“Ο Κληρικός οφείλει να είναι ηγέτης. Οφείλει το επιτραχήλιό του να το βαπτίζει στο αίμα του μαρτυρίου εάν χρειασθεί και όχι μόνο με την ευχή της Εκκλησίας να καθαγιάζει με αυτό αγιοπνευματικά τα πνευματικά του τέκνα”. Αυτό τόνισε, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, από την κοινότητα του Αγίου Χαραλάμπους, που βρίσκεται στον κάμπο του Ζαγκλιβερίου.
Στον ενοριακό Ιερό Ναό του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου, που ευπρεπίζεται και αγιογραφείται από την τοπική Ενορία, προσήλθε προσκυνητής και ο Σεβασμιώτατος, για να τιμήσει τη μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο μαρτύριο του Αγίου Χαραλάμπους εκτενώς και συνόψισε τα μηνύματα της εορτής παρουσιάζοντας τρεις όψεις της θυσίας του Αγίου. Υπογράμμισε ότι:
Α) Υπερεκατοντούτης Κληρικός όντας (113 ετών) υπέστη μαρτύριο φρικτό, αφού εγδάρει ζωντανός από τους διώκτες του. Το 198 μ.Χ. επί Σεπτιμίου Σεβήρου, κατά τον γνωστό διωγμό και επί τοπικού Άρχοντος Λουκιανού, στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας έδειξε τι θα πει να είσαι ορθόδοξος Κληρικός.
Β) Αρνήθηκε ο Άγιος Χαραλάμπης να προσκυνήσει τα είδωλα και την εικόνα του Αυτοκράτορος, αρνούμενος έτσι την ανύψωση της εξουσίας σε Θεότητα και κηρύσσοντας την πιστότητά του στο Θεάνθρωπο Κύριο.
Και
Γ) Εξ αιτίας της ομολογίας του, έγινε αφορμή οι διώκτες του Πορφύριος και Βάπτος και τρεις μαζί τους γυναίκες, γενόμενοι μέτοχοι στο μαρτύριό του, να οδηγηθούν στα ουράνια δώματα ως συνάγιοί του.
Ο Σεβασμιώτατος, κατέληξε:
“Ο Κληρικός οφείλει να είναι ηγέτης. Οφείλει το επιτραχήλιό του να το βαπτίζει στο αίμα του μαρτυρίου εάν χρειασθεί και όχι μόνο με την ευχή της Εκκλησίας να καθαγιάζει με αυτό αγιοπνευματικά τα πνευματικά του τέκνα! Οφείλει επίσης στις απαιτήσεις της πολύμορφης εξουσίας να υπακούη, όταν οι νόμοι του Άρχοντος συμβαδίζουν με τον Θείο Νόμο και τηρούν απαρασάλευτα το θέλημα του Δημιουργού, ερωτώντας Τον σε κάθε στιγμή της πορείας του: “Τι Σοι ευάρεστον Κύριε;” Και τέλος, είναι αλήθεια πως όταν ο ρασοφόρος επιτελή το θέλημα του Θεού, τότε συνακόλουθοί του φυτρώνουν στο διάβα του, τιμιώτεροι λίθων πολυτελών!”.
