ὠφελημένη καί ἐν Χριστῷ ἐνδυναμωμένη. Ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι ἐν μέσῳ ἡμῶν. Μᾶς ἐπευλογεῖ στή δοκιμασία μας γιατί συνεχίζουμε μέ πιστή ἀφοσίωση καί ἐγκαρτέρηση τό ἔργο Του.
Εἰρήνη ὑμῖν. Ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἅγιον Πάσχα 2020.
Διάπυρος πρός τόν ἀναστάντα Χριστόν εὐχέτης πάντων Ὑμῶν
†Ὁ Ἀρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου
ΑΝΔΡΕΑΣ