Κατά παράδοση, τη δεύτερη μέρα μετά τη μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο Τεγεατικός Σύνδεσμος τελεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και Iερό Μνημόσυνο υπέρ των ιδρυτών, ευεργετών και των υπέρ Πατρίδος πεσόντων Τεγεατών στον περικαλλή και πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Παλαιά Επισκοπή Τεγέας.
Στον ιστορικό βυζαντινό Ναό, σήμερα, Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020, χοροστάτησε του Όρθρου και προεξήρχε της Ευχαριστιακής Συνάξεως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, συμπαραστατούμενος υπό πλειάδος Ιερέων και Διακόνων.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος χειροτόνησε σε Πρεσβύτερο τον Τεγεάτη Διάκονο Άρη Γκόρο, υιό του Ιερέως Κωνσταντίνου Γκόρου, Εφημερίου Ριζών Τεγέας, και εγγονό του μακαριστού Ιερέως Ανδρέου Γκόρου, στον οποίο επεσήμανε στον λόγο του την αξία και το βάρος της Ιερωσύνης, τις δυσκολίες, αλλά και την Χάρη που λαμβάνει από το Πανάγιο και Τελεταρχικό Πνεύμα, και ευχήθηκε να φανεί άξιος και να έχει καλύκαρπο Ιερωσύνη.
Μετά την Απόλυση τελέσθηκε επιμνημόσυνος Δέησις στο Μνημείο των Πεσόντων Τεγεατών κατά τους Αγώνας της Ελευθερίας της Πατρίδος.
Χ. Α. Μπίτας
Διαβάστε τον Χειροτονητήριο Λόγο του Ιερέως Άρη Γκόρου:
Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας,
Σεβασμιώτατε Άγιε Δέσποτα,
ότι διά των ευχών και ευλογιών Σας, εισάγομαι εις τον δεύτερον της Ιεροσύνης βαθμόν ευεργετούμενος και αλλοιούμενος υπό της Θείας Χάριτος, της θεραπευούσης τα ασθενή και τα ελλείποντα αναπληρούσης.
Εισερχόμενος εν ταίς λαμπρότησι των Αγίων του Κυρίου αισθάνομαι βαρύτατο τον έλεγχο της αναξιότητός μου και την ακαταλληλότητα του χιτώνος φοβούμενος την αποπομπή μου υπό των επουρανίων δυνάμεων και παρακαλώ τον Κύριο να «καταφλέξη πυρί αύλω τας αμαρτίας μου δεόμενος «καθάρισον Κύριε τον ρύπον της ψυχής μου και σώσόν με ως φιλάνθρωπος».
Σας βεβαιώ, Σεβασμιώτατε, ότι η βαρύτητα τούτου του συνειδησιακού ελέγχου που αισθάνομαι θα έχει διάρκεια στη ζωή μου, σε μια προσπάθεια αυτός ο χιτών να είναι ευπρεπής, όσο μου επιτρέπει ο Κύριος, ότι τα «ενδύματα του Λόγου», ως λέγει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, δηλαδή «τα ρήματα της Αγίας Γραφής», μεταμορφώνονται σε «λαμπρά τε και επίδοξα» ενδύματα για τον πιστό που αγωνίζεται και συναντά ζωντανά τον Κύριο με την προσευχή.
Τούτη την ώρα της χειροτονίας μου το βεβαιωτικό της αγάπης του Θεού και Πατρός προς τον Αβραάμ, «Ευλογών ευλογήσω σε», ηχεί στα ώτα της ψυχής μου ως ισχυρή παρώθηση να επιχειρήσω να ατενίσω όπως ο κάθε πιστός «ως δι’ εσόπτρου εν αινίγματι» εντός του Αγίου Βήματος την Βασιλεία του Θεού, προσευχόμενος όπως απεκδυσάμενος τον παλαιόν άνθρωπον ενδυθώ, διά των ευλογιών Υμών, Σεβασμιώτατε, «τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα εν δικαιοσύνη και οσιότητι της Αληθείας» (Εφεσ. 4,24)
Εκφράζω όμως ταυτοχρόνως την αγωνία μου διερωτώμενος διά των λόγων του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, εάν εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε σε αυτή τη ζωή το «πως δεί αναστρέφεσθαι… πως του δεσποτικού ποιμνίου την φυλακήν εγχειρισθώμεν και επιμέλειαν; Πως ποιμάνωμεν αυτό κατά το θέλημα του αρχιποίμενος Χριστού και επί νομάς εξαγάγωμεν αυτό αειζώους;». Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης απαιτεί από τους Ιερείς να διδαχθούν το της Ιεροσύνης αξίωμα προσεγγίζοντας το Θεό σαν τον Μωυσή, «εν τω δυσθεωρήτω γνόφω διά πίστεως», ώστε να καταστούν θεοδίδακτοι και θεόκλητοι.
Η επτάμηνος παρ’ Υμίν διακονία μου, Σεβασμιώτατε, κατέστη δι’ εμέ εξόχως ευεργετική και διδακτική διότι με διδάξατε να πορεύομαι με τις αρετές τις απαιτούμενες διά τον Ιερέα, αυτές της εις τον Θεόν πίστεως, της ειλικρινείας, της δικαιοσύνης και της ευθύτητος, δι’ ο και σας ευχαριστώ και πάλιν.
Έτι δε ευχαριστώ, διά τας προσευχάς των, το Τίμιον Πρεσβυτέριον και το ευσεβές εκκλησίασμα.
Παρακαλώ τον Κύριον, το Πνεύμα το Άγιον να μην με εγκαταλείπει ποτέ έρημο, ώστε «όταν τα πάντα κρίνηται και διευθύνηται» μη είπω τότε κατακρινόμενος, «φόβος ον εφοβούμην ήλθέ μοι και ον εδεδοίκειν συνήντησέ μοι», αλλά «νοών το του πράγματος μέγεθος, στω της φρικτής λατρείας ως συνετός» (Οσ. Θεογνώστου, Περί Ιεροσύνης). Αμήν!
Δείτε φωτογραφίες:
