Πραγματοποιήθηκε το πρωί της Πέμπτης 10 Σεπτεμβρίου 2020 στο Πνευματικό Κέντρο το 18ο Ιερατικό Συνέδριο της Ι.Μ. Κερκύρας, με ομιλητές τον κ. Νικόλαο Ξιώνη, καθηγητή της Δογματικής, της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον κ. Σπύρο Χριστόφιλο, Δρ. Νομικής και μάχιμο Δικηγόρο. Στο συνέδριο ήταν προσκεκλημένη και η κ. Βασιλική Θάνου, πρώην πρωθυπουργός και επίτιμη Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, η οποία λόγω κάποιου προβλήματος υγείας δεν μπόρεσε να παραβρεθεί η ίδια, αλλά απέστειλε ομιλία της η οποία αναγνώστηκε στους ιερείς.
Των εργασιών του Συνεδρίου προηγήθηκε η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στο ναό της Αγίας Παρασκευής πόλεως, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριο. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των απ ’αιώνος ευαρεστησάντων Αρχιερέων, Ιερέων, Ιερομονάχων, Διακόνων, Μοναχών και Μοναζουσών της τοπικής Εκκλησίας.
Τίτλος του φετινού Συνεδρίου ήταν “Αναστοχασμοί και προκλήσεις στην εποχή της πανδημίας ”.
Στην προσφώνησή του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε τα εξής : “η κρίση απεκάλυψε τα ελλείμματα πίστεως τα οποία υπάρχουν και σε κλήρο και λαό. Η ολιγοπιστία όμως έχει μία πολύ σοβαρή συνέπεια, η οποία απαιτεί λεπτό ποιμαντικό χειρισμό. Είναι η πρόκληση διασπάσεως, διχασμού, διαλύσεως της ενότητος του σώματος του Χριστού. Και εντός της Εκκλησίας χωριστήκαμε σε ζηλωτές και ορθολογιστές, σε αμφισβητίες της πανδημίας και σε υποταγμένους στα κελεύσματα του κράτους, σε δυναμικούς και σε φοβικούς, σε αυτούς που θέλουν να έχουν λόγο και σε σιωπηλούς. Παρότι είναι δείγμα υγείας το να έχουμε διαφορετικές απόψεις και απόδειξη ότι μας δόθηκε από τον Θεό η ελευθερία της σκέψεως και της κρίσεως, εν τούτοις αν επικρατήσει η άποψη ότι πιστός πραγματικά είναι αυτός που ακολουθεί την μία ή την άλλη άποψη, τότε ο διάβολος επέτυχε τον μεγαλύτερο στόχο του: να γεννήσει αφορμές φατριασμού, ακοές σχισμάτων, αμύντορες της Ορθοδοξίας και προδότες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να φανατιστούμε, να περιφρονήσουμε, να μην αγαπούμε. Θα γίνω συγκεκριμένος ποιμαντικά. Όλοι όσοι θέλουν να είναι μέλη του σώματος του Χριστού είναι ποίμνιό μας. Για παράδειγμα, στο ζήτημα της χρήσεως της μάσκας δεν έχουμε δικαίωμα να διχάσουμε τον λαό μας. Ας αφήσουμε τον καθέναν πιστό και πολίτη να αποφασίσει τι θα κάνει. Οι νόμοι της πολιτείας είναι συγκεκριμένοι, όπως και η πεποίθησή μας ότι στον χώρο του ναού υπάρχει η χάρις του Θεού. Ο Αρχιεπίσκοπος είπε «πρώτα ο άνθρωπος». Εμείς πιστεύουμε «πρώτα ο Θεός». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να εξορίσουμε από τον ναό, δίκην εισαγγελέων ή αστυνομικών οργάνων, όσους έχουν την μία ή την άλλη πεποίθηση. Σε ζητήματα μη δογματικά πρέπει να υπάρχει διάκριση και αγάπη. Σε ζητήματα πίστεως όπου δεν χωράνε δεύτερες γνώμες, όπως στο της θείας κοινωνίας, εκεί δεν χωρούν συμβιβασμοί”.
Επιπλέον ο κ. Νεκτάριος υπογράμμισε ότι «δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε το γεγονός ότι συντελείται ένα παγκόσμιο πείραμα φόβου και υπακοής, στο οποίο η κρατούσα πολιτεία και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, δεν είναι ρπόθυμη να ακούσει προβληματισμούς και άλλες απόψεις. Το ζήτημα της υποχρεωτικής χρήσεως της μάσκας στα σχολεία κατέδειξε μία ανελεύθερη λογική που έχει επιρατήσει. Είναι άλλο οι κανόνες της πολιτείας και άλλο η κατάργηση του δικαιώματος των ανθρώπων να έχουν άλλη άποψη, με την διενέργεια εισαγγελικών ερευνών για να τρομοκρατηθούν γονείς που δεν θέλουν το παιδί τους να φορά μάσκα στο σχολείο, για σοβαρούς λόγους, για τους οποίους δεν έχουν δοθεί κατά τη γνώμη μας επαρκείς απαντήσεις που να τους αντικρούουν. Υπάρχει μία συνεχής παραβίαση της ελευθερίας μας, στο όνομα της υγείας, που δεν δικαιολογείται ούτε συνταγματικά ούτε και στην πράξη. Πλαστήκαμε ελεύθεροι. Δεν πρέπει δήθεν «για το καλό μας» την ελευθερία μας να την απεμπολούμε τόσο εύκολα. Από την άλλη δεν πρέπει να είμαστε και επαναστάτες χωρίς αιτία. Η αμφισβήτηση ότι υπάρχει κορωνοιός δεν δικαιολογείται. Η ασθένεια υπάρχει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να συλλογιόμαστε ελεύθερα, θα πάψουμε να ζούμε. Το να τηρούμε κάποια στοιχειώδη μέτρα επιβάλλεται. Το να προσέχουμε όταν έχουμε κάποια ύποπτα συμπτώματα επιβάλλεται. Το να λέμε ΝΑΙ σε όλα δεν ξέρω κατά πόσον είναι θεμιτό».
Ο κ. Νεκτάριος έκλεισε τις σκέψεις του λέγοντας: “Η Εκκλησία δεν διεκδικεί πολιτικό ρόλο, με την έννοια του να κρίνει κόμματα και να υποστηρίζει συγκεκριμένες ιδέες ή πολιτικούς. Η Εκκλησία ζητά στα πλαίσια των διακριτών ρόλων με την Πολιτεία τον σεβασμό στην θρησκευτική μας ελευθερία. Ζητά να γίνει σεβαστή η πεμπτουσία της λατρείας μας που είναι η Θεία Ευχαριστία. Το δικαίωμα οι ναοί να είναι ανοιχτοί. Σέβεται τους νόμους της πολιτείας, αλλά ζητά και από αυτήν να σεβαστεί το δικαίωμα της πίστεως. Δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι για να κοινοποιούμε εγκυκλίους. Θέλουμε να έχουμε άποψη και να την συζητούμε με το κράτος. Να βοηθούμε, χωρίς όμως να υποτασσόμαστε. Ας μας πείσουν, όχι όμως να μας καταπιέσουν. Όταν οι νόμοι και οι κανόνες δεν αμφισβητούν τα όσα πιστεύουμε ή δεν θίγουν την προσωπικότητά μας, το πρόσωπό μας, επιβάλλεται να τους ακολουθούμε. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ότι υπάρχει ένα κλίμα καχυποψίας και αρνητικότητος από πλήθος πιστών εναντίον της Πολιτείας, όπως και από πολλούς μη πιστούς. Ας πείσει λοιπόν με καλοπροαίρετο διάλογο και όχι με «νταηλίκια» ή με ολοκληρωτικές νοοτροπίες η πολιτεία για ο, τι κρίνει πως πρέπει να εφαρμόσουμε”.
Στην εισήγηση της κ. Θάνου έγινε αναφορά στην παραβίαση του Συντάγματος κατά το κλείσιμο των ναών την περίοδο της πανδημίας, καθώς δεν τηρήθηκε η αρχή της αναλογικότητας, ενώ επισημάνθηκε ότι η τήρηση των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας δεν δικαιολογεί την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διότι μπαίνουμε σε άλλες ατραπούς. Αυτό φάνηκε από τις αποφάσεις και των ευρωπαϊκών δικαστηρίων.
Στην εισήγησή του ο κ. Ξιώνης ανέφερε ότι διαπιστώνουμε σήμερα μία τάση επιστροφής των πιστών χριστιανών στην προβαπτισματική κατάσταση, από την πνευματική κατάσταση κοινωνίας με τον Χριστό που κορυφώνεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, σε έναν ηθικό τρόπο ζωής εν είδει μωσαϊκού νόμου, από την ελευθερία της πίστεως και την απελευθέρωση από την συμβατικότητα της ζωής σε έναν ηθικό και κοινωνικό τρόπο συμπεριφοράς. Οι σημερινοί χριστιανοί και ακόμη χειρότερα ιερείς και επίσκοποι που εμπιστεύονται τον νόμο των ανθρώπων(αυθεντοποιώντας τους «ειδικούς» επιστήμονες) και απορρίπτουν την εμπειρία της Εκκλησίας με το να φοβούνται εντός της μυστηριακής κοινωνίας την μετάδοση λοιμωδών ασθενειών, επιστρέφουν ως σύγχρονοι Γαλάτες στην προτέρα κατάσταση του νόμου των ανθρώπων. Η οπισθοδρόμηση αυτή είναι το αποτέλεσμα της παραποιημένης εκκλησιολογίας, η οποία βασίζεται στα νεότερα φιλοσοφικά ρεύματα της Δύσεως και ερμηνεύει την Εκκλησία ως κοινωνία ανθρώπων και όχι ως μυστηριακή κοινωνία των μελών του Σώματος του Χριστού».
Τελευταίος ομιλητής ήταν ο κ. Χριστόφιλος, ο οποίος επεσήμανε ότι ζούμε σε μία νέα πραγματικότητα προσέγγισης των πολιτών από την παγκόσμια κοινότητα, όπου δεν υπάρχει σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα όπως τον γνωρίζαμε, αλλά μόνο μία άποψη και τόνισε ότι για τους επισκόπους και τους ιερείς, όταν υπάρχει σύγκρουση καθηκόντων, το θεϊκό δίκαιο προηγείται του ανθρωπίνου. Είναι άλλο να τηρούμε τους νόμους και άλλο να σιωπούμε μπροστά στην αντισυνταγματικότητά τους.
Να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου πραγματοποιήθηκε εθελοντική αιμοδοσία.