Εορτάσθηκε σήμερα, την Κυριακή 30 Αυγούστου 2020, η μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, ημέρα κατά την οποία άγει τα σεπτά ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Αλέξανδρος.
Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πάπαρι Μαντινείας, τελέσθηκε Πολυαρχιερατικό συλλείτουργο, προεξάρχοντος του εορτάζοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλεξάνδρου, συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών, Πατρών κ. Χρυσοστόμου, Γλυφάδος κ. Αντωνίου, Ιερισσού Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεοκλήτου, Φθιώτιδος κ. Συμεών, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου και των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Ωλένης κ. Αθανασίου και Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου. Συμπροσευχόμενος στο ιερό Βήμα παρέστη ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος.
Επίσης παρέστησαν Πανοσιολογιώτατοι Αρχιμανδρίτες, Ιερείς, Διάκονοι, Άρχοντες της Περιφερείας, του Νομού και της Τριπόλεως, κάτοικοι της ενορίας και των πέριξ χωρίων, αλλά και εκ Τριπόλεως, οι οποίοι τίμησαν με την παρουσία τους, την μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου και ευχήθηκαν τα δέοντα στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη.
Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, προέβη στην εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Διακόνου π. Λαζάρου Γούνη.
Κατά την Απολύσιν ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε εγκαρδίως τους παρισταμένους Αρχιερείς, τους εκπροσώπους των τοπικών Αρχών και Φορέων, καθώς και τους πιστούς, που προσήλθαν να τιμήσουν τον Άγιο Αλέξανδρο, αλλά και να ευχηθούν στον ίδιο.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τεγέας κ. Θεόκλητος τέλεσε την Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Κάτω Ασέας.
ΧΑΜπίτας
Λόγος του π. Λαζάρου Γούνη στην χειροτονία του:
Σεβασμιώτατε πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
σεβαστοί πατέρες,
ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Γιά δεύτερη φορά καί μέσα σέ λίγο χρονικό διάστημα ἀπό τότε πού
ἀξιώθηκα νά λάβω τόν πρῶτο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης ἐκ τῶν σεπτῶν χειρῶν τοῦ
Ποιμενάρχου μας, εὑρίσκομαι καί πάλι ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου,
καλούμενος πλέον στόν βαθμό τοῦ Πρεσβυτέρου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἱερέως τοῦ Θεοῦ, τοῦ Λειτουργοῦ τοῦ Ὑψίστου. Ἀνάμικτα συναισθήματα χαρᾶς καί φόβου, συναισθήματα ἀντιφατικά, μέ διακατέχουν αὐτή τή στιγμή, τήν ἱερή καί κορυφαία τῆς προσωπικῆς μου πεντηκοστῆς. Φόβου μέν, γιά τήν ἀναξιότητά μου, γιά τήν μικρότητα καί τήν ἀδυναμία μου, μπροστά στό μέγεθος τῆς ἀποστολῆς καί στό ὕψος τοῦ λειτουργήματος τῆς Ἱερωσύνης. Χαρᾶς δέ, γιά τόν πλοῦτο τῆς δωρεᾶς καί τῆς Χάριτος, πού χορηγεῖται στούς λειτουργούς τοῦ Κυρίου, καθώς καί γιά τό γεγονός ὅτι μοῦ παρέχονται πλέον οἱ δυνατότητες γιά τήν ἐκπλήρωση διαχρονικῶν ἐπιθυμιῶν καί ὀνείρων μου, νά ὑπηρετήσω ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μου τόν Κύριο, μέσω τῆς κοινῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί νά διακονήσω τίς πνευματικές ἀνάγκες τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἀδελφῶν μου, ἀλλά καί κάθε συνανθρώπου, πληγωμένου ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ κακοῦ, ταλαιπωρημένου, φοβισμένου, συγκεχυμένου, ἐσκοτισμένου, ἀναζητοῦντος διεξόδους καί ὁδούς σωτηρίας.
Στό σύντομο διάστημα τῆς διακονίας μου στήν Ἐκκλησία γνώρισα ἐντονότερα τό ἔλεος καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά σᾶς διακονήσω, Σεβαμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, πολλές φορές. Νά διδαχθῶ ἀπό σᾶς ἀρκετά καί πολύτιμα διδάγματα, ἀπό τούς λόγους σας, ἀπό τίς συμβουλές σας, ἀπό τό παράδειγμά σας, ἀπό τή συμπεριφορά σας. Ὅλα αὐτά θά τά διατηρῶ στή μνήμη μου, θά τά διακρατῶ στό βάθος τῆς ψυχῆς μου καί θά τά ἔχω γιά ὁδηγούς στήν ἱερατική πορεία μου. Μοῦ δόθηκε, ἐπίσης, ἡ εὐκαιρία νά συλλειτουργήσω διακονώντας κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά διδαχθῶ καί ἀπ’ αὐτούς πολλά. Μοῦ δόθηκε, τέλος, ἡ εὐκαιρία νά γνωρίσω τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας ἀπό ἄλλη θέση, ἀπό τή θέση τοῦ Κληρικοῦ.
Ἡ διακονία μου συνέπεσε μέ δύσκολες καί πρωτόγνωρες καταστάσεις γιά τήν Ἐκκλησία μας, γιά τούς πιστούς καί γιά ὅλο τόν κόσμο: ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ὁ ἐγκλεισμός τῶν ἀνθρώπων στά σπίτια, ἡ ἀπαγόρευση τῆς προσβάσεως στή θεία λατρεία, ἡ τέλεση τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί ὁ ἑορτασμός τοῦ Πάσχα «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ἡ καλλιέργεια τοῦ φόβου, ἡ τρομοκρατία τῶν μέσων ἐνημερώσεως, οἱ ἐκδηλώσεις
ὀλιγοπιστίας καί ἀπιστίας ἀπό πολλές πλευρές, οἱ ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ζωτικοῦ κέντρου της, τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Δοξάζω τό πανάγιο ὄνομά Του. Αἰσθήματα βαθειᾶς εὐγνωμοσύνης πλημυρίζουν αὐτή τή στιγμή τήν ψυχή μου. Θερμές εὐχαριστίες ἀναπέμπω στή Χάρη Του γιά ὅλα ὅσα μοῦ ἔχει προσφέρει μέχρι σήμερα, ἰδιαίτερα δέ γιά τό ὅτι μέ ἀξίωσε νά εἰσέλθω στόν ἱερό Κλῆρο καί τώρα μέ καταξιώνει νά λάβω τόν δεύτερο βαθμό τῆς Ἱερώσύνης. Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, καί μεγαλύνω τό ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου μας, καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐπικαλούμενος τίς πρεσβεῖες, τή μεσιτεία καί τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσή τους.
Οἱ ἑπόμενες εὐχαριστίες εἶναι, φυσικά, πρός τό σεπτό πρόσωπό σας, Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, πανάξιε Ποιμενάρχα μας, Μητροπολίτα Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλέξανδρε. Μέ περιβάλλατε μέ στοργή καί ἀγάπη, μοῦ δείξατε ἐμπιστοσύνη, μέ ἐντάξατε στήν ἐν Χριστῷ ἀδελφότητα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, μέ καθοδηγήσατε μέ ὑπόμονη, μέ ἀνεχθήκατε μέ κατανόηση, μέ διορθώσατε σφάλλοντα μέ διάκριση. Γιά ὅλα αὐτά σᾶς εὐχαριστῶ θερμῶς καί ἐκ βάθους καρδίας. Θά σᾶς εἶμαι πάντοτε εὐγνώμων καί θά προσπαθήσω μέ ὅλες τίς δυνάμεις μου νά εἶμαι πάντα εὐπειθής καί νά φανῶ ἄξιος τῆς ἐμπιστοσύνης σας.
Εὐχαριστῶ θερμά τόν ἅγιο Πρωτοσύγκελλο τῆς Μητροπόλεώς μας, Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Τεγέας κ. Θεόκλητο, γιά τήν ἀγάπη του καί τή στήριξή του.
Εὐχαριστῶ, τέλος, τόν πνευματικόν μου πατέρα καί πολύτιμο βοηθό πατέρα Κυριάκο Δρακόπουλο, καθώς καί ἅπαντας τούς σεβαστούς πατέρες τῆς Μητροπόλεώς μας, Πρεσβυτέρους καί Διακόνους, γιά τήν ἀγάπη τους, καί ὅλους τούς λαϊκούς, οἰκείους, συγγενεῖς, γνωστούς καί φίλους, πού μοῦ συμπαραστάθηκαν καί συνεχίζουν νά συμπαραστέκονται σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μου.
Καί νῦν, ἐλήληθεν ἡ ὥρα τῆς προσωπικῆς μου πεντηκοστῆς!
ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί σεβαστοί πατέρες,
Ζητῶ ταπεινῶς τάς ἁγίας εὐχάς σας, ὥστε, ὡς Ἱερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ
Ὑψίστου, νά καταξιωθῶ νά εὐαρεστήσω Θεόν καί ἀνθρώπους.
Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
«Ἰδού δοῦλος Κυρίου», ἁπλοῦς, εὐπειθής καί ταπεινός, «γένοιτό μοι
κατά τό ρῆμα σου»!
