Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος κατά την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και λειτούργησε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου, όπου τιμάται ιδιαίτερα και ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας. Εις τον ως άνω Ιερό Ναό ο Σεβασμιώτατος διηκόνησε από την ημέρα της χειροτονίας του εις Πρεσβύτερον από το έτος 1979 έως το 2002, οπότε και αναχώρησε για την Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων.
Ο Σεβασμιώτατος ανταποκρινόμενος στην ευγενική πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου, συνιερούργησε μετά του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Άσσου κ. Τιμοθέου, προερχομένου εκ Κολομβίας.
Επίσης, συλλειτούργησε με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Καλλίνικον Γεωργακόπουλο, Προϊστάμενο του Ιερού Ναού και Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού , με τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Δοσίθεον Παπαμήτρο, εκπαιδευτικό και Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας καθώς και με τους άλλους Ιερείς του ως άνω Ιερού Ναού. Ιδιαίτερα δε με τον μετά πολλών ετών συνεφημέριό του εις την ανωτέρω ενορία Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερο π. Απόστολο Θάνο.
Απευθυνόμενος προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στον Άγιο Δημητριάδος που του παρείχε τη δυνατότητα έπειτα από είκοσι δύο έτη να βρεθεί στην εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και επιπλέον εξέφρασε την συγκίνησή του καθώς είδε πρόσωπα με τα οποία συνυπήρξε, τα είχε εξομολογήσει και τα είχε κατευθύνει κατά την εφημεριακή του διακονία.
Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο γεγονός της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, αναφέροντας: «Χαίροις ο Ζωηφόρος Σταυρός» και υπογράμμισε ότι είναι λαμπρά και πανεπίσημη η σεβάσμια ύψωσις του Τιμίου Σταυρού, η οποία φέρει τα ίσα της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής καθώς ατενίζουμε το Ζωηφόρο ξύλο του Τιμίου Σταυρού αιματόβρεχτο να ρέει η αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού από τη θυσία Του.
Ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε τη λύτρωση και την καταλλαγή από την αμαρτία, από τον εκούσιο θάνατο του Κυρίου μας με αναφορά σε τρεις βασικές θεολογικές αλήθειες, προκειμένου να είναι χρήσιμες για την πορεία του καθενός μας προς την αιωνιότητα.
Η πρώτη αλήθεια είναι η ανάγκη του εκουσίου θανάτου μας. Δηλαδή η συσταύρωσή μας μετά του Ιησού, γεγονός που μαρτυρά την εκούσια παραίτησή μας από τα πάθη και τις επιθυμίες μας. Ο κόσμος σήμερα θεοποιεί τα πάθη και τις επιθυμίες και προβάλει την αμαρτία ως πρότυπο ζωής. Απορρίπτει το ήθος του Σταυρού και της θυσίας που είναι η μετάνοια και ο αγιασμός και αντίθετα προβάλει ένα ήθος φιληδονίας, ατομικισμού, αυτάρκειας και καλοπέρασης. Η Εκκλησία μας όμως προβάλει το ήθος του Σταυρού στον κόσμο που μπορεί να μην αποτελεί ευκολία για την επίγεια ζωή, αλλά δίνει πληρότητα και παρέχει την σωτηρία. Ο άνθρωπος με αυτό το ήθος του Σταυρού καθίσταται ελεύθερος από τα πάθη και τις εξαρτήσεις του.
Μια δεύτερη αλήθεια είναι ότι πάνω στον Σταυρό ο Κύριός μας παραιτήθηκε από τα δικαιώματά του. Το δικαίωμα της αθανασίας, το δικαίωμα της παντοδυναμίας, το δικαίωμα της εξουσίας έναντι του κόσμου, το δικαίωμα του θαύματος, το δικαίωμα της διακονίας από τους άλλους. Όταν οι σταυρωτές του Τον έβλεπαν πάνω στο Σταυρό του έλεγαν: «Ει Υιός ει του Θεού, κατάβηθι από του Σταυρού» (Ματθ. κζ’, 40) και η απάντηση του Κυρίου μας ήταν: «δώδεκα λεγεώνας παρά του πατρός μου παραστήσαι αγγέλων», αλλά δεν το έπραξε. Τα θυσίασε όλα για την υπακοή στο θέλημα του Θεού Πατρός και για την γνήσια αγάπη που είχε προς τον άνθρωπο. Σήμερα ο κόσμος μιλά για τα δικαιώματά του και προβάλει τον ψευτοδικαιωματισμό, το δικαίωμα στην εξουσία, το δικαίωμα στο να υπηρετείται από τους άλλους ανθρώπους και διαγράφει την έννοια της θυσίας και της αγάπης του Θεού.
Μια τρίτη αλήθεια είναι ότι ο κόσμος μας ζητά σήμερα τη σωτηρία στις ψεύτικες θεότητες, στο χρήμα, στην δύναμη, στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην δύναμη της πληροφορίας, στην δύναμη του διαδικτύου και προσπαθεί να αντικαταστήσει το δώρο της φυσικής νοημοσύνης που μας χάρισε ο Θεός με την τεχνητή νοημοσύνη αγνοώντας ότι αυτά είναι μέσα για την ζωή μας και όχι πρότυπα.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε όλοι μας να εγκολπωθούμε τη θυσία του Σταυρού, την αγάπη του Θεού και τον εκούσιο θάνατο για την δική μας ανάσταση και τη δική μας σωτηρία. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού όπου οι άνθρωποι με μεγάλο σεβασμό και ευλάβεια ασπάστηκαν τον Τίμιο Σταυρό και χαιρέτισαν τον Σεβασμιώτατο με αισθήματα χαράς, αγάπης και σεβασμού, λαμβάνοντας την ευχή του.
