Το μήνυμά του για την Κυριακή της Πεντηκοστής εξέδωσε ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελήμων με τίτλο “Δίψα της Ζωής”. “Το αίσθημα της πνευματικής στέρησης, του ανικανοποίητου, της διάψευσης των προσδοκιών και των ελπίδων, συσσωρευόμενο όχι απλώς αποδομεί, όχι απλώς απελπίζει, αλλά κατασυντρίβει και καταρρακώνει τον άνθρωπο”, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος.
“Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι δεν κατανοούν το πόσο ανάγκη έχουν τον Χριστό και μέσα στην αυτονομία τους και τον αυτοθαυμασμό τους αισθάνονται αυτάρκεις”, είπε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.
Παρακάτω το μήνυμα:
Τραγικό το αίσθημα της δίψας! Η φρίκη της στέρησης, η υπερφλόγωση, η εξάντληση. Πόσες φορές στον καύσωνα του καλοκαιριού δεν τα έχουμε αισθανθεί! Κι όσοι έχουν ταξιδέψει σε έρημο, πόσο πολύ περισσότερο τα έχουν ζήσει! Αλλά και όσοι ως ναυτικοί έχουν βιώσει τη στέρηση του νερού μέσα στην ίδια τη θάλασσα, είτε λόγω ναυαγίου, είτε λόγω έλλειψής του στο μεταφορικό τους μέσο, πόσο έχουν στο πολλαπλάσιο ταλαιπωρηθεί!
Κι αυτή είναι από τις πλέον ανυπόφορες ταλαιπωρίες, να περιβάλλεσαι από νερό, να διψάς και να μην μπορείς να πιείς.
Κι αν αυτά είναι τραγικά στην φυσική τους εκφορά και πραγμάτωση, πόσο χειρότερα είναι όταν συμβαίνουν σε πνευματικό επίπεδο. Πόσο φρικτό είναι να διψά ο άνθρωπος για την αλήθεια και να μην την βρίσκει, διακατεχόμενος από ένα διαρκές αίσθημα έλλειψης, απογοητευμένος απ΄ όσους στο μεταξύ του έταξαν και τον ενέπαιξαν!
Το αίσθημα της πνευματικής στέρησης, του ανικανοποίητου, της διάψευσης των προσδοκιών και των ελπίδων, συσσωρευόμενο όχι απλώς αποδομεί, όχι απλώς απελπίζει, αλλά κατασυντρίβει και καταρρακώνει τον άνθρωπο.
Πόση ελευθερία κρύβει μέσα της αυτή η κραυγή του Ιησού! Αλλά και πόσο θάρρος και αλήθεια! Ξεκινά με την υπόθεση, «εάν τις διψά». Υπόθεση που γίνεται προϋπόθεση, διότι αυτό που στην πραγματικότητα λέει ο Χριστός είναι, εάν κάποιος έχει συναίσθηση της πνευματικής του δίψας, εάν κάποιος συνειδητοποιεί την πνευματική αυτή ανάγκη.
Και τούτο διότι πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι δεν κατανοούν το πόσο ανάγκη έχουν τον Χριστό και μέσα στην αυτονομία τους και τον αυτοθαυμασμό τους αισθάνονται αυτάρκεις.
Είναι πολύ εύκολο να πνίξεις την πνευματική δίψα στις μέρες μας και να μην την αισθάνεσαι, ιδίως όταν αφήνεις τον νού σου να προσκολλάται στα γήινα, να απορροφάται από την καθημερινότητα και τα προβλήματά της, να μαγεύεται από την ένταση της ιστορικής συγκυρίας και όποιου γεγονότος σου προβάλλουν ως σπουδαίο.
Σήμερα, Κυριακή της Πεντηκοστής, αν αναρωτιόμαστε τι πρέπει να αποκομίσουμε από την εμφάνιση του Παρακλήτου στο ιστορικό προσκήνιο, ας ξεκινήσουμε απ΄ αυτό. Να μας φωτίσει στο να συνειδητοποιήσουμε την δίψα μας για τον Χριστό, ώστε να τον προσεγγίσουμε για να μας ξεδιψάσει και να βρούμε το αληθινό νόημα της ζωής.