Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, κατά την εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος του Θαυματουργού, επισκέφθηκε τον Περιστερώνα, που βρίσκεται δίπλα στη λίμνη Βόλβη, και τίμησε μαζί με το ποίμνιο της Ενορίας τη Χάρη Του.
Τον Σεβασμιώτατο ακολούθησαν οι Διάκονοι π. Νικόλαος Τσεπίσης και π. Νικόδημος Κωτινούδης. Τον υποδέχθηκαν ο Εφημέριος της Ενορίας Παν. Αρχιμανδρίτης π. Νέστωρ Γρίμπας, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητος κ. Ηρακλής Καραϊσαρίδης, η Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Περιστερώνος κα Μαγδαληνή Λειβαδιώτου και σύμπας ο Λαός της Ενορίας. Μαζί με τον Σεβασμιώτατο συλλειτούργησαν οι Παν. Αρχιμανδρίτης π. Δημήτριος Κουκουλεκίδης κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, π. Μελέτιος Τσόγκας, Αιδ. Οικ. π. Γεώργιος Κυζιρίδης και συμπροσευχόμενος εντός του Ιερού Βήματος παρέστη ο Παν. Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Πάρης Καθηγητής ΠΑΜΑΚ. Τα ιερά αναλόγια τίμησαν οι Ιεροψάλτες κ.κ. Ανέστης Μπάλας και Αστέριος Λελέκης.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην αγιοζωή του Αγίου Σπυρίδωνος, που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. στην Κύπρο μας και από βοσκός προβάτων κατέστη με τη Χάρη του Θεού Ποιμένας των λογικών προβάτων του Κυρίου μας. Δεν είχε καμία γραμματική μόρφωση, δεν γνώριζε Θεολογία, αλλά περιεκοσμείτο με απλότητα, γλυκύτητα στη συμπεριφορά, διεκρίνετο για την ελεημοσύνη του στους αναγκεμένους και κυρίως διεκατείχετο από μία πραότητα που πρόδιδε παραδείσιο κλίμα! Έγγαμος, απέκτησε μία θυγατέρα, την Ειρήνη, και μετά την κοίμηση της συζύγου του επελέγη ως Επίσκοπος Τριμυθούντος στην Κύπρο. Κατεκόσμησε την Α΄ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδο του 325 μ.Χ. επί Κωνσταντίνου του Μεγάλου και κατετρόπωσε τον αιρεσιάρχη Άρειο με το περίσσευμα της πίστεώς του και την αγιοπνευματική δύναμη.
Ο ομιλητής προέβη σε ένα ορισμό του προσώπου του Αγίου σε σχέση με τη θέση Του στην Εκκλησία μας: «Είναι ένα δώρο του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία του Χριστού», είπε. «Είναι επίσης η αγιοπνευματική απάντησις της Τρισηλίου Θεότητος στον πατέρα της αιρέσεως, δηλαδή τον διάβολο, την ώρα που η Εκκλησία το είχε ανάγκη!».
Και όντως ο κάθε Άγιος, τόνισε ο Σεβασμιώτατος, είναι ένας τόκος αγιοπνευματικός, ένα γέννημα αγιοπνευματικό και επιπλέον “εγκύμων Πνεύματος Αγίου”, κατά τον Όσιο Νικήτα τον Στηθάτο! Είναι Ναός Πνεύματος Αγίου ο κάθε Άγιος, είναι στολισμένος με την Αγιοπνευματική Χάρη και αυτή τη Χάρη προχέει, σε όσους με ζέση τη ζητούν από Εκείνον. Να γιατί 1600 και πλέον έτη αυτή η Χάρις του αντιδώρησε το άφθαρτο του Τιμίου Σώματός Του και το κατέστησε πηγή θαυμάτων, πηγή ζωής και ελπίδος για κάθε προσκυνητή Του.
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Ο Άγιος Σπυρίδων υπήρξε η Αγιοπνευματική απάντηση στον τολμητία και εγωκεντρικό Άρειο, στην αίρεση δηλαδή, που πιστεύει δυστυχώς ότι τα ουράνια πράγματα και του Θεού η Κληρονομία έχει ανάγκη από το στήριγμα και τη λογική την ανθρώπινη. Οσάκις η Εκκλησία, λοιπόν, βρίσκεται σε αυτή τη δίνη, το Άγιο Πνεύμα χαριτώνει ‘’σκεύη εκλογής’’ κατά τον Θείο Παύλο, που γίνονται το στόμα Της, το Αγιοτριαδικό στόμα και η φωνή, με μοναδικό σκοπό να στηριχτή ‘’ο κοινός της Εκκλησίας νους’’, κατά τον Άγιο Αθανάσιο τον Μέγα, δηλαδή να στηριχτή η Παράδοση της Εκκλησίας, η αλήθεια της διδασκαλίας Της και να ηρεμήση το Πλήρωμά Της!
Ας προσέξουμε ορισμένοι σήμερα που νομίζουμε ότι είμαστε ‘’Εκκλησιοσώτηρες’’και ότι σε μας στηρίζεται το σκάφος της Εκκλησίας και από μας περιμένει η Ορθοδοξία να τη σώσουμε! Η αλήθεια είναι ότι εμείς έχουμε ανάγκη και σωζόμαστε από την Εκκλησία κι όχι η Εκκλησία από μας, μη γένοιτο! Το Άγιο Πνεύμα, δόξα τω Θεώ, τίκτει Σπυρίδωνες, γεννά σκεύη εκλογής, ικανά να γίνουν στόματα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, απλανείς διδάσκαλοι της Εκκλησίας και αγνά αναστήματα του Λόγου την ώρα που η Εκκλησία βάλλεται από τον διάβολο και τους ακολούθους του!
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: στην Εκκλησία εισερχόμεθα για να αναζητήσουμε και να βιώσουμε το Πλήρωμα της Ζωής, Χριστόν και Τούτον Εσταυρωμένον και Αναστάντα κι όχι για να επιβάλλουμε τις εγωπαθείς απόψεις μας, τη ‘’σοφία μας’’ και τα θέλω μας!».
