Το Μήνυμα ενόψει της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΓ’ ΛΟΥΚΑ (28 Νοεμβρίου) δημοσιεύει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ. Παϊσιος. “Πολλοί εκ των ανθρώπων προσπαθούν και θέλουν πολλές φορές να συμβιβάσουν την κοσμική ζωή με την θρησκευτικότητα, την απόλαυση των υλικών αγαθών με την απόκτηση των αγαθών της ουρανίου βασιλείας. Κάπως έτσι ήταν η ψυχική κατάσταση του πλουσίου νεανίσκου της σημερινής ευαγγελικής περικοπής” αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
«Διάδος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανοίς»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η Χριστιανική θρησκεία, η θρησκεία του Σταυρού και της Αναστάσεως, είναι θρησκεία της αγάπης και της αγαθοεργίας. Και η αγάπη του Σταυρού επεκτείνεται προς όλους τους ανθρώπους χωρίς καμία διάκριση.
Βαθύς ο πόθος της θρησκευτικότητας και της λύτρωσης. Παντοτινός, άλλοτε έντονος και άλλοτε χαλαρός, ο πόθος της αιωνιότητας, της γνώσης και του θελήματος, του δρόμου που οδηγεί στον ουρανό.
Πολλοί εκ των ανθρώπων προσπαθούν και θέλουν πολλές φορές να συμβιβάσουν την κοσμική ζωή με την θρησκευτικότητα, την απόλαυση των υλικών αγαθών με την απόκτηση των αγαθών της ουρανίου βασιλείας. Κάπως έτσι ήταν η ψυχική κατάσταση του πλουσίου νεανίσκου της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Ήταν πλούσιος και μάλιστα πολύ πλούσιος, όπως μας πληροφορεί ο Ιερός Ευαγγελιστής. Κατείχε μάλιστα και αξίωμα στην κοινωνία, ήταν «άρχων» και μάλιστα νέος στην ηλικία, και είχε ασφαλώς και όλα τα εφόδια για μία άνετη κοσμική ζωή, αλλά δεν τον ικανοποιούσαν κατά βάθος οι απολαύσεις του κόσμου τούτου και η δόξα των αξιωμάτων, όχι ότι δεν τα ήθελε, αλλά ήθελε να ζεί και την κατά Θεόν ζωή.
Ο άνθρωπος που γνώριζε τον Μωσαϊκό νόμο, και επιθυμούσε να βρεί κάποιο τρόπον ώστε να συμβιβάσει τον πλούτο με την ευσέβεια, να έχει τα αγαθά του αλλά συγχρόνως να είναι και εντάξει και με τον νόμο του Θεού, πλησιάζει τον Μέγα Διδάσκαλο και τον ερωτά «πώς θα κερδίσει την αιώνιο βασιλεία;». Ο «ετάζων καρδίας και νεφρούς και τα βάθη των ανθρώπων γιγνώσκων» Κύριος του λέγει, «έτι εν σοι λείπει, πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος τοις φτωχοίς και έξοις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρον ακολούθει μοι». Ο πλούσιος εκείνος άνθρωπος όταν άκουσε αυτά τα λόγια από τον Διδάσκαλο λυπήθηκε πάρα πολύ, «περίλυπος εγένετο ήν γάρ πλούσιος σφόδρα».
Βαρύς ο λόγος του Κυρίου, δύσκολος και ακατόρθωτος, ο δρόμος του Ουρανού. Ποθούσε ο νέος αυτός πλούσιος την αιώνια ζωή και βασιλεία των ουρανών, χωρίς να στερηθεί τις απολαύσεις του πλούτου και την δόξα του αξιώματός του, «περίλυπος εγένετο ήν γάρ πλούσιος σφόδρα». Ήθελε να έχει και τα πλούτη, και τις δόξες του κόσμου τούτου, ήθελε και να κερδίσει και την αιώνιο Βασιλεία, ήθελε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.
Αυτό δυστυχώς συμβαίνει και στην εποχή που ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε. Πολλοί από εμάς, τους δήθεν χριστιανούς, που φοβόμαστε τον Θεό, και επιζητούμε την αιωνιότητα, πηγαίνουμε στην εκκλησία, τηρούμε κάποιες νηστείες, κοινωνούμε κάποτε, κάποτε ή και πολλές φορές τακτικά, πηγαίνουμε το πρόσφορο, το λάδι και το κερί στο ναό. Μελετούμε διάφορα θρησκευτικά βιβλία και κάνουμε με ευλάβεια τον σταυρό μας. Αλλά αυτά είναι όμως τα μόνα για να έχουμε κάποτε παρρησία στο Θεό, όταν έλθει η ώρα της κρίσεως;
Μήπως όμως υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει ως χριστιανοί να τηρήσουμε στην ζωή μας; Ερωτήσαμε ειλικρινά την συνείδησή μας να μας πληροφορήσει, εάν έχουμε αγάπη Χριστού μέσα μας και αγαπούμε με όλη την καρδιά μας εκείνον που έκλεινε ουρανούς και ήλθε στην γή δια την δική μας σωτηρία; Αγαπούμε τον πλησίο μας, ως τον εαυτό μας κατ’ εντολήν Εκείνου, και μάλιστα πολύ περισσότερο τον εχθρό μας; Είμαστε πρόθυμοι, ως χριστιανοί, να απαρνηθούμε μερικά από τα ελαττώματά μας, μερικές από τις ανέσεις μας και τις ιδιορρυθμίες μας, πρός χάρη του Κυρίου και προς βοήθεια «των εν ανάγκαις και θλίψεσι και στενοχωρίαις αδελφών μας;
Αδελφοί μου,
Ο αληθινός χριστιανός οφείλει να εκτελεί, εν πίστει προς τον Ιησού Χριστό, τον μόνον αληθινό Θεό, τον ηθικό νόμο, εάν θέλει επί της γής να ευημερεί και εν ουρανώ να απολαύσει την αιώνιο βασιλεία και μακαριότητα. Όμως πρέπει να γνωρίζουμε, ως χριστιανοί ότι, η ψυχή και η ζωή του ηθικού νόμου, του νόμου της χάριτος, είναι η αγάπη προς όλους και δη προς τους πτωχούς, τους ασθενείς, τους πάσχοντας και δυστυχείς αδελφούς μας.
Η φιλοπτωχία είναι λοιπόν, αδελφοί μου, ο ωραίος και γλυκύς καρπός του χριστιανικού δένδρου της πίστεως προς τον εν Τριάδι Θεό και της αγάπης το καθαρό και ζωογόνο ύδωρ, το οποίο ρέει από της καθαρής πηγής της αγάπης. Τότε μόνο θα έχουμε αιώνιο και αναφαίρετο θησαυρό εν ουρανώ, κατά τους λόγους του Κυρίου προς τον νέον πλούσιο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. «Διάδος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανοίς».
ΑΜΗΝ.
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος