Την Ε΄ Κυριακή των Νηστειών, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στην ενορία του Αγίου Βαρβάρου στο προάστιο της Κέρκυρας, τον Ποταμό.
Στην ομιλία του, έλαβε αφορμή τόσο από την Ευαγγελική περικοπή όσο και από την οσία Μαρία την Αιγυπτία, την οποία προβάλλει η Αγία μας Εκκλησία κατ΄ αυτή την ημέρα.
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, γνωστή για την πρώην αμαρτωλή ζωή της, πορεύτηκε προς τα Ιεροσόλυμα, όχι απλά να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους αλλά να γνωρίσει και να αγαπήσει τον Θεάνθρωπο Ιησού, τον οποίο επίκρανε στη ζωή της.
Στην ίδια πορεία, σύμφωνα με την Ευαγγελική περικοπή του Μάρκου, ο Ιησούς πορεύεται προς τα Ιεροσόλυμα, για να θυσιαστεί από αγάπη υπερ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, μετά από την προσπάθεια να μπει στο εσωτερικό του ναού της Αναστάσεως, και μη δυναμένη λόγω της αμαρτωλότητός της, οδηγείται από το Θεό στην κατάνυξη, και από την κατάνυξη αισθάνεται την μεταμέλεια και την μετάνοια.
Έτσι, αρχίζει να ενεργεί μέσα της το αίσθημα της θυσιαστικής αγάπης, με την οποία μας εδίδαξε ο Θεός, με το δικό του σταυρικό μαρτύριο.
Η Οσία, νοιώθοντας αυτό το αίσθημα αποχωρεί στην έρημο, και εκεί πλέον βιώνει μέσα από την έμπρακτη μετάνοια, την αληθινή αγάπη προς τον Θεό αλλά και το συνάνθρωπο, τον οποίο η ίδια με τη στάση της, τον αδίκησε με την αμαρτία της.
Από την άλλη ο Κύριος μας, φθάνοντας στα Ιεροσόλυμα, προετοιμάζει τους μαθητές Του, για το επερχόμενο μαρτύριό Του, προκειμένου να μην απογοητευτούν.
Η στάση των μαθητών και ιδιαίτερα των Ιακώβου και Ιωάννου, οι οποίοι του ζητούν να είναι παρακαθήμενοι στη δόξα Του, και εννοώντας επίγεια δόξα, έδειξαν την ίδια πνευματική αδυναμία μη μπορώντας να κατανοήσουν την θυσιαστική αγάπη του Ιησού.
Όταν ο Κύριός μας τους απάντησε και τους είπε πως δεν ξέρετε τι ζητάτε, γεγονός που ισχύει για τον καθένα από εμάς διαχρονικά, όταν ζητούμε τα εφήμερα, τα επίγεια και τα φθαρτά, από τον Κύριό μας.
Διότι, στο ίδιο μήκος κύματος κινούμαστε κι εμείς, έστω και μετά την Χάρη της Πεντηκοστής, η οποία έπνευσε στην Εκκλησία του Χριστού μας, καθότι συνεχίζουμε να είμαστε άγευστοι και αμέθεκτοι της αληθινής θυσιαστικής αγάπης του Θεού.
Όταν ο Κύριος μας λέγει, ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουν και κατεξουσιάζουν τους λαούς, αυτή η φράση του Κυρίου μας, αληθινά κρύβει την απουσία της αγάπης από την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε.
Ενώ εξηγεί σε εμάς, στην εν Χριστώ δηλαδή ζωή, ότι δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά όποιος θέλει να είναι πρώτος, γίνεται διάκονος. Η διακονία της αγάπης, είναι το γνώρισμα της εν Χριστώ ζωής και κοινωνίας.
Στη νέα εποχή την οποία ζούμε, τα υψηλά νοήματα τα οποία αντλούμε από τη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, είναι ακατανόητα για τον σύγχρονο άνθρωπο.
Θα χρειαστούμε την εν Χριστώ αναγέννηση και την εκζήτηση της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας, για να μεταμορφωθεί ο έσω άνθρωπος. Αυτό το οποίο έκανε δηλαδή, και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, και έφτασε μέσα από την αγάπη την αληθινή του Θεού, στη Θεογνωσία.
Η πορεία μας, προς την μεγάλη εβδομάδα των παθών, πρέπει να είναι πορεία αναγεννητική. Πορεία μετανοίας και μετοχής στο μυστήριο της θυσίας και της αγάπης του Θεού, την οποία προσέφερε για όλους μας.
Να εορτάσουμε με κατάνυξη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στους ανθρώπους να εορτάσουμε με κατάνυξη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, και να βιώσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας, ελλαμπόμενοι από το Φως της Αναστάσεώς Του.
Το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος χοροστάστησε στον τελευταίο Κατανυκτικό Εσπερινό στο Ιερό Προςκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου ομιλητής ήταν ο Αρχιμανδρίτης και Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, π. Σεραφείμ Λινοσπόρης, ο οποίος ανεφέρεθη στις πνευμταικές εμπειρίες, κοντά στον όσιο και άγιο Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθείτη -Αριζονίτη, και κυρίως για την εμπειρία της μονολόγιστης ευχής, την οποία δίδαξε ο άγιος Γέροντας.
Ο κ. Νεκτάριος έκλεισε των κύκλο των ομιλιών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ευχαριστώντας τον ιεροκήρυκα, αλλά και προτρέποντας τους ανθρώπους, αυτά τα ιερά Φιλοκαλικά πρόσωπα των πατέρων, τα οποία αναδεικνύει κάθε εποχή, να μας διδάσκουν από τη ζωή και τη διδασκαλία τους.
