Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος για το μήνυμα της Αναλήψεως

Και το απόσπασμα ολοκληρώνεται, μεταξύ άλλων, με την επισήμανση του Σεβασμιωτάτου ότι η Εκκλησία μας «μὲ πανηγύρεις σὰν τὴν παροῦσα θέλει νὰ γεμίσει τὶς ἄδειες ἀπὸ δύναμη καρδιὲς τῶν πιστῶν, ὅπως εἴμαστε ἐμεῖς. Ἔχουμε μιὰ πίστη, ὅπως προανέφερα, ἀδύνατη σὰν κέρακι ποὺ μόλις φυσήξει ὁ ἀσθενέστερος ἄνεμος σβήνει καὶ ἐξαφανίζεται. Ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε ἄσβεστες λαμπάδες».

Αναλυτικά το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ» του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου:

Mήνυμα Αναλήψεως 2024
«Σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου»

(ἀπὸ τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς)

Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως, ἐνῶ ἀποτελοῦσε τὸ τέλος τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, στὴν οὐσία ἀποτελεῖ τὴν ἀρχὴ τοῦ γεγονότος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ἂς μετα­φέρουμε λίγο τὸν νοῦ μας πέραν ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ γεγονός, ἐκεῖ ποὺ πραγματικὰ ξεδιψάει, ποὺ ἀληθινὰ διαρκεῖ, ποὺ ποτὲ δὲν λήγει καὶ πάντα ἀφήνει βαθειὰ τὰ ἀποτυπώματά του μέσα στὴν ψυχή μας καὶ ἀποτελεῖ τὸν ἀληθινὸ ἑορτασμὸ καὶ τὴν πραγματικὴ πανήγυρη.

Ὁ Κύριος παίρνει τοὺς μαθητὲς μετὰ τὴν Ἀνάσταση καὶ ἀρχίζει νὰ τοὺς μυσταγωγεῖ στὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως, νὰ τοὺς φανερώνεται καὶ νὰ τοὺς προκαλεῖ λίγο τὸν διάλογο μὲ τὸν ἑαυτό Του ἀναστάντα. Καὶ ἐνῶ στὶς αἰσθήσεις τους πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ὑπῆρχε ὁ σταυρὸς καὶ ὁ πιστοποιημένος θάνατος, ἀρχίζει νὰ τοὺς ἀνοίγει τὸ μυαλὸ καὶ νὰ τοὺς ἐμφανίζεται, ὅπως λέγει ὁ εὐαγγελιστής, «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» (Μᾶρκ. ιστ΄ 12). Ἀφοῦ ἀκριβῶς τοὺς βεβαιώνει μὲ ἀποδείξεις γιὰ τὸν ἑαυτό Του τὴν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως, τοὺς βγάζει σιγὰ-σιγὰ ἔξω ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου εἶναι τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Ἐκεῖ ἀρχίζει νὰ ἀναλαμβάνεται πρὸς τὸν οὐρανό, νὰ τοὺς δίνει τὴν εὐλογία Του, νὰ ἀποχωρίζεται, καὶ ἔκθαμβοι αὐτοὶ νὰ ἀντικρύζουν τὸν ὁριστικὸ πλέον αἰσθητὸ χωρισμὸ ἀπὸ τὸν Κύριο. Δύο ἄγγελοι τοὺς λένε: «Μὴν παραξενεύεσθε· αὐτὸς ὁ ὁποῖος τώρα σᾶς εὐλογεῖ καὶ ἀνέρχεται πρὸς τὸν οὐρανὸ, δὲν εἶναι μόνον ὁ ἀναστημένος διδάσκαλος, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἀληθινὸς Χριστός, ὁ Θεός».

Αὐτὸ έν συντομίᾳ εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως, τὸ ὁποῖο ἔχει δύο ὄψεις. Ἡ μία εἶναι ἡ ὁρατή, αὐτὴ ποὺ βλέπουμε ἐδῶ στὴ γῆ καὶ ποὺ μᾶς τὴν παρουσιάζουν οἱ εὐαγγελιστὲς καὶ ἡ ἄλλη εἶναι ἡ μυστική, ἡ θεολογικὴ ποὺ συμβαίνει στὸν οὐρανὸ καὶ ποὺ ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὴ θέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως. Ἂς δοῦμε τὴν πρώτη ὄψη.

Λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος ὅτι ὁ Κύριος «μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Μᾶρκ. ιστ΄ 19). Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἐπαναλαμβάνει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς μαθητές: «Ὑμεῖς δὲ καθίσατε δὲ ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους» (Λουκ. κδ΄ 49)∙ ἐγὼ θὰ κάθομαι στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρός, ἐσεῖς ἐδῶ καθῖστε στὴν Ἱερουσαλήμ, ἕως ὅτου θὰ σᾶς δοθεῖ ἡ ἐπαγγελία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ ἐκπληρωθεῖ ἡ ὑπόσχεση μου νὰ σᾶς στείλω τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Μᾶς ἐμφανίζεται λοιπὸν ὁ Κύριος καθήμενος, ἀλλὰ καὶ οἱ μαθητὲς καθήμενοι περιμένοντας κάτι μεγάλο. Ὁ μὲν Κύριος καθήμενος ἐν δόξῃ νικηφόρος, ὁλοκληρώσας, πληρώσας τὴν ἀποστολή Του, τὴ θεία οἰκονομία· οἱ δὲ μαθητὲς μὲ προσδοκία ἀναμένουν νὰ δεχθοῦν αὐτὴν τὴ φοβερὴ θεϊκὴ δύναμη.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γι᾿ αὐτὴν τὴ δύναμη, τὴν ὑπόσχεση τοῦ Ἁγίου Πνεύ­ματος ὑπάρχει μιὰ μεγάλη προϋπόθεση. Εἶναι ἡ βεβαιότητα τῆς πίστεως, ἡ σιγουριά, ὅτι πράγματι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός. Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ὁ Κύριος τοὺς μυστα­γωγοῦσε. Πῶς ἔρχεται αὐτὴ ἡ βεβαιότητα τῆς πίστεως;

«Παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς» (Πράξ. α΄ 3). Φανέρωνε συνέχεια τὸν ἑαυτό Του στοὺς μαθητές ζῶντα μετὰ τὸ πάθος μὲ πολλὲς ἀποδείξεις καὶ ἐμφανίζοντάς Τον ἀναστάντα γιὰ σαράντα μέρες προτοῦ νὰ ἀναληφθεῖ. Τὸ πρῶτο ποὺ τοὺς χάρισε ἦταν ἡ βεβαίωση τῆς Ἀναστάσεως, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀναβλύζει ἡ σιγουριὰ τῆς πίστεως.

Τὸ δεύτερο στοιχεῖο φαίνεται ἀπὸ τὰ σημεῖα τὰ ὁποῖα οἱ ἴδιοι ἐπιτελοῦσαν. Λέγει στὸ κατὰ Μᾶρκον Εὐαγγέλιο «σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύ­σασι ταῦτα παρακολου­θήσει» (Μᾶρκ. ιστ΄ 17). Ἀποδείξεις, σημεῖα, ἐνδεί­­ξεις, φανερώσεις σὲ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι πιστεύουν εἶναι τὰ ἑξῆς: Πρῶτον, θὰ βγάζουν δαιμόνια στὸ ὄνομά μου. Δεύτερον, θὰ μιλοῦν γλῶσ­σες ἄγνωστες ὣς τώρα. Τρίτον, θὰ πιάνουν φίδια μὲ τὰ χέρια. Τέταρτον, καὶ ἂν πιοῦν ἕνα δηλητήριο δὲν θὰ τοὺς πειράξει. Καὶ πέμπτον, θὰ βάζουν τὰ χέρια τους πάνω σὲ ἀρρώστους καὶ θὰ θεραπευθοῦν. Αὐτὰ ἔκαναν οἱ ἀπόστολοι. Σὰν νὰ λέγει ὁ Κύριος, «Μαθητές μου ἀληθινοί, ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ζωντανοὶ τὴν πίστη, εἶναι αὐτοὶ ποὺ κάνουν σημεῖα, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν οἱ ἴδιοι». Κι ἐμεῖς πρέπει νὰ βλέπουμε σημεῖα καὶ πρέπει νὰ μετέχουμε σὲ σημεῖα. Αὐτὸ ἀποδεικνύει τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως μας καὶ αὐτὸ βεβαιώνει τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ μέσα μας. Γιὰ φαντασθεῖτε νὰ ἔχει κανεὶς προσευχὴ ποὺ νὰ λύνει προβλήματα. Γιὰ φαντασθεῖτε νὰ μπορεῖ νὰ στρέφεται στὸν Θεὸ καὶ νὰ παίρνει ἀπα­ντήσεις. Γιατί ὄχι; Ἢ ὁ Θεὸς εἶναι ἀληθινὸς καὶ ἀποδεικνύεται ἢ ὄχι καὶ τότε εἶναι κενὴ ἡ πίστη μας. Καὶ εἶναι ἀληθινός! Ἁπλῶς ἐμεῖς εἴμαστε ψεύτικοι, εἴμαστε ἄνθρωποι ἀμέτοχοι αὐτῆς τῆς πιστοποιημένης δυνάμεως ποὺ δίνει στὸν καθένα.

Τὸ δεύτερο στοιχεῖο, λοιπὸν, μετὰ τὴ βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ ἀπόδειξη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὴ δύναμη τὴν ὁποία δίνει στὸν κάθε πιστό.

Τὸ τρίτο εἶναι ἡ βεβαίωση τῆς πίστεως διὰ τῆς εὐλογίας τῆς Ἀναλήψεως. Λέγει τὸ ἀπολυτίκιο «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστὲ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς μαθητάς, βεβαι­ωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρω­τὴς τοῦ κόσμου». Ὣς τότε μπορεῖ νὰ ἤσουν ὁ δάσκαλος, ὁ θαυματουργός, ὁ χαρισματικός, ὁ δυνατός, ὁ ἅγιος. Θεὸς ἀποδεί­χθηκες ὅτι εἶσαι τὴ στιγμὴ ποὺ ὑπερφυσικὰ ἀναλαμ­βανόσουν μπροστά στὰ μάτια τῶν ἀποστόλων, μέσα ἀπὸ τὴν εὐλογία, τὴν ὁποία ὡς αἰώνια παρακαταθήκη χάριζες στοὺς μαθητές Σου καὶ δι᾿ αὐτῶν ἐκχωροῦσες στὴν Ἐκκλησία Σου.

Τέταρτη καὶ πέμπτη εἶναι ἡ μαρτυρία καὶ τὸ μαρτύριο ἀντιστοί­χως. «Καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν Ἰουδαίᾳ καὶ πάσῃ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. α΄ 8). Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἐσεῖς ποὺ εἴχατε φόβο μέσα σας, θὰ γίνετε τόσο δυνατοὶ ποὺ θὰ μπορέσετε νὰ δώσετε τὴ μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς θεότητός μου καὶ στὴν Ἰουδαία καὶ στὴ Σαμάρεια καὶ φυσικὰ στὴν Ἱερουσαλήμ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. Τὸ μήνυμα τῆς θεϊκῆς ἀλήθειας, ἡ ζῶσα δύναμη, αὐτὴ ποὺ θὰ σᾶς δώσω ἐγὼ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶπε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές, αὐτὴ θὰ σᾶς μεταμορφώσει ἀπὸ δειλοὺς καὶ περιορισμένων χαρισμάτων ἀνθρώπους σὲ δυνατοὺς μάρτυρες τῆς πίστεως, ποὺ θὰ δίνετε τὴ μαρ­τυρία τοῦ λόγου.

Καὶ τέλος, θὰ γίνετε μάρτυρες τῆς πίστεως καὶ θὰ χύσετε μαρτυρικὰ τὸ αἷμα σας. Τὶ φοβερό! Τὸ εἶπε στοὺς ἕνδεκα ἀποστόλους· ἀπὸ τοὺς ἕνδεκα, μὲ ἐξαίρεση τὸν Ἰωάννη, οἱ δέκα ἔδωσαν καὶ τὸ αἷμα τους. Αὐτὸ ἦταν ἡ ἀπόδειξη τῆς πίστεώς τους. Δὲν νοεῖται χριστιανὸς νὰ μὴν ζεῖ τὴν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ ἐπάνω του καὶ νὰ μὴν τὴν ἐκφράζει σὰν βίωμα δυνάμεως, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἕνα ἀδύνατο κεράκι ποὺ σβήνει μὲ τὸ πρῶτο φύσημα. Αὐτὴ ἡ πίστη «ἄχρι θανάτου» ἀποτελεῖ μιὰ ἀκόμη βασικὴ προϋπόθεση τῆς ἀποδοχῆς τῶν καρπῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ πανηγύρεις σὰν τὴν παροῦσα θέλει νὰ γεμίσει τὶς ἄδειες ἀπὸ δύναμη καρδιὲς τῶν πιστῶν, ὅπως εἴμαστε ἐμεῖς. Ἔχουμε μιὰ πίστη, ὅπως προανέφερα, ἀδύνατη σὰν κέρακι ποὺ μόλις φυσήξει ὁ ἀσθενέστερος ἄνεμος σβήνει καὶ ἐξαφανίζεται. Ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε ἄσβεστες λαμπάδες. Εἴπαμε στὴν Ἀνάσταση «δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός», πάρτε φωτισμὸ καὶ δύναμη ποὺ δὲν θὰ σβήνει ποτέ, θὰ εἶναι ἀνέσπερη, ἄληκτη, πραγματική, ἀληθινή. Ἀλλὰ τὶ φοβερὸ νὰ περιρρέουν στὶς πανηγύρεις καὶ στὶς ἐκκλησίες δίπλα μας αὐτὲς οἱ ἀλήθειες καὶ νὰ μὴν καταλαβαίνει τίποτα ἡ ψυχή μας. Τόσο ἀδύνατη εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀλλὰ καὶ τόσο μεγάλη εἶναι ἡ χάρις.

Σᾶς δίνω τὴν εὐχὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ νὰ ἀπο­τελέσει ἀκράδαντη φετεινὴ προσωπικὴ ἐμπειρία καὶ καθὼς θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸν ναὸ νὰ εἴμαστε σὰν τοὺς ἀποστόλους: νὰ εἴμαστε οἱ λίγοι ποὺ μεταμορφώνονται σὲ πολλούς, οἱ ἀδύνατοι ποὺ γίνονται λιοντάρια δυνά­μεως, οἱ ψεύτικοι ποὺ παλεύουν μὲ τὴν πτώση τους καὶ τελικὰ γίνονται ἀληθινοὶ καὶ δέχονται τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ. Τὶ καλύτερη εὐχὴ ἀλλὰ καὶ τὶ μεγαλύτερο πρᾶγμα ἡ εὐχὴ αὐτὴ νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ πράξη καὶ ἐμπειρία.

Νὰ μᾶς ἀξιώσει τοῦ χρόνου ὁ Θεὸς ὅλοι μαζὶ νὰ γιορτάσουμε μὲ πνεῦμα ἀληθινὸ καὶ μὲ προσωπικὴ ἐμπειρία τὴν ἐπέλευση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως καὶ φυσικὰ στὴν ἐπικείμενη μεγάλη γιορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Ὁ Θεὸς μαζί μας!

Ὁ Θεὸς μαζί μας!

Ἀνάληψη 2024