Το μήνυμά του για την Κυριακή των Αγίων Πάντων με τίτλο “Ομολογία Χριστού”, εξέδωσε ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων. “Όποιος αρνείται, άμεσα ή έμμεσα, τον Χριστό, σημαίνει ότι αγαπάει κάτι άλλο πάρα πάνω, «υπέρ» Αυτόν. Ότι δηλαδή δεν Του δίνει την πρώτη θέση, όπως Του ανήκει, ότι δεν αναγνωρίζει ότι Εκείνος είναι το Α και το Ω της ζωής και του κόσμου”, είπε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος.
Παρακάτω το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου:
Ομολογία η άρνηση του Χριστού είναι οι δύο δυνατότητες που έχει ένας μαθητής Του. Οι συνέπειες δε αυτής η εκείνης της συμπεριφοράς προεκτείνονται στην αιωνιότητα∙ και την προδιαγράφουν. Ο Χριστός θα αναγνωρίσει τελικά για δικούς Του «ενώπιον του Πατρός του εν ουρανοίς» μόνον όσους είχαν το θάρρος να Τον ομολογήσουν «έμπροσθεν των ανθρώπων».
Όταν διστάζουμε να τον ομολογήσουμε, κατ’ ουσίαν τον αρνούμεθα. Τον αρνούμεθα με τη σιωπή μας. Όταν αποφεύγουμε να πάρουμε θέση, όταν φοβόμαστε πως κινδυνεύει η ασφάλεια, η θέση μας η ακόμη η ησυχία μας.
Κυρίως όμως συμβαίνει να αρνούμεθα τον Χριστό με τις πράξεις μας, με τη ζωή μας Τον αρνούμεθα, Αυτόν που συγχώρησε τους σταυρωτές Του, όταν δε θέλουμε να συγχωρήσουμε τις προσβολές και τις αδικίες των άλλων, όταν κρατάμε μέσα μας πικρία κατά των ανθρώπων. Τον αρνούμεθα, όταν στο βάθος της ψυχής μας αμφισβητούμε την αξία των λόγων Του και κρίνουμε και ενεργούμε με βάση τις δικές μας εγωιστικές σκέψεις και επιθυμίες.
Όποιος αρνείται, άμεσα ή έμμεσα, τον Χριστό, σημαίνει ότι αγαπάει κάτι άλλο πάρα πάνω, «υπέρ» Αυτόν. Ότι δηλαδή δεν Του δίνει την πρώτη θέση, όπως Του ανήκει, ότι δεν αναγνωρίζει ότι Εκείνος είναι το Α και το Ω της ζωής και του κόσμου.
Ο Κύριος είπε: «ο φιλών πατέρα η μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος και ο φιλών υιόν η θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ εστι μου άξιος». Στο πρώτο άκουσμα αυτός ο λόγος αντηχεί σκληρός. Εδώ όμως δεν πρόκειται για περιφρόνηση των γονέων ή των παιδιών. Το κέντρο της σκέψεως βρίσκεται στο «υπέρ».
Οι Άγιοι Πάντες, οι Απόστολοι, οι μάρτυρες, οι ομολογητές, οι όσιοι, που σήμερα ιδιαίτερα τιμά η Ορθόδοξος Εκκλησία, με αυτό το ιδανικό και το ήθος έζησαν. Δεν έκαναν όλοι θαύματα, όλοι όμως αγάπησαν τον Χριστό πάνω από οτιδήποτε άλλο. Τον ομολόγησαν γενναία, με το κήρυγμα, με το παράδειγμα, με την ζωή τους. Όλοι δεν τελείωσαν τη ζωή τους μαρτυρικά.
Μαρτύρησαν όμως με θάρρος τις χριστιανικές αρχές και με αυταπάρνηση σήκωσαν τον καθημερινό τους σταυρό και συσταυρώθηκαν με τον Χριστό. Όλοι δεν έγιναν γνωστοί. Πολλοί παρέμειναν εντελώς αφανείς και σ’ αυτούς ιδιαίτερα αναφέρεται η σημερινή γιορτή των Αγίων Πάντων.
Με τον σιωπηλό όμως ηρωικό τους φρόνημα, πλούτισαν και φώτισαν την ανθρωπότητα. Και παρέμειναν στη συνείδηση του ορθοδόξου λαού σύμβολα, πρότυπα για μία υπομονετική, σεμνή, ηρωική πορεία στα βήματα του Χριστού.