Στην Ιερά Μονή Κάτω Ξενιάς Αλμυρού λειτούργησε σήμερα 17 Νοεμβρίου 2024, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία της Γερόντισσας Νυμφοδώρας, της αδελφότητας και πιστών από την γύρω περιοχή.
Στο κήρυγμά του ο κ. Ιγνάτιος τόνισε ότι η περίπτωση του άφρονος πλουσίου, στην οποία αναφέρεται η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, «προβάλλεται ως παράδειγμα προς αποφυγή. Ο άφρονας πλούσιος είχε λησμονήσει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα αλλά και ψυχή, η οποία όταν φεύγει από το σώμα, αυτό μένει νεκρό χωρίς να έχουν αξία τα πλούτη, η δόξα και οι τιμές.
Ο Κύριος μας, μέσω της παραβολής, μας υπενθυμίζει ότι για όλα τα άλλα υπάρχει ένα ίσως.., για τον φυσικό όμως θάνατο δεν υπάρχει, καθώς είναι μία φυσιολογική ανθρώπινη εξέλιξη, από αυτόν δεν ξεφεύγει κανείς ακόμα και όσοι αναστήθηκαν βιώσαν τον ανθρώπινο θάνατο.
Ο Χριστός μας βάζει σήμερα ένα ερώτημα˙ τι είναι αυτό που συνοδεύει τον άνθρωπο; τι παίρνει μαζί της η ψυχή; καθώς εκεί δεν προσπερνιόνται τίποτα ούτε τα πλούτη, ούτε οι δόξες, ούτε οι τιμές ακόμα και οι γνώσεις εκεί περισσεύουν…
Ο άφρονας πλούσιος σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του και τίποτε άλλο, δεν συμπεριελάμβανε στη σκέψη του ούτε τους συγγενείς του, ξεχνώντας έτσι την αγάπη, το ότι οι άνθρωποι δηλαδή είμαστε πλασμένοι για κοινωνία αγάπης, χάνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ότι πολυτιμότερο έχει η ψυχή, το να μπορεί να αγαπά. Ο Κύριος δεν καταδικάζει τα πλούτη αλλά τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αξιοποιεί τον πλούτο.»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «ο άφρονας πλούσιος ζούσε χωρίς να ενστερνίζεται τις εντολές του Θεού, ζώντας μέσα στην κραιπάλη και την αμαρτία, μη ακολουθώντας τις εντολές του Θεού σχετικά με την καθαρότητα της ψυχής.
Ακόμη, ο άφρων πλούσιος ήταν ένας άνθρωπος που δεν σκεφτόταν καθόλου την δικαιοσύνη δηλαδή, δεν έβλεπε γύρω του, αν υπάρχουν φτωχοί, αν υπάρχουν άλλες ανάγκες το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η προσωπική του ικανοποίηση και ο τρόπος που θα μεγαλώσει τις αποθήκες του πέφτοντας στη παγίδα να νομίζει ότι είναι αθάνατος.»
Στη συνέχεια ο Σεβ. Ποιμενάρχης, αναφέρθηκε στη μεγάλη εντολή της “Μνήμης Θανάτου” που πρέπει να φέρει στο μυαλό του καθημερινά ο κάθε μοναχός τονίζοντας ότι «το να ενθυμείται ο μοναχός τον θάνατο δηλαδή να μην λησμονεί ότι θα έρθει η στιγμή του θανάτου χωρίς προειδοποίηση…
Αυτή η εντολή βέβαια αφορά όλους όχι μόνον τους μοναχούς γιατί όντως βιώνουμε το παρελθόν αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε και το παρόν αλλά και το μέλλον.
Από το παρελθόν μπορούμε να μαθητεύσουμε αλλά δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε αυτό, αλλά όμως αυτό που είναι το δώρο του Θεού είναι το παρόν…δεν πρέπει να απελπιστούμε καθώς το παρόν δίνει νόημα και στο μέλλον…
Λαμβάνοντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, κοινωνούμε την Ανάσταση που είναι ο Χριστός καθώς μέσω αυτών οδηγούμαστε μαζί Του στην αιωνιότητα. Όταν είμαστε Χριστός, τότε όλα αποκτούν νόημα, τότε κάνουμε αυτό που έκανε ο ίδιος ο Χριστός, δηλαδή ευεργετούμε, αγαπούμε, κρατάμε και τηρούμε τις εντολές Του για τις οποίες έχουμε πλαστεί κάνοντας μας αληθινούς και ζωντανούς ανθρώπους.»
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την ικανοποίηση του για το έργο που συντελείται στην Ιερά Μονή αλλά κυρίως για το μεγάλο έργο της αναστηλώσεως του παλαιού Μοναστηριού το οποίο ανοικοδομείται μόνον με τη στήριξη του λαού χωρίς κανέναν άλλο πρόγραμμα ή χρηματοδότηση παρά μόνον με την βοήθεια των πιστών.
Τέλος, ευχαρίστησε τη Γερόντισσα και τις αδερφές για τη χρηστή διαχείριση για όλο το έργο καθώς και τον Εφημέριο του μοναστηριού π. Δωρόθεο.
Επίσκεψη Μητροπολιτών Ιλίου και Δημητριάδος στην Παλαιά Ι.Μ. Παναγίας κάτω Ξενιάς
Την παλαιά, ιστορική και πληγωμένη από τους σεισμούς του 1980 Ιερά Μονή Παναγίας κάτω Ξενιάς επισκέφθηκε σήμερα μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, συνοδευόμενος από τον Σεβ.Μητροπολίτη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρα, την Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Γερόντισσα Νυμφοδώρα, επιθεωρώντας την πορεία των εργασιών ανοικοδόμησης και αποκατάστασης του παλαιού Μοναστηριού αλλά και ξεναγώντας σ΄αυτήν τον επίσημο καλεσμένο.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος εξέφρασε την χαρά και την ικανοποίησή του για την εξέλιξη των εργασιών, καθώς παρατηρεί ότι το όραμά του για την πλήρη αποκατάσταση της Μονής υλοποιείται, προκειμένου το ιστορικό αυτό μοναστήρι να γίνει και πάλι επισκέψιμο και να καταστεί τόπος φιλοξενίας.
