Έναν νέο κληρικό απέκτησε σήμερα η Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας, τον π. Ανδρέα Παντέα. Ο Μητροπολίτης κ. Νικόδημος χειροτόνησε το Σάββατο 30 Μαρτίου 2024, τον Ανδρέα Παντέα σε Διάκονο, κατά σάρκα υιό του προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Συκιάς π. Νικολάου Παντέα, στον ως άνω Ιερό Ναό.
-
Φωτορεπορτάζ: Ραφαήλ Γεωργιάδης / ope.gr
Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τέλεσε ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας κ. Νικόδημος και συλλειτούργησαν μαζί του οι Επίσκοποι Σλατίνης κ. Σεβαστιανός, Μαλάουι κ. Φώτιος και Ντέβας κ. Νέστορας.
Τους Αρχιερείς πλαισίωσαν πλειάδα ιερέων από την τοπική Μητρόπολη καθώς και από την Ρουμανία, ενώ παρέστησαν οι τοπικές αρχές, κλήρος και λαός.
O νεοχειροτονηθείς διάκονος ανέφερε στον χειροτονητήριο του λόγο:
Διανύοντας το της νηστείας μέγα πέλαγος, αυτό της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ίσταμαι τούτη την ιερή στιγμή ενώπιον σας Σεβασμιώτατε, συνεχόμενος από αισθήματα αγαλλιάσεως, χαράς, θαυμασμού αλλά και δέους. Αγαλλίαση και χαρά επειδή ένα όνειρο που είχα από την παιδιόθεν ηλικία μου, θα γίνει σε λίγη ώρα πραγματικότητα. Ένας βαθύς πόθος, ο οποίος έρχεται σήμερα να πραγματοποιηθεί. Όλη μου η πορεία έως σήμερα υπήρξε μια συνεχής παρουσία μέσα στη Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, διακονώντας ως ιερόπαις, αλλά και ως ιεροψάλτης. Αισθανόμουν ευλογημένος κάθε φορά που αξιωνόμουν να γίνομαι μέτοχος της ευχαριστιακής συνάξεως και μέτοχος των ανεκτίμητων δωρεών του Θεού.
Από μικρός λοιπόν, αντιλήφθηκα βαθιά μέσα μου την κλίση ώστε να αφοσιωθώ, διακονώντας με όλη την ύπαρξη μου στον Πανάγιο Τριαδικό Θεό, στον Θεό που «κατήλθε εκ των ουρανών», σαρκώθηκε εκ Πνεύματος Αγίου και εκ της Αγίας Θεοτόκου, ενανθρωπίστηκε, Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για την σωτηρία ημών των αμαρτωλών. Αισθάνθηκα έναν μεγάλο πόθο να διακονήσω εκείνον που θυσιάστηκε για εμάς και να αφοσιωθώ πλήρως «πάσας τας ημέρας της ζωής μου».
Και τώρα ιδού! Ίσταμαι σήμερα χάριτι Θεού ενώπιον σας Σεβασμιώτατε, ώστε να οδηγηθώ σε λίγα λεπτά στα Άγια των Αγίων, να εκπληρωθεί η επιθυμία μου, που άλλη δεν είχα από μικρός, και να καταστώ διάκονος της του Χριστού Εκκλησίας.
Πριν όμως τολμήσω να εκφράσω τα αισθήματα χαράς και αγαλλιάσεως που θα διακονήσω τον Πανάγιο Θεό, τα αισθήματά μου μεταμορφώνονται, από χαρά, σε δέος και συγκλονισμό, γιατί τολμώ τούτη την ώρα να αναλογιστώ το μέγεθος και το μεγαλείο της Ιερωσύνης και το πόσο άγιος και ιερός είναι ο τόπος της Αγίας Τράπεζας, πάνω στην οποία θύεται και από την οποία προσφέρεται, ο Αμνός και Λόγος του Θεού, υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.
Επίσης όπως λέγει και ο Ιερός Χρυσόστομος σχετικά με το μυστήριο της Ιεροσύνης, «Η ιερή διακονία της Ιερωσύνης είναι «θείον χάρισμα» και γι΄ αυτό είναι σπουδαιότερη και τιμιώτερη από όλες τις άλλες επίγειες εξουσίες. Και αυτό βέβαια πρέπει να θεωρείται εύλογο, αφού την Ιερωσύνη «δεν την καθίδρυσε ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, ούτε αρχάγγελος, ούτε κάποια άλλη κτιστή δύναμη, αλλά ο ίδιος Ο Παράκλητος, ο Οποίος την έκανε τέτοια, ώστε να φαίνεται ότι ασκείται από αγγέλους, αν και ασκείται από ανθρώπους».
Αναλογιζόμενος λοιπόν τα παραπάνω, αλλοιώνονται τα αισθήματά μου, και το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να παρακαλέσω τον Πανάγαθο Θεό «για το έλεος της ευσπλαχνίας του» και να ελπίσω στην Θεία Χάρη, η οποία «πάντοτε τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».
Επιτρέψτε μου Σεβασμιώτατε, τούτη την ώρα να μνημονεύσω με σεβασμό όσους με βοήθησαν, ο καθένας με το δικό του τρόπο, να φτάσω ως εδώ. Αρχικά, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μου κάνατε την τιμή να βρίσκεστε σήμερα εδώ στη σημαντική στιγμή της εις Διάκονον χειροτονίας μου, το Τίμιο Πρεσβυτέριο καθώς και το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Να προσεύχεσθε και να εύχεσθε, ώστε τη Διακονία μου να είναι κατά πάντα ευλογημένη παρά Κυρίου.
Θερμές ευχαριστίες οφείλω στους Θεοφιλεστάτους Αγίους Αρχιερείς που ήρθαν από μακρόθεν, ώστε να συμμετάσχουν στην χαρά μου, και σήμερα πλαισιώνουν το Αρχιερατικό συλλείτουργο.
Τους δυο Αρχιερείς εκ του Πατριαρχείου της Ρουμανίας, Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Σλατίνης κ. Σεβαστιανό, και Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ντέβας κ. Νέστορα, τους οποίους έχω την ευλογία να γνωρίζω από μικρός και να με νουθετούν πατρικά. Επίσης, ευχαριστίες πολλές στον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μαλάουι κ. Φώτιο, εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ο οποίος ήλθε από την μακρινή και ευλογημένη Αφρική. Θεοφιλέστατε, εσείς με γνωρίζετε από μακρόθεν, καθώς υπήρξατε Προϊστάμενος επί σειρά πολλών ετών εδώ στη Συκιά, αλλά και προκάτοχος του κατά σάρκα πατέρα μου. Σας είμαι ευγνώμον για τις ευλογημένες στιγμές που έζησα δίπλα σας.
Μεγάλη τιμή και αγάπη οφείλω στην Εκκλησιαστική Σχολή της Ξάνθης, η οποία υπήρξε εκείνη που με εισήγαγε αρχικώς στα θεολογικά πράγματα και την εκκλησιαστική παιδεία και ζωή. Αποτέλεσε και αποτελεί την αφετηρία ώστε να αναπτυχθεί κάποιος με ορθόδοξο και χριστιανικό φρόνημα. Οφείλω θερμές ευεργεσίες στον πρώην Διευθυντή της Σχολής, πρωτ. πατέρα Στέφανο Τρασανίδη, ο οποίος κατά την εξαετή μου φοίτηση, με περιέβαλε με πατρική στοργή και αγάπη, αξίες και ιδανικά.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία, στον άνθρωπο εκείνον που μαθήτευσα κοντά του «την ιερή του Δαμασκηνού τέχνην», την Βυζαντινή Μουσική, και σήμερα κοσμεί το ιερό αναλόγιο. Τον δάσκάλο μου, Ιωάννη Κατσούλη. Από την πρώτη κιόλας στιγμή έως και σήμερα, στάθηκε διπλά μου ωσάν πατέρας και μου δίδαξε την ιερή τέχνη που αποτελεί ένα μοναδικό δώρο στην Εκκλησία μας, την Βυζαντινή μουσική. Πέραν της μουσικής επίσης, με νουθέτησε και μου δίδαξε την αληθινή οδό ώστε να βαδίσω στη ζωή μου. Δάσκαλε, θα σου είμαι εσαεί ευγνώμον!
Ευχαριστίες χρωστώ και στη Σχολή που με βοήθησε να εντρυφήσω βαθύτερα στη θεολογική γνώση και να πάρω όλα όσα χρειάζομαι για να πορευθώ επάξια στην μετέπειτα πορεία μου, την Θεολογική Σχολή του Τορόντο, η οποία αποτελεί για εμένα έναν ιδανικό τόπο ο οποίος μπορεί να καταστήσει τους φοιτητές του κοινωνούς των αξιών της ορθόδοξης πίστης και του χριστιανισμού, λαμβάνοντας ταυτόχρονα πλούσιες πνευματικές εμπειρίες.
Οφείλω εκ βάθους ευχαριστίες και σεβασμό προς τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Καναδά κ.κ. Σωτήριο, ο οποίος στη διάρκεια της 4ετούς φοιτήσεως, έδειξε προς το πρόσωπό μου αγάπη και πατρική στοργή, διδάσκοντάς μου ήθη και αξίες ώστε να πορευθώ στην μετέπειτα πορεία μου.
Ευχαριστώ θερμώς και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Πατάρων κ. Αθηναγόρα, βοηθό Επίσκοπο της Αρχιεπισκοπής Καναδά και Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής, με τον οποίο είχαμε μια αγαστή συνεργασία. Θέλω επίσης να εκφράσω ιδιαίτερες ευχαριστίες στον πνευματικό μου, πατέρα Ειρηναίο Μιχαηλίδη, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Μητροπόλεως μας, -ο οποίος δυστυχώς δεν κατάφερε να είναι μαζί μας σήμερα-, και στον οποίον καταφεύγω, ώστε να ελαφρύνει την ψυχή μου από το βάρος των αμαρτιών μου. Το πετραχήλι του, αποτελεί για εμένα ιερό καταφύγιο καθώς αναπαύει την ψυχή μου κάθε φορά που προστρέχω στο μυστήριο της μετανοίας. Με στηρίζει και με καθοδηγεί εν Χριστώ, με τις συμβουλές και προτροπές της πνευματικής του εμπειρίας.
Κατόπιν, ευχαριστώ τα κατά σάρκα αδέρφια μου. Τον 2ο κατά σειράν αδερφό μου Νικόλαο, ο οποίος με καμαρώνει από τον μακρινό Καναδά και με τον οποίον είχαμε κοινή πορεία στην εκκλησιαστική παιδεία και ζωή. Είναι πάντοτε δίπλα μου. Δεν με εγκαταλείπει, με στηρίζει και χαίρεται με τη χαρά μου, όπως χαίρονται και οι μικρότερες τέσσερις αδερφές μου.
Ευγνωμοσύνη, σεβασμό και άπειρη οφείλω αγάπη, προς τους κατά σάρκα γονείς μου, Πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Νικόλαο και Πρεσβυτέρα Μαρία. Δίπλα στον πατέρα μου αγάπησα την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε αυτή την ενορία κοντά στον πατέρα μου, ο οποίος διακονεί το ιερό θυσιαστήριο εδώ και 25 χρόνια. Μου προσέφερε τα πάντα, ώστε να εντρυφήσω μέσα στην εν Χριστώ ζωή και να ακολουθήσω τα σωστά βήματα ώστε να κατευθυνθώ στον σωστό δρόμο.
Και τώρα, θα στέκομαι στο πλάι του, τελώντας την αναίμακτη θυσία και ιερουργία! Την μητέρα μου, Πρεσβυτέρα Μαρία, η οποία με έφερε στον κόσμο και δεν έφερε ουδέποτε αντίρρηση στις επιλογές μου να ξενιτευτώ επί σειρά δεκαετίας, ώστε να μαθητεύσω τα ιερά γράμματα της Θεολογίας. Αλλά πάραυτα χαιρόταν, επειδή ήξερε ότι ο σκοπός ήταν να μάθω για τον αληθινό Χριστό.
Την παντοτινή μου αγάπη και τον σεβασμό, θέλω να εκφράσω προς τη σύζυγο μου και διακόνισσα Ιωάννα. Εσύ Ιωάννα με αντικρύζεις τώρα εδώ, ενώπιον του Σεβασμιωτάτου, με την ολόψυχη συγκατάθεση και θέληση σου. Όσες λέξεις και να χρησιμοποιήσω δεν είναι ποτέ αρκετές. Σεβάστηκες και αγάπησες εξ αρχής τόσο εμένα όσο και την επιθυμία μου για την Ιερωσύνη.
Γνωρίζεις πολύ καλά πόσο σπουδαίο είναι να φτάνει κάποιος σε αυτό που από παιδί ονειρεύεται. Σε ευχαριστώ που πάντοτε ήσουν και είσαι συνοδοιπόρος στο θέλημά μου, και εύχομαι η Παναγία να σε προστατεύει και να πρεσβεύει για σένα).
Καταλήγοντας την ομιλία μου, θα ήθελα να αναφερθώ στην υμετέρα Σεβασμιότητα. Τα λόγια μου είναι απερίγραπτα και φτωχά. Εσείς Σεβασμιώτατε με βαστάξατε στις αγκάλες σας από βρέφος ακόμα, και τώρα πρόκειται να τείνετε την ίδια τιμία χείρα σας επί της κεφαλής μου, ώστε να κατέλθει η Χάρις του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος. «Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών, ο ποιών θαυμάσια μόνος» Σεβασμιώτατε! Ευθύς εξαρχής με αγκαλιάσατε με πατρική στοργή και αγάπη. Με τον καλό σας λόγο, με το χαμόγελό σας, με τις συμβουλές σας, με την ορθή σας κατήχηση και τις δικές σας προτροπές, με κάνατε να νιώσω γρήγορα ως δικό σας παιδί! Αποτελεί ύψιστη τιμή και ευλογία για εμένα να λάβω τον πρώτο της Ιερωσύνης βαθμό, δια των τιμίων χειρών. Ενός Ιεράρχου, που διακρίνεται στους κόλπους της Εκκλησίας για την αγάπη του και την αξιότητα του. Σας είμαι ευγνώμων Σεβασμιώτατε και σας παρακαλώ να με στηρίζετε, να με νομοθετείτε και να με κατευθύνετε όσο δύνασθε στη διαχρονική πορεία. Να προσεύχεσθε η διακονία μου αυτή, να είναι σταυροαναστάσιμη εν Χριστώ πορεία και διακονία, που να ομοιάζει έστω και ελάχιστα, με τη διακονία των αγίων Πατέρων και των Ομολογητών της πίστεως μας!
Τέλος, όλη μου η ύπαρξη και οι ευεργεσίες, ανήκουν σε εκείνον που είναι ο «κυριεύων της Ζωής». Στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και Αληθινό Θεό, ο οποίος με αξιώνει να προσέρχομαι τούτη την ώρα στο μέγα μυστήριο της ιερωσύνης.
Περαίνω τον λόγο μου, ζητώντας θερμά τις πρεσβείες της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, του Προστάτου μου Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, του Αγίου Αθανασίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας προστάτου και πολιούχου ημών, και του Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος ου την μνήμην επιτελούμεν και πάντων των Αγίων!»
Απευθυνόμενος προς τον νεοχειροτονηθέντα Διάκονο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κασσανδρείας κ. Νικόδημος υπογράμμισε χαρακτηριστικά:
«Νυν επέστη ο Καιρός! Λάλει Κύριε ο δούλος σου ακούει! Αμήν!
Πριν τριάντα τέσσερις ημέρες σε αυτόν τον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέσαμε το ιερό μυστήριο του Γάμου σου με την εκλεκτή της καρδιάς σου, τον ευλογημένο άνθρωπο που έφερε στη ζωή σου.
Και σήμερα πάλι, στον ίδιο ναό, που γεννήθηκες μεγάλωσες γαλουχήθηκες, ανδρόθηκες, τράφηκες με «το λογικόν άδολο γάλα του νόμου του θεού» και έζησες την κατά Χριστός ζωή πλησίον του ευλαβέστατου ιερέα πατέρα σου και της σεβαστής πρεσβυτέρας μητέρας σου χειροτονείσαι τη Χάρη του πανάγιου και τελεταρχικού πνεύματος, διάκονος των Χριστών Μυστηρίων.»
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην μοναδικότητα της ημέρας αυτής.
«Η σημερινή ημέρα είναι από τις σημαντικότερες της ζωής σου γιατί από λαϊκός γίνεσαι κληρικός από ποιμενόμενος, γίνεσαι ποιμήν. Αυτός ο Κύριος μας σε τιμά με το χάρισμα της ιερωσύνης και σου υπενθυμίζει αυτό που είπε και στους μαθητές του λίγο πριν ανεβεί στο Σταυρό «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας»
Κλείνοντας την ομιλία του ο οικείος Ποιμενάρχης σημείωσε τα χαρίσματα που προίκισε η οικογένεια του το νέο διάκονο.
«Αγαπητέ Ανδρέα ο πανάγαθος θεός σε ευλόγησε με ευλογία πνευματική. Αξιώθηκες να γεννηθείς και να ανατρέφεις στα σπλάχνα μιας ευλογημένης ιερατικής πολύτεκνης οικογένειας. Προσωπικά ως επίσκοπος και μητροπολίτης αυτής της Μητροπόλεως καυχώμαι εν Κυρίω για τον παπα-Νικόλα πατέρα σου και γενικά για την οικογένεια σας. Σας περικόσμησε με πολλά χαρίσματα με αγιογραφική ανατροφή και εκκλησιαστικό ήθος. Σπούδασες την επιστήμη της θεολογίας στη θεολογική σχολή της αρχιεπισκοπής Καναδά. Είσαι γνωστής της βυζαντινής μουσικής. Ασχολείσαι με το μεταπτυχιακό σου και όλα αυτά για να μπορείς να επιτελείς κατά τον καλύτερο τρόπο τα εκκλησιαστικά σου καθήκοντα προς δόξα θεού και οικοδομή των πιστών».
