Την κυριώνυμη ημέρα της εορτής, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων ιερούργησε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Κομοτηνής.
Χοροστάτησε κατά την ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της πνευματικής τραπέζης. Στις ευφρόσυνες στιγμές της ευχαριστιακής Συνάξεως, προσετέθη και η ευλογία του μυστηρίου της Ιερωσύνης διά της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας του Ιερολογιωτάτου Διακόνου του Ιερού Ναού κ. Αρσενίου Βασιλείου.
Με βαθιά συγκίνηση, ο χειροτονούμενος απηύθυνε προ της χειροτονίας του, αναλογιζόμενος το ύψος και την ευθύνη του υπουργήματος της ιερωσύνης, λόγους δοξολογητικούς προς τον άγιο Θεό, αλλά και ευχαριστιακούς προς τους παρισταμένους και συμπροσευχομένους κληρικούς και λαϊκούς αλλά και σε όλους όσους με κάθε τρόπο συνήργησαν στην κατά Θεόν προκοπή του και βεβαίως προς τον σεπτό Ποιμενάρχη της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα.
Στην αντιφώνησή του, ο Μητροπολίτης, απηύθυνε πατρικές νουθεσίες και πνευματικές προτροπές προς το νέο Πρεσβύτερο, τονίζοντας ότι η διακονία του κληρικού στον κόσμο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φανέρωση του Μυστηρίου της παρουσίας του ζώντος Θεού στην ζωή των ανθρώπων, η διακονία της σχέσης των ανθρώπων με τον Θεό, μέσα από την τέλεση των Μυστηρίων, την άσκηση της ποιμαντικής και η αναφορά των προσώπων που η Εκκλησία του εμπιστεύεται διά του Επισκόπου, στην Πρόνοια και την αγάπη του Θεού.
Τόνισε, ότι η φανέρωση αυτή πραγματοποιείται διά της παραμονής μας στην κοινωνία της αγάπης του ζώντος Θεού και φανερώνεται μέσα από την ζωή και τα έργα μας, μια φανέρωση που μας θέλει να υπηρετούμε τον Θεό και το θέλημα Του, αποτασσόμενοι το ίδιον θέλημα που μας εγκλωβίζει στα στενά πλαίσια της ατομικότητάς μας.
Υπογράμμισε στον χειροτονούμενο την σημασία της προσωπικής του παραμονής στη ζωή του ζώντος Θεού, μέσα από τον αγώνα της άσκησης, την προσωπική του ζωή και την προσπάθεια, ώστε τα πάντα να είναι μία διαρκής υπηρεσία του ζώντος Θεού, χωρίς να μετέχει σε αυτά που ο σύγχρονος κόσμος απλόχερα προσφέρει, αλλά δυστυχώς, απομακρύνουν από τον Θεό.
Τέλος, προέτρεψε τον νέο Πρεσβύτερο της Εκκλησίας μας, να διακονήσει με τρόπο παραπεμπτικό, με την φανέρωση του Θεού στους ανθρώπους, να γίνει όργανο της χάριτος του Θεού και να ζήσει την ζωή όλων εκείνων των ευλαβεστάτων κληρικών που υπηρέτησαν τον Ζώντα Θεό, έζησαν την ζωντανή παρουσία Του και την μετέδωσαν στους ανθρώπους και να παραμείνει -και ως πρεσβύτερος- πάντοτε διάκονος των πνευματικών αναγκών των ανθρώπων.
Προ της απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος προχώρησε στην απονομή του οφφικίου του Αρχιμανδρίτου στον νεοχειροτονούμενο.
