Σήμερα το πρωί πραγματοποιήθηκε η 3η Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας στο Πνευματικό Κέντρο της Μητροπόλεως.
Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Οικονόμου, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Σπουδή στο τροπάριο της Κασσιανής».
Κατά την ομιλία του ο π. Επιφάνιος τόνισε ότι οι ιεροί υμνογράφοι της Εκκλησίας θεολογούν εμπειρικά και ποιητικά. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει και μία γυναίκα, η μοναχή Κασσιανή (λανθασμένα θεωρούν πολλοί, ότι πρόκειται για πρώην αμαρτωλή κατά το περιεχόμενο του ομώνυμου ύμνου), με πλούσιο και αξιόλογο ποιητικό έργο, το οποίο χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων από τον αφηγηματικό τρόπο έκφρασης και τον άριστο συνδυασμό δόγματος και λυρισμού. Κορυφαίο έργο της είναι το περίφημο δοξαστικό των αποστίχων της Μ. Τρίτης «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…», το οποίο είναι ιδιαίτερα αγαπητό, όχι τόσο για την ανδιαμφισβήτητη λογοτεχνική αξία του, όσο για το συγκλονιστικό περιεχόμενό του.
Ο ύμνος αυτός εκφράζει το βίωμα του σκοτασμού του νοός, που συνδέεται με την αμαρτία, και την αναζήτηση του φωτός στο πρόσωπο του Χριστού. Εκφράζει επίσης αυτογνωσία, μετάνοια, ικεσία προς τον Θεό, αίτηση ελέους και συγχωρήσεως. Εξαίρει επίσης τα δάκρυα της μετανοίας, τα οποία κατά τους μεγάλους πατέρες της Εκκλησίας αποτελούν καθάρσιο αμαρτιών, λουτρό παλιγγενεσίας και απόδειξη αληθινής μετάνοιας. Μας διδάσκει ακόμη πόσο διαφορετικά κρίνει ο κόσμος και εμείς οι ίδιοι τον αμαρτωλό άνθρωπο σε σχέση με τον Θεό. Τέλος θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ύμνος αυτός ορίστηκε από την Εκκλησία μας να ψάλλεται στην αρχή της Μ. Εβδομάδας, επειδή αν δεν μπορέσουμε και εμείς να ομολογήσουμε μαζί τον ιερό υμνογράφο: «Υπέρ τήν Πόρνην Αγαθέ ανομήσας, δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα…», δεν θα μπορέσουμε να συμπορευθούμε μαζί με τον Χριστό στο Πάθος και την Ανάσταση.
Μετά το πέρας της ομιλίας ακολούθησε διάλογος με το ακροατήριο, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ ευχαρίστησε και επαίνεσε τον π. Επιφάνιο για την ποιητικότητα και την αρτιότητα της ομιλίας του.
