Στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος λειτούργησε το πρωί της Κυριακής των Μυροφόρων 16 Μαΐου 2021 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.
Προσφωνώντας τους πιστούς ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι η Εκκλησία μας τιμά τις Μυροφόρες γυναίκες και τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και τον Νικόδημο, τον κρυφό μαθητή, οι οποίοι, σε μία περίοδο τρομοκρατίας εις βάρος του Κυρίου, δεν λησμόνησαν τα καθήκοντα απόδοσης τιμών στον Χριστό.
Τρία σημεία από την στάση τους καλούμαστε να μιμηθούμε στην ζωή μας.
Είχαν τόλμη. Ο Χριστός ήταν η ελπίδα τους. Και τόλμησαν να ζητήσουν από τον Πιλάτο τον Χριστό, τόλμησαν να προσφέρουν αρώματα, τόλμησαν να αψηφήσουν το κλίμα των καιρών. Χωρίς τόλμη κι εμείς στην ζωή μας δεν μπορούμε να ισορροπήσουμε. Και τόλμη σημαίνει να επιλέγουμε την οδό του Θεού, την οδό της αλήθειας, ακόμη κι αν ο κόσμος είναι αντίθετος.
Έδειξαν αγάπη και αφοσίωση για τον Χριστό. Η αγάπη και η αφοσίωση μας δείχνουν ποιο είναι το νόημα της ζωής, που περνά και από τον Χριστό και από τον αδελφό μας. Χρειαζόμαστε όμως απόφαση, αποφασιστικότητα, ώστε σε καιρούς που ο άνθρωπος νοιάζεται μόνο για το εγώ του να κατορθώσουμε την αγάπη να την κάνουμε πράξη.
Είχαν ελπίδα στον Θεό. Όταν ο άνθρωπος λησμονεί τον Θεό ή αποκόπτεται από Αυτόν δεν ξέρει γιατί ζει. Η ελπίδα στον Θεό κάνει τον χριστιανό να θεάται την ζωή ως ζωή εις τον αιώνα, ζωή χαράς, ζωή που ξεπερνά κάθε κακό. Θαυμάζουμε τα λόγια των Μυροφόρων, «τις έκλεψε την ελπίδα ημών;», όπως λέει ο υμνογράφος. Και σήμερα καλούμαστε να αναρωτηθούμε: «Ποιος έκλεψε την ελπίδα μας, την εμπιστοσύνη στον Θεό, μας άφησε προσγειωμένους στα τετριμμένα, σε ό,τι καλουπώνει την ζωή μας, αρνούμενοι την ελευθερία που μας χάρισε ο Θεός;». Όποιος θέλει να μας αφαιρέσει την αγάπη, την τόλμη, την ελπίδα στον Θεό δεν πρέπει να εισακούεται από εμάς, αλλά να επιλέγουμε, εντρυφώντας σ’ αυτές τις υψηλές έννοιες που μας διδάσκουν τα τιμώμενα πρόσωπα της Εκκλησίας, να είμαστε προσδεχόμενοι την βασιλεία του Θεού. Να προσδεχόμαστε την ελπίδα, την αγάπη την ζωή του Θεού για να αντέχουμε στους καιρούς μας, έχοντας το νόημα στην σχέση μας με τον Χριστό.
