Στον Ι.Ν. της Υ.Θ. Φανερωμένης (Παναγία των Ξένων) ιερούργησε σήμερα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.
Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κερκύρας στάθηκε σε τρία σημεία της Ευαγγελικής περικοπής της ημέρας, της θεραπείας του Παραλύτου από τον Κύριο στην προβατική κολυμβήθρα. Κατά πρώτον ο Χριστός μετέβη σε ένα τόπο πόνου, όπου οι ασθενείς άνθρωποι συγκεντρώνονταν, προκειμένου ο πρώτος που θα έπεφτε στην κολυμβήθρα, της οποίας ειρήσθω εν παρόδω συνετάραζε τα ύδατα ανά τακτά διαστήματα ένας άγγελος, γινόταν καλά. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μάς πληροφορεί ότι ο Κύριος “γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει”ο Παραλυτικός, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι ο Θεός είναι κοντά μας στις θλίψεις μας, στις αρρώστιες μας και σε κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζουμε.
Το δεύτερο σημείο είναι η μοναξιά την οποία ο Παραλυτικός εξέφρασε στον Ιησού, “ἄνθρωπον οὐκ ἔχω”. Είναι πράγματι τρομερό το αίσθημα της μοναξιάς για τον άνθρωπο, αφού έχει δημιουργηθεί, ώστε να βρίσκεται σε κοινωνία τόσο με τον Δημιουργό του, όσο και με τους αδελφούς του. Στον Εσπερινό της Κυριακής του Παραλυτικού ένας ύμνος λέει πολύ χαρακτηριστικά : “Διὰ σὲ ἄνθρωπος γέγονα καὶ λέγεις, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω ; ”. Ο Κύριος έγινε άνθρωπος για εμάς και βίωσε την απόλυτη μοναξιά κατά τις τρομερές στιγμές της Σταυρώσεώς Του, όταν είχε εγκαταλειφθεί απ’όλους. Γι’αυτό και μετά την θυσία Του ακόμα και η μοναξιά εξαγιάστηκε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας. Ο Χριστός βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό μας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι επαναπαυόμαστε και δεν προστρέχουμε να βοηθήσουμε και να συμπαρασταθούμε στους αδελφούς μας που δοκιμάζονται, καθότι στο δικό τους πρόσωπο βλέπουμε τον ίδιο τον Θεό.
Και το τρίτο σημείο είναι η προτροπή του Χριστού στον Παραλυτικό έπειτα από την θεραπεία του, όταν τον είδε στον ναό του Σολομώντος και τον συμβούλευσε : “Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται”. Αυτό που πρέπει να μάς προβληματίζει είναι η αιτία τόσο των θλίψεων, όσο και των ασθενειών και άλλων δοκιμασιών στην ζωή μας. Η απάντηση είναι η αμαρτία, η αποκοπή από την αγαπητική σχέση μετά του Θεού και η εμμονή στην εκπλήρωση του ιδίου θελήματος. Ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις σε κάθε άνθρωπο, κατά το μέτρο που μπορεί και κυριώς για να εξαγνιστεί ο άνθρωπος, να ταπεινωθεί, να μετανοήσει και να σωθεί. Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε στους πιστούς το Φως του Αναστάντος Κυρίου να μεταμορφώσει και τους ιδίους σε φωτόμορφα τέκνα του Θεού.
