Με την ευχή να έχουμε στην επίγεια ζωή μας καλή ομολογία, ώστε να έχουμε μετέπειτα καλήν απολογία κλείνει το κήρυγμα του διαδικτυακού άμβωνα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων, που είναι αφιερωμένο στη σημερινή Κυριακή Α’ του Ματθαίου, κατά την οποία γιορτάζουν οι Άγιοι Πάντες. Στο κήρυγμα γίνεται λόγος για το έργο του Αγίου Πνεύματος και το πώς επενεργεί στους ανθρώπους, αλλά και για την αγιότητα και τις διαφορές των Αγίων από τους άλλους ανθρώπους.
Ακολουθεί ολόκληρο το κήρυγμα υπό του πρωτοπρεσβύτερου Λάμπρου Χ. Τσιάρα:
«Αδελφοί αναγνώστες,
Την Κυριακή, 14-06-2020, η αγία Εκκλησία μας βάζει όλα τα στολίδια της, τα κόκκινα και τα βυσσινιά της, που είναι οι θυσίες και
τα αίματα των «εν όλω τω κόσμω Μαρτύρων» και Αγίων της, για να τιμήσει όλους τους σε μια κοινή γιορτή, και να παρακαλέσει τον Νυμφίο της, να
στείλει δια πρεσβειών τους στο λαό Του την ειρήνη και την ευλογία και σε όλων μας τις ψυχές το μέγα έλεος.
Την παρελθούσα Κυριακή, της Πεντηκοστής, γιορτάσαμε την έλευση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους και στην πρώτη Εκκλησία,
τουτέστι την εκπλήρωση της επαγγελίας του Χριστού στους μαθητές Του, ότι, μετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς, θα τους αποστείλει το Άγιο
Πνεύμα – «ο παρά του Πατρός εκπορεύεται» – για να μένει μαζί τους «εν τη Εκκλησία» εις το διηνεκές.
Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι:
Να χορηγεί στους ανθρώπους θεία χαρίσματα και δωρεές,
Να «συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας»,
Να οικειοποιεί το σωτήριο έργο του Χριστού σε κάθε μέλος του Σώματός του,
και
Να ενεργεί σε όλους μας τον αγιασμό, την κάθαρση, την θεοποιό αλλοίωση.
Αυτό δεν είναι μια θεωρία ή μια αντίληψη που έχουμε οι χριστιανοί για το πρόσωπο και το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλ’ είναι αλήθεια
μαρτυρημένη και εμπειρία πραγματική, που βιώνεται αενάως μέσα στη ζωή της Εκκλησίας.
Το αποδεικνύει η αναρίθμητη πληθύς των Αγίων, που γι’ αυτόν κυρίως τον λόγο γιορτάζονται πανηγυρικά όλοι μαζί μια μέρα, την
Κυριακή των Αγίων Πάντων: για να αποδεικνύεται δηλαδή και να φανερώνεται η δράση του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία από την ημέρα της Πεντηκοστής, που το Πνεύμα το Άγιον
«επεδήμησεν» επί τους αγίους Αποστόλους του Χριστού «ως υετίζουσα φλοξ», μέχρι σήμερα και μέχρι της συντελείας των αιώνων.
Αυτή, λοιπόν, η Κυριακή είναι η κατ’ εξοχήν ημέρα και γιορτή της αγιωσύνης. Και αγιωσύνη θα πει – κυρίως – ομολογία και μαρτυρία Ιησού Χριστού. Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο της ημέρας μας λέγει:
«Όποιος με ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων, θα τον ομολογήσω και εγώ ενώπιον του Πατρός μου του εν ουρανοίς∙ και όποιος με αρνηθεί, θα τον αρνηθώ κι εγώ ενώπιον του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 32).
Οι Άγιοι Πάντες (Απόστολοι, Μάρτυρες, Ιεράρχες, Όσιοι και Δίκαιοι) έδωκαν την «καλήν ομολογίαν» και την «μαρτυρίαν Ιησού Χριστού» είτε δι’ αίματος και θυσιών είτε δι’ ασκήσεως και δακρύων είτε δια κόπων και ιδρώτων.
Βεβαίως και στους δικούς μας καιρούς δεν έλειψε η αγιότητα, αφού το Άγιο Πνεύμα συνεχίζει αδιακόπως να πραγματοποιεί στην Εκκλησία τη σωτηρία των ανθρώπων∙ μάλιστα δε να αναδεικνύει αγίους, όπως ο όσιος μοναχός Παΐσιος, οι ιερομόναχοι Πορφύριος, Ιάκωβος, Αμφιλόχιος κ.α. Εκείνο που λείπει, δυστυχώς, από πολλούς χριστιανούς είναι η ομολογία. Οι πιστοί σήμερα ντρέπονται γι’ αυτό που έπρεπε να καυχιώνται, και φοβούνται το κόστος της ομολογίας. Αλλ’ είναι ανάγκη τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι χριστιανοί να γίνουμε
ομολογιακοί∙η ζωή μας και ο λόγος μας να είναι όντως μαρτυρία και ομολογία Ιησού Χριστού.
Το χρειάζεται ο κόσμος μας… Άλλωστε αυτό αποτελεί και την ουσία της κλήσεώς μας και της χριστιανικής μας ιδιότητας και αποστολής: η αγιωσύνη δηλ. και η μαρτυρία.
Έτσι μπορούμε να ελπίζουμε, ότι ενώπιον του Πατρός μας του εν ουρανοίς θα έχουμε ισχυρό μεσίτη και υπερασπιστή τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, σύμφωνα με την υπόσχεσή του.
Αγαπητοί∙
Για τους πιστούς χριστιανούς ομολογία και μαρτυρία Ιησού Χριστού δεν είναι άγριος φανατισμός ούτε πείσμα εγωιστικό ούτε άκαιροι και ανέξοδοι παληκαρισμοί. Γνήσια μαρτυρία και ομολογία δίνουμε, όταν διάγομε τον βίο μας «εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι» (Α ́ Τιμ. 2,2), «επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β ́ Κορ. 7,1).
Αν πρέπει να κλείσει αυτό το αφιέρωμα στους Αγίους και στην αγιωσύνη με μιαν ευχή, κατάλληλη θα ήτανε ετούτη∙ να έχουμε όλοι, τώρα, καλήν ομολογίαν, για να έχουμε τότε, στο Βήμα του Χριστού, καλήν απολογίαν».