Με τίτλο “Ο νόμος στην υπηρεσία του ανθρώπου”, ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων εξέδωσε το μήνυμά του για την Κυριακή Ι’ Λουκά.
“Φθόνοι, πικρίες, ιδιοτέλειες καλύπτονται συχνά κάτω από το μανδύα υπερασπίσεως ιερών και οσίων. Το φαινόμενο έχει πολύμορφες προεκτάσεις σε πολλούς τομείς και γενικότερα στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. Ο αρχισυνάγωγος δείχνει επί πλέον περισσή σκληρότητα στην πονεμένη γυναίκα του λαού εν ονόματι της τηρήσεως του θρησκευτικού νόμου. Παρουσιάζεται πιστός σε ένα σύστημα εθιμικό, θρησκευτικών απαγορεύσεων που με τον ιδιοτελή τρόπο με τον οποίο το ερμηνεύει γίνεται πιο δύσκαμπτο και σκληρό“, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος ερμηνεύοντας την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής 4 Δεκεμβρίου.
Το μήνυμα του Μητροπολίτη Μαρωνείας:
Η σύγκρουση στην οποία αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή έχει ένα χαρακτήρα τραγικό. Πρωταγωνιστές της είναι από τη μια μεριά ο αρχισυνάγωγος, εκπρόσωπος του παρηκμασμένου θρησκευτικού κατεστημένου, κι από την άλλη ο Ιησούς, ο ελευθερωτής και καινοποιός. Αφορμή το πρόβλημα μιάς απλής γυναίκας του λαού. Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια «ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε διόλου να ανορθωθεί». Είχε πάει στη Συναγωγή να ακούσει τη διδασκαλία του Χριστού και εκεί, «όταν την είδε ο Ιησούς, την κάλεσε και της είπε: Γυναίκα λυτρώνεσαι από την αρρώστεια σου», έβαλε τα χέρια του επάνω της, και αυτή αμέσως ορθώθηκε και δόξαζε τον Θεό.»
Στο γενικό αίσθημα χαράς και δοξολογίας του Θεού κάποιος διαφωνεί. Και όχι απλώς δυσαρεστείται, αλλά αγανακτεί για καταπάτηση του νόμου! Ο αρχισυνάγωγος υψώνει φωνή, επειδή ο Ιησούς θεράπευσε την ημέρα του Σαββάτου. Δεν είχε το θάρρος να τα βάλει απευθείας με τον Ιησού και απευθύνεται αόριστα στον λαό. Τροποποιεί σκόπιμα την αλήθεια και χαρακτηρίζει ως εργασία έναν απλό λόγο, μια απλή κίνηση του Χριστού. Επιχειρεί μια κριτική η οποία στηρίζεται σε ανειλικρινείς προθέσεις.
Το δυστύχημα είναι ότι ο τύπος αυτός του αρχισυναγώγου δεν υπήρξε μοναδικό δείγμα στο ανθρώπινο γένος. Έχει πολλούς μιμητές σε κάθε εποχή. Οι άνθρωποι αυτού του είδους ερεθίζονται περίεργα από το καλό που κάνουν οι άλλοι και σπεύδουν να το στηλιτεύσουν.
Φθόνοι, πικρίες, ιδιοτέλειες καλύπτονται συχνά κάτω από το μανδύα υπερασπίσεως ιερών και οσίων. Το φαινόμενο έχει πολύμορφες προεκτάσεις σε πολλούς τομείς και γενικότερα στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. Ο αρχισυνάγωγος δείχνει επί πλέον περισσή σκληρότητα στην πονεμένη γυναίκα του λαού εν ονόματι της τηρήσεως του θρησκευτικού νόμου. Παρουσιάζεται πιστός σε ένα σύστημα εθιμικό, θρησκευτικών απαγορεύσεων που με τον ιδιοτελή τρόπο με τον οποίο το ερμηνεύει γίνεται πιο δύσκαμπτο και σκληρό.
Ριζικά αντίθετη από τη στάση του αρχισυναγώγου ορθώνεται η τακτική του Χριστού. Ο Νομοθέτης έχει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη περί σχέσεων Νόμου και ανθρώπων. Η στοργή για τον άνθρωπο, το ενεργό ενδιαφέρον για τον πόνο του συγκεκριμένου ανθρώπου προέχει. «Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο».