Σήμερα, μπορεί οι άνθρωποι στον πλανήτη μας να έχουν πολλές γνώσεις. Εκείνο που απουσιάζει όμως, είναι η επίγνωση της πνευματικής μας κατάστασης αφενός μεν, και αφετέρου η εμπειρία της Θεογνωσίας.
Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος στην ομιλία του μετά την ανάγνωση της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών στην Πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή του Αγίου Θεοδώρου Στρατιάς.
Στην συγκεκριμένη Ιερά Μονή διακονεί και εργάζεται πνευματικά μια νέα αδελφότητα πατέρων. Ηγούμενος αυτής είναι ο αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος Τριαντάφυλλος, και ανακαινίζεται εκ βάθρων.
Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα της Ιεράς Μονής αναφέρθηκε στους στίχους «Γνώσιν άγνωστον γνώναι». Τόνισε την κατ΄άνθρωπον Γνώση, την οποία οι άνθρωποι σήμερα θέλουν να λαμβάνουν, και εν συνεχεία να επαίρονται και να καυχώνται για τα πολλά πτυχία και τις γνώσεις τις οποίες κατέχουν, με αποτέλεσμα να θεωρεί ο καθένας τον εαυτό του ως το κέντρο της Γνώσης, και να περηφανεύεται για τη σπουδαιότητα του προσώπου του. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος λέει πως η κοσμική γνώση «φουσκώνει» τα μυαλά του ανθρώπου.
Η Παναγία μας όμως, η οποία δέχτηκε το μήνυμα του Αρχαγγέλου, μεταφέροντάς της, την προαιώνια βουλή του Θεού, ζήτησε να μάθει για το θέλημα Του, από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ.
Κι όταν βεβαιώθηκε περί της πνευματικής Γνώσεως, τότε η Παναγία μας, γεύτηκε και έζησε την Θεογνωσία. Σήμερα, μπορεί οι άνθρωποι στον πλανήτη μας να έχουν πολλές γνώσεις. Εκείνο που απουσιάζει όμως, είναι η επίγνωση της πνευματικής μας κατάστασης αφενός μεν, και αφετέρου η εμπειρία της Θεογνωσίας. Η Παναγία μας, απέκτησε την Θεογνωσία με την ταπείνωσή Της. Με την παράδοση του εαυτού της στο θέλημα του Θεού, και τη βαθιά πίστη της στο Θεό. Έτσι ο Θεός την χαρίτωσε με τη Θεογνωσία, και την κατέστησε Μητέρα του Υιού του. Αυτή τη Θεογνωσία, είχαν και όλοι οι Άγιοι της Πίστεως μας.
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος μετέβη στον Μητροπολιτικό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου της Σπηλαιωτίσσης, όπου κι εκεί ανέγνωσε την Α΄Στάση των Χαιρετισμών.
Αναφέρθηκε προς το εκκλησίασμα, λαμβάνοντας αφορμή από το στίχο «Ζάλην ένδοθεν έχων και λογισμούς αμφιβόλους…». Αφού ανέπτυξε το μεγαλείο της κυοφορίας της Θεοτόκου, ο μνήστωρ της Παναγίας Ιωσήφ, ο οποίος δεν εγνώριζε το απ’ αιώνος σεσιγημένο μυστήριο, κατελήφθη από λογισμούς αμφιβόλους.
Ο Σεβασμιώτατος εστίασε στο ότι η ανθρωπότητα σήμερα παραπαίει. Αυτό οφείλεται στους θετικούς και αρνητικούς λογισμούς, που δεν μπορεί να αξιολογήσει, με αποτέλεσμα να αμφιβάλλει για την παρουσία και την ύπαρξη του Θεού.
Ζώντας μέσα στην αμφιβολία ο σύγχρονος άνθρωπος, απορρίπτει την παρουσία του Θεού, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε ένα κενό πνευματικό, προχωρώντας στην άρνηση και την αθεΐα.
Σήμερα η εικόνα της κοινωνίας μας είναι γεμάτη από τους ανθρώπους οι οποίοι αμφιβάλλουν, όχι μόνο για την παρουσία του Θεού, αλλά και για την ίδια την ύπαρξη τους, μη μπορώντας να αξιοποιήσουν τα χαρίσματα και τις δωρεές με τις οποίες ο Θεός μας επροίκισε. Γι’ αυτό έχουν φτάσει από την αμφιβολία στην παρανόηση, και από την παρανόηση στην άρνηση.
Όμως το παράδειγμα του Ιωσήφ, ο οποίος απεδείχθη σώφρων, μπορεί να μας οδηγήσει στην αξιοποίηση των θετικών λογισμών, προκειμένου να αξιοποιήσουμε τις αποφάσεις της ζωής μας.
