Στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου της ενορίας Δάρα Μαντινείας λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος. Κατά τη διάρκεια της αναιμάκτου Θυσίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις Διάκονον Χειροτονία του έγγαμου κ. Δημητρίου Πολυδόρου.
Στον λόγο του, την Κυριακή ΙΑ Ματθαίου, ο χειροτονούμενος δοξολόγησε τον Θεό, που τον αξιώνει της μεγάλης Χάριτος της Ιερωσύνης, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για τις ευεργεσίες και την αγάπη του, τους γεννήτορές του και τα αδέλφια του, τη σύζυγο και όσους τον στήριξαν στην απόφασή του να ενδυθεί το τίμιο ράσο.
Ο χειροτονών Σεβασμιώτατος στην αντιφώνησή του, συμβούλευσε πατρικά τον χειροτονούμενο να προοδεύει πνευματικά και να καταστεί άξιος λειτουργός των Μυστυρίων της Εκκλησίας μας. Για να τα καταφέρει, πρέπει να αγαπά τον Θεό, να είναι φιλακόλουθος και να σέβεται τον Λαό.
Ο χειροτονητήριος λόγος εις την διάκονον χειροτονία Δημητρίου Π. Πολυδώρου
Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα,
σεβαστοί πατέρες,
ευλογημένε Λαέ του Κυρίου,
Αυτή τη φοβερή και αγία ώρα της εισόδου μου στο άγιο Θυσιαστήριο δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, που, παραβλέποντας τις αμαρτίες μου και τις ανθρώπινες αδυναμίες μου, με αξιώνει σήμερα να λάβω τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης.
Από μικρό παιδί αγάπησα πολύ τον Χριστό και την Εκκλησία και συνέδεσα τη ζωή μου με την υπηρεσία και τη διακονία μου στον Ιερό Ναό Ταξιαρχών Τριπόλεως, στον Άγιο Βασίλειο, στον Άγιο Δημήτριο, στη Μεταμόρφωση και αλλού. Ιδιαίτερα, κάτω από τη σκέπη και με τη βοήθεια του αγίου Βασιλείου γεννήθηκε ο πόθος για την Ιερωσύνη και αυτός ο πόθος δεν εξέλειψε στη ζωή μου. Έτσι σήμερα η μεγάλη μου επιθυμία φτάνει στην πραγματοποίησή της. Βρίσκομαι μπροστά στο Ιερό Βήμα με φόβο και τρόμο, σκεπτόμενος το μέγεθος, την αξία και το μεγαλείο της Ιερωσύνης. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή, είναι να παρακαλέσω για το έλεος της ευσπλαχνίας του Κυρίου και να ελπίσω στη Θεία Χάρη, η οποία «πάντοτε τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».
Ευχαριστώ ολόψυχα τους αγαπημένους μου γονείς Παναγιώτη και Δήμητρα για όλα όσα προσέφεραν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν να προσφέρουν σε εμάς, τα παιδιά τους. Ο,τι και να πω είναι λίγο! Θυσιάστηκαν πραγματικά, ώστε να μη λείψει ποτέ τίποτα στην οικογένειά τους.
Ευχαριστώ τα αδέρφια μου Γεωργία, Μαγδαληνή, αλλά ιδιαιτέρως τον αδερφό μου Αλέξιο, συνοδοιπόρο σε αυτό το βήμα της ζωής μου.
Επιτρέψτε μου, Σεβασμιώτατε, να ευχαριστήσω από καρδίας την αγαπημένη μου σύζυγο Άννα – Μαρία, η οποία μου χάρισε την αγάπη της από την πρώτη μας γνωριμία και δέχθηκε με χαρά την τιμητική θέση της πρεσβυτέρας, το να μοιραστούμε το βάρος της Ιερωσύνης.
Ευχαριστώ πολύ τον πρώτο μου Πνευματικό Πατέρα, νυν Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητο, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Τεγέας κ. Θεόκλητο και Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως, τον νυν Πνευματικό μου Πρωτοπρεσβύτερο Σωτήριο Αθανασούλια και τους σεβαστούς Κληρικούς της Μητροπόλεώς μας για την αγάπη τους.
Θα ήθελα, τέλος και εξαιρέτως, να ευχαριστήσω θερμά εσάς, Σεβασμιώτατε, τον σεπτό Ποιμενάρχη μας, Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. Αλέξανδρο, για την ειλικρινή και πατρική αγάπη σας, με την οποία με περιβάλλατε από την πρώτη στιγμή που με γνωρίσατε, καθώς και για την εμπιστοσύνη, που δείξατε στο ταπεινό πρόσωπό μου. Δεν υπάρχουν, όμως, λόγια να σας ευχαριστήσω για το μεγαλειώδες δώρο, που σε λίγο πρόκειται να λάβω από τα τίμια χέρια σας, την αγία Ιερωσύνη.
Σας υπόσχομαι, ότι θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις στη διακονία, που σήμερα μου ανατίθεται, και θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος των προσδοκιών σας, κάτω από τη συνεχή υπακοή μου προς το σεπτό πρόσωπό σας.
Αυτή τη στιγμή στρέφω πάλι τον νού μου και την καρδιά μου προς τον Τριαδικό Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο και προστάτιδά μου, και αναφωνώ: «Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον· Τριάς Αγία, δόξα Σοι»! «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι. Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπην σου»!
Σεβασμιώτατε, «νυν επέστη ο καιρός»! Γεννηθήτω το θέλημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.
