Την Ποιμαντορική Εγκύκλιο για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εξέδωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος.
Μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος τονίζει: “Παρακαλῶ, λοιπόν, ἀγαπητοί μου, καί δέομαι, μέ εὐγνωμοσύνη πολλή καί ἐγκάρδια ἄς τιμήσουμε ἐφέτος τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Μέ εὐγνωμοσύνη καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος καί ὡς Ἐκκλησία. Ἡ στάση μας αὐτή ἡ εὐχαριστήρια εἶναι βέβαιο, ὅτι θά εὐχαριστήσει περισσότερο τήν Παναγία μας καί θά κινήσει πιό θερμή τήν Μητρική της συμπάθεια καί τήν ἀκένωτη ἀγάπη της ἀπέναντί μας, ἀπέναντι στά ταπεινά καί βασανισμένα ἀπό τό φυσικό καί ἠθικό κακό πλάσματα τοῦ Θεοῦ”.
Διαβάστε την Εγκύκλιο:
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί πατέρες Ἀνέτειλε καί πάλι, μέ τή Χάρη καί τήν Μακροθυμία τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἡ χαρμόσυνη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καί τό ἐπισφράγισμα τῆς περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Μετά τή νηστεία τῶν ἡμερῶν αὐτῶν καί τίς κατανυκτικές Παρακλήσεις, πού προηγήθηκαν, γιορτάζουμε σήμερα σέ ὅλη σχεδόν τή χριστιανική οἰκουμένη τήν ἐπιφανέστερη καί λαμπρότερη θεομητορική ἑορτή, ἡ ὁποία γιά τόν ἔξοχο πανηγυρικό καί πάνδημό της χαρακτήρα δέν ὀνομάσθηκε ἀδίκως τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ.
Ἄς τήν γιορτάσουμε, λοιπόν, ὅπως ἁρμόζει στούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς καί κανείς ἄς μήν ἀπουσιάσει ἀδικαιολόγητα ἀπό τούς ναούς μας. Προπάντων ἄς μή λησμονοῦμε, ὅτι τό χρέος μας τό πνευματικό, ὅ,τι καί νά κάνουμε, ἀπέναντι στήν Παναγία καί Πανάχραντη Μητέρα μας θά παραμένει πάντοτε ἀνεξόφλητο. Τί μποροῦμε νά ἀνταποδώσουμε στό πάντιμο Πρόσωπό της γιά ὅσα ἐκείνη μᾶς ἐχάρισε γεννώντας τόν Μονογενῆ Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ; «Ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, θά μᾶς διδάξει ὁ μέγας Ἀπόστολος, ἑξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός…». (Γαλ. 4, 4). Καί ἔτσι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἔγινε, καθώς ἐξεπλήρωσε τόν μοναδικό της αὐτόν καί ὕψιστο ρόλο μέσα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, «ἡ κλῖμαξ ἡ ἐπουράνιος δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός καί ἡ γέφυρα ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν», ὅπως ψάλλει ἔνθεος ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.
Ἄς τιμήσουμε, λοιπόν, ὅλοι ἀπό καρδίας τήν Παναγία μας, ἡ Ὁποία ὄχι μόνο μία φορά μᾶς εὐεργέτησε γεννώντας τόν Μονογενῆ της καί Σωτήρα μας Χριστό, ἀλλά καί κατόπιν, στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων, παραμένει κοντά μας, ἀφοῦ ὅπως τόσο ὡραῖα ψάλλουμε αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες καί «ἐν τῆ κοιμήσει της τόν κόσμον οὐ κατέλιπε», ἀκόμη καί μετά τόν χωρισμό της από αὐτόν τόν κόσμο κοντά μας ἔμεινε καί πάντοτε θά ἔχει μεγάλη ἰσχύ καί δύναμη ἡ «δέησις τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ πρός εὐμένειαν Δεσπότου».
Ἰδιαιτέρως ἄς σπεύσουν μέ θερμά αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης στήν καρδιά τους νά εὐχαριστήσουν τήν Παναγία μας ὅσοι ἀντιμετώπισαν δεινούς πειρασμούς στή ζωή τους, ἰδίως σέ θέματα σωματικῆς καί ψυχικῆς ὑγείας καί ζήτησαν τήν ἁγία συμπαράστασή της στή δοκιμασία τους. Ὅσοι ἀδελφοί μας μέσα στό ἀνυπόφορο καμίνι τοῦ σωματικοῦ πόνου συνέψαλλαν μέ ἀπόλυτη συναίσθηση μέ τόν ἱερό ὑμνωδό: «Ἀπορήσας ἐκ πάντων, ὀδυνηρῶς κράζω σοι· πρόφθασον θερμή προστασία, καί σήν βοήθειαν, δός μοι τῷ δούλω σου, τῷ ταπεινῶ καί ἀθλίω, τῷ τήν σήν ἀντίληψιν, ἐπιζητοῦντι θερμῶς». Ἤ ἀπό τό κρεβάτι τοῦ πόνου ἐδέοντο στήν ἀκοίμητη Θεοτόκο μαζί μέ τόν ποιητή τῆς Ἐκκλησίας μας: «Ἐν κλίνη νῦν, ἀσθενῶν κατάκειμαι· καί οὐκ ἔστιν ἴασις τῆ σαρκί μου· ἀλλ’ ἡ Θεόν καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου· καί τόν λυτῆρα τῶν νόσων κυήσασα· σοῦ δέομαι τῆς ἀγαθῆς· ἐκ φθορᾶς νοσημάτων ἀνάστησον».
Παρακαλῶ, λοιπόν, ἀγαπητοί μου, καί δέομαι, μέ εὐγνωμοσύνη πολλή καί ἐγκάρδια ἄς τιμήσουμε ἐφέτος τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Μέ εὐγνωμοσύνη καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἔθνος καί ὡς Ἐκκλησία. Ἡ στάση μας αὐτή ἡ εὐχαριστήρια εἶναι βέβαιο, ὅτι θά εὐχαριστήσει περισσότερο τήν Παναγία μας καί θά κινήσει πιό θερμή τήν Μητρική της συμπάθεια καί τήν ἀκένωτη ἀγάπη της ἀπέναντί μας, ἀπέναντι στά ταπεινά καί βασανισμένα ἀπό τό φυσικό καί ἠθικό κακό πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Εὐχόμαστε δέ ἀπό τή ψυχή μας σήμερα στή χαρμόσυνη καί πάνδημη γιορτή της, αὐτή ἡ συμπάθεια καί αὐτή ἡ ἀγάπη καί ἡ στοργή τῆς Παναγίας μας πάντοτε νά εἶναι μαζί μας.
Εὐχέτης πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο πάντων Ὑμῶν
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ