Το μήνυμά του για την Κυριακή του Ματθαίου Β’ με τίτλο «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων», εξέδωσε ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παΐσιος.
“Ο Κύριος και Σωτήρας πάντων ημών θέλει να μας σώσει εκ του θανάτου και να μας υψώσει προς την ουράνιο ζωή. Ο άνθρωπος όμως της κάθε εποχής και όλως ιδιαιτέρως αυτής της αλλοπρόσαλλης εποχής με τις διαφορετικές αντιλήψεις, φροντίζει περί άλλων πραγμάτων και μάλιστα αδιαφορεί δια την ψυχική του κατάσταση. Το να αμελεί και να αδιαφορεί δια την σωτηρία της ψυχής του είναι μεγάλο κακό και η μέγιστη παραφροσύνη”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.
Παρακάτω το μήνυμα:
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Μεγάλο και υψηλό είναι το έργο της ανάπλασης και της σωτηρίας του ανθρώπου, τόση μεγάλη και όλως εξόχως είναι και η εκλογή και η αξία των οργάνων του υψηλού αυτού έργου, το οποίο μας καταγράφει η σημερινή ευαγγελική που ακούσαμε.
Και ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός, όστις έκλεινε ουρανούς και ήλθε στην γή δια την σωτηρία του ανθρώπου, αυτός καλεί, φωτίζει και ενδύει δια της θείας πανοπλίας τους εργάτες της πίστης και τους διδασκάλους της οικουμένης.
Το έργο στο οποίο καλεί στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο των όλων Κύριος, τους αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα, Ιάκωβο και Ιωάννη, τους υιούς Ζεβεδαίου, τους ψαράδες της Γαλιλαίας, είχε πολλές ομοιότητες με το παλαιό έργο τους. Όμως στο νέο έργο στο οποίο τους καλούσε, αυτό ήταν ασυγκρίτως ανώτερο και υψηλότερο. Από την ώρα αυτή τα δίκτυα δεν θα ήταν γεμάτα από ψάρια να τα θανατώνουν, όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, αλλά θα ήταν από ανθρώπους, που θα τους οδηγούν στην αιώνιο ζωή και βασιλεία. «Από του νύν ανθρώπους έση ζωγρών», από τώρα θα ψαρεύετε ανθρώπους.
«Οι δε ευθέως αφέντες και πλοία και δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ». Οι ψαράδες της Γαλιλαίας εγκαταλείπουν το επάγγελμά τους, με το οποίο ήταν στενά δεμένοι, εγκαταλείπουν τα καΐκια τους, τα δίκτυα τους, τα σπίτια τους, τα ήρεμα νερά της λίμνης, την πατρίδα τους, και εγκαταλείπουν και όλως ιδιαιτέρως τον «πατέρα αυτών», τα δύο παιδιά του Ζεβεδαίου.
Αυτοί τα πάντα εγκαταλείπουν και τούτο διότι μέσα τους άναψε μία φλόγα που άναψε τα ενδόμυχα της ψυχής του. Μία φλόγα η οποία μια ημέρα θα συγκλονίσει όλο τους το είναι. Αυτή η θεϊκή φλόγα εν καιρώ εν Πνεύματι Αγίω θα τους καταστήσει κήρυκες ανά τον κόσμο του Ευαγγελίου της χάριτος και της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.
Μεγάλη η τιμή και μεγάλο το έργο στο οποίο καλεί ο Κύριος τους απλοϊκούς ψαράδες της Γαλιλαίας, αλλά μεγάλη και αντάξια και η προθυμία που επέδειξαν οι απλοί αυτοί βιοπαλαιστές άνθρωποι της Γαλιλαίας στο υψηλό αυτό κάλεσμα, στην ιερά αυτή θεία αποστολή πρόκειται να αναλάβουν, κατά τους λόγους του Κυρίου, «πορευθέντες ούν μαθητεύσατε πάντα τά έθνη».
Οι ψαράδες της Γαλιλαίας φωτισθέντες από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την αγίαν ημέρα της Πεντηκοστής, περιήλθαν τον γνωστό τότε κόσμο και διέδωσαν την νέα διδασκαλία σε όλα τα έθνη. Με το παράδειγμά τους και την διδασκαλία τους, οι θεοκήρυκες απόστολοι, προτρέπουν με προθυμία τον διψασμένο άνθρωπο της κάθε εποχής να πιστεύσει στον αληθινό Θεό, ώστε δικαίως ο Απόστολος Παύλος να διαλαλεί, ότι το Ευαγγέλιο «εκηρύχθη εν πάση τη κτίσει την υπό τον ουρανόν».
Ο Κύριος και Σωτήρας πάντων ημών θέλει να μας σώσει εκ του θανάτου και να μας υψώσει προς την ουράνιο ζωή. Ο άνθρωπος όμως της κάθε εποχής και όλως ιδιαιτέρως αυτής της αλλοπρόσαλλης εποχής με τις διαφορετικές αντιλήψεις, φροντίζει περί άλλων πραγμάτων και μάλιστα αδιαφορεί δια την ψυχική του κατάσταση. Το να αμελεί και να αδιαφορεί δια την σωτηρία της ψυχής του είναι μεγάλο κακό και η μέγιστη παραφροσύνη.
Τα του κόσμου τούτου πράγματα είναι πρόσκαιρα και μάταια και ψευδή. Ούτε εργασία, ούτε περιουσία, ούτε σχέσεις με πρόσωπα έχουν αξία. Τα πάντα χάνονται στο πέρασμα του χρόνου, «πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά», λέγει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Ο άνθρωπος πού πιστεύει στον Κύριο της Δόξης Χριστό και δέχεται την κλήση και πρόσκλησή Του «δεύτε οπίσω μου», θερμαίνεται από το ανέσπερο φως Του, τον ακολουθεί και γίνεται μαθητής Εκείνου, πού έγινε άνθρωπος δια να σώσει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην αιώνιο ζωή και βασιλεία.
Αδελφοί μου,
Ο των όλων Κοσμήτωρ, κρούει την θύρα της ψυχής μας και μας καλεί και μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε στον δρόμο προς την θέωσή μας. Και είναι βέβαιο, κατά τους αψευδείς λόγους Του ότι, δεν θα χάσουμε, αλλά θα κερδίσουμε, όπως οι Μαθητές και Απόστολοι, οι άγιοι και οι Δίκαιοι την αγάπη Του, το έλεός Του και την ευσπλαχνία Του.
Ας ακούσουμε, λοιπόν, την μεγάλη πρόσκλησή Του, και ας ανοίξουμε την ψυχή μας με ταπείνωση δια να εισέλθει ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων με την θερμή παράκληση να μείνει μέχρι τέλους της ζωής μας γενόμενοι κι εμείς μέτοχοι της ουρανίου Βασιλείας Του. ΑΜΗΝ.
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος