Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’
Παρέδωκε τήν μακαρία του ψυχή στόν Κύριον, ὁ εὐγενής, ὁ πιστός, ὁ ταπεινόφρων, ὁ ἀφιερωμένος στήν θεία ἐντολή «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη», ὁ Ἀρχιερεύς Χριστοῦ, ὁ Μητροπολίτης Πισιδίας κυρός Σωτήριος (ὁ Τράμπας). Ὁ ἀοίδιμος ὑπῆρξε ἱκανότατος ποιμήν τῶν λογικῶν προβάτων πού ὁ Κύριος τοῦ ἐνεπιστεύθη καί ἀκατάβλητος ἱεραποστολικός ἀνήρ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ προσφορά του ἦταν λίαν καρποφόρος στήν Ἑλλάδα, στή Κορέα, στή Πισιδία.
Κυρίως τό ὄνομά του ταυτίστηκε μέ τήν Ἱεραποστολή στήν Ἄπω Ἀνατολή. Ἐκεῖ «ἀφῆκε καί τά ὀστᾶ του». Αὐτό καί τό ἔλεγε: «Θέλω νά ἀποθάνω στή Κορέα». Νά σκεφθοῦμε τό γεγονός: Ἔφυγε ἀπό τήν Ἑλλάδα καί «ἐξῆλθε κηρῦξαι Χριστόν» μακρυά στήν ἄλλη ἄκρη τῆς γῆς.
Ἀλλά τό ὑπέροχο στόλισμα τοῦ κεκοιμημένου Ἱεράρχου ἦταν τό ἦθος του. Κεκοσμημένος θεῖες ἀρετές ἔλαμπε «ἐν πᾶσι» καί τῷ ὄντι δυνάμεθα νά εἴπωμε ὅτι ὁ Πισιδίας Σωτήριος ἦταν καί εἶναι ἁγιασμένη μορφή τῆς Ἐκκλησίας μας. Αἰωνία του ἡ μνήμη.
Κατωτέρω παραθέτουμε ἐκ τοῦ Ἀρχείου τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας μία ἐνδιαφέρουσα ἐπιστολή του ὅταν ὑπηρετοῦσε στόν Ἑλληνικό Στρατό τό ἔτος 1968 στό Διδυμότειχο, τήν ὁποία ἀπέστειλε στόν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Γυθείου καί Οἰτύλου Σωτήριο (τόν Κίτσο).
