Η 5η Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2024 στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας. Ομιλητής ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, με θέμα «Ποιμαντική διαχείριση βιοηθικών ζητημάτων».
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Νικόλαο προσφώνησε θερμώς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, εκφράζοντας την χαρά και την τιμή που νιώθει το ιερατικό σώμα της Τοπικής Εκκλησίας από την ευλογία της παρουσίας του ανάμεσά μας. Αναφέρθηκε στην κοινή τους συμπόρευση, σε πολλά ζητήματα και την διαρκή πνευματική τους επικοινωνία και εξήρε την σημασία της παρουσίας του στην Εκκλησία μας και σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Νικόλαος ανταπέδωσε τις ευχαριστίες για την τιμητική πρόσκληση να επικοινωνήσει με τον ιερό μας Κλήρο για 4η φορά και κατέθεσε την χαρά του για την αναστροφή μαζί του.
Αναπτύσσοντας το θέμα του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Νικόλαος αναφέρθηκε στην έννοια και στην ουσία της Ποιμαντικής στην εποχή μας. Τόνισε ότι η αποστολή του Ιερέως είναι, καταρχάς, Λειτουργική – Ευχαριστιακή, δηλ. το λατρευτικό έργο είναι το πρώτιστο και πιο σημαντικό έργο. Είναι, επίσης, κατηχητική, καθώς ο Κληρικός καλείται να ομιλεί, διά του κηρύγματος, για να προσφέρει την Θεία αποκάλυψη στον λαό. Είναι, ακόμα, κοινωνική και του προσφέρει την γνώση για τον πόνο και τα προβλήματα των ανθρώπων. Για όλα τα παραπάνω απαιτούνται το γνήσιο Ορθόδοξο – ιερατικό ήθος και φρόνημα και η διαρκής διάθεση μαθητείας. «Οι Χριστιανοί», παρατήρησε, «δεν είναι μόνον τέκνα μας, αλλά και αδελφοί μας και όλοι συναποτελούμε την κοινωνία των πιστών. Με αυτό το φρόνημα οφείλουμε να ασκούμε την ποιμαντική μας διακονία».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος επεσήμανε τί δεν είναι ο Ποιμένας και Πνευματικός Πατέρας. Δεν είναι κριτής και δικαστής, προστάτης και υπερασπιστής των δικαιωμάτων του Θεού. Δεν είναι σύμβουλος, υπό την έννοια της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής και σίγουρα δεν πρέπει να φορτώνει τους ανθρώπους με ενοχές. Αντιθέτως, ο Ποιμένας της Εκκλησίας οφείλει να είναι αυτός που φορτώνεται τις αμαρτίες των άλλων και εκπροσωπεί τον κόσμο στον θεό και όχι τον Θεό στον κόσμο. Οφείλει να σέβεται και να δέχεται την ελευθερία των ανθρώπων και να μην τους επιβάλλει δυσβάστακτα βάρη. Οφείλει να φωτίζει, να νουθετεί και όχι να προσπαθεί να πείσει, να φιλοτιμεί και να εμπνέει τον ζήλο, αφού πρώτα τον διαθέτει ο ίδιος, να συνηγορεί προσευχητικώς για όλους ενώπιον του Θεού.
Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Νικόλαος αναφέρθηκε στην έννοια της ηθικής, η οποία, στην διδασκαλία της Εκκλησίας, στηρίζεται στην αξία του ανθρώπου ως εικόνος του Θεού, προκειμένου να μετατεθεί από την ατμόσφαιρα της αμαρτωλότητας στον αγιασμό.
Μίλησε και για την έννοια της βιοηθικής, που άπτεται στην αντιμετώπιση ζητημάτων προγεννητικών – προεμφυτευτικών, καθώς και ζητημάτων σχετικών με το τέλος της ζωής, όπως η ευθανασία, η δωρεά οργάνων, ο εγκεφαλικός θάνατος κ.λπ., καθώς και ερευνητικών, όπως η τεχνητή νοημοσύνη και οι ενισχυτικές τεχνολογίες, θέματα ταυτότητας και επαναπροσδιορισμού φύλου κ.άλ.
Εν κατακλείδι, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής συμβούλευσε ότι για την ποιμαντική αντιμετώπιση των βιοηθικών ζητημάτων απαιτείται γνώση, διάθεση μαθητείας, ταπείνωση και όχι αυτοσχεδιασμός, διαφορετικά θα υπάρξει αποτυχία και βαθειά αντίληψη του κόσμου στον οποίο απευθυνόμαστε.
Ακολούθησε πολύ ενδιαφέρων διάλογος και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιο.
