Του Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’
Επειδή, ο αείμνηστος Επίσκοπος Ανδίδων Χριστοφόρος, ο οποίος εξεδήμησε προς Κύριον στις 14 Φεβρουαρίου 2020, διέμενε κατά χρονικά διαστήματα στην γενέτειρά μου την Αγ. Παρασκευή Αττικής, είχα την μεγάλη ευλογία της πνευματικής επικοινωνίας μαζί του. Καταθέτω, λοιπόν, μετά λόγου γνώσεως, οτι ο Επίσκοπος Χριστοφόρος υπήρξε μια εκλεκτή ψυχή, σπουδαία προσωπικότητα, κεκοσμημένη με πολλές αρετές.
Το βασικό χαρακτηριστικό του ήταν η ταπεινοφροσύνη. Μια ταπεινοφροσύνη αγία, σ’όλες τις εκφράσεις της ζωής του. Αυτή η ταπεινοφροσύνη τον γέμιζε σεμνότητα, πραότητα, καρτερία, φιλάνθρωπα αισθήματα πρός τους αναξιοπαθούντες, ηπιότητα στον χαρακτήρα του. Ιδιαίτερα τον έζησα σε Θ. Λειτουργίες στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, στην Αγία Παρασκευή Αττικής και στην Μάνη, όπου είχε έλθει, λειτουργίες, αληθινές μυσταγωγικές.
Δεύτερο χαρακτηριστικό, ήταν η αδιάλειπτη προσευχή. Προσευχόταν πολλές φορές τις καθημερινές, σε μια γωνία στον Ι.Ναό Αγίας Παρασκευής, για να μην τον βλέπει κανένας. Και μας έλεγε: «Έχετε κάποιο πρόσωπο, χωρίς να μου πείτε το επώνυμο, μόνο το μικρό του όνομα, που έχει μεγάλο πρόβλημα για να προσευχηθώ; Κάποιον, που κανείς δεν τον θέλει, που είναι κατηγορούμενος και όλοι τον λένε παλιάνθρωπο;» Όλους τους είχε στην προσευχή του.
Και το τρίτο σημείο, στη βιοτή του ήταν η αγάπη του για την ιεραποστολή. Η αγάπη του αυτή ενέπνευσε και τον κατά σάρκα αδελφό του Δημήτρη Ρακιντζάκη, ο οποίος σε χρόνια πολύ δύσκολα έκαμνε ιεραποστολικές περιοδείες στην Ανατολική Ευρώπη την δεκαετία του ‘70. Με ιεραποστολικό πνεύμα και με ένθεο ζήλο βρέθηκε ο αείμνηστος Ιεράρχης Χριστοφόρος από την Κορέα μέχρι την Πισιδία σε άριστη συνεργασία με τους επιχωρίους Αρχιερείς, ακούραστος ‘’εργάτης’’ του Ευαγγελίου του Χριστού. Ιερός πόθος του ήταν να γνωρίσουν και άλλες ψυχές την χριστιανική διδασκαλία. Και μια τελευταία μαρτυρία. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β’, όταν ερχόταν στο Γραφείο του ο Ανδίδων Χριστοφόρος, τον οποίο είχε χειροτονήσει, μου έλεγε: «Είναι αγία ψυχή»!
Μ’ αυτό το χαρίεν του προσώπου του, που πάντοτε το έβλεπαν, όσοι τον γνώριζαν, εισέρχεται τώρα στον Παράδεισο.
Ας έχουμε την ευχή του και ας είναι η μνήμη του αιωνία.