Στο θέμα «Τι πρέπει να γνωρίζουμε οι Χριστιανοί για τη γιόγκα» αναφέρθηκε η Ιερά Μητρόπολη Νέας Σμύρνης, που εξέδωσε σχετικά τετράπτυχο φυλλάδιο, το περιεχόμενο του οποίου ανήρτησε και στην επίσημη ιστοσελίδα της στο ίντερνετ. Η Μητρόπολη κάνει λόγο για το προσωπείο με το οποίο παρουσιάζεται η γιόγκα στη Δύση, τον θρησκευτικό χαρακτήρα της, τις υποσχέσεις για αυτοθέωση, τα ιερά αρχαιο-ινδικά κείμενα που χρησιμοποιεί και τελικά ότι αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουισμού.
Διαβάστε αναλυτικά:
«Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην πατρίδα μας η εξάπλωση του φαινομένου της Γιόγκα, για την οποία η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας έχει επανειλημμένως τοποθετηθεί.
Η Ιερά Μητρόπολή μας, προκειμένου να ενημερώσει τους χριστιανούς της ότι η γιόγκα δεν συμβιβάζεται με τη χριστιανική μας πίστη, εξέδωσε τετράπτυχο φυλλάδιο με τίτλο «Τι πρέπει να γνωρίζουμε οι χριστιανοί για τη Γιόγκα».
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σε κράτη του δυτικού κόσμου, μεταξύ των οποίων και στο δικό μας, η διείσδυση των λεγομένων «ανατολικών θρησκειών». Των θρησκειών εκείνων που προέρχονται από χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, όπως ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός, ο Ταοϊσμός και ο Κομφουκιανισμός.
Στις δυτικές κοινωνίες, όμως, δεν μεταφέρονται με την αυθεντική τους μορφή. Δηλαδή, ως άλλες θρησκείες ουσιαστικά ξένες και ασυμβίβαστες με τον Χριστιανισμό. Απεναντίας, παρουσιάζονται με ποικίλα προσωπεία προκειμένου να παγιδεύσουν τους ανυποψίαστους ανθρώπους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γιόγκα. Πίσω από το προσωπείο μιας δήθεν αθώας και ευεργετικής μεθόδου χαλάρωσης του ανθρώπου, κρύβεται ένα ξεχωριστό θρησκευτικό σύστημα ινδουιστικής προέλευσης.
Η λέξη «γιόγκα» είναι από τους πιο πολυσήμαντους όρους του ινδικού λεξιλογίου. Σημαίνει ζεύξη, ένωση, σύνδεση, άσκηση. Με τον όρο «Γιόγκα» νοούνται σωματικές, πνευματικές και νοητικές πρακτικές, που προέρχονται από την αρχαία Ινδία. Επιδίωξη αυτών των πρακτικών, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της, είναι η επίτευξη μιας μόνιμης ειρήνης του νου. Επίσης, η γιόγκα επιδιώκει μέσω του διαλογισμού την ένωση της ψυχής με τον θεό. Τον θεό, βέβαια, όπως τον αντιλαμβάνεται η ινδουιστική θρησκεία. Γιόγκα είναι η ζεύξη με το άπειρο, με το απόλυτο, με το αιώνιο εγώ.
Η γιόγκα σήμερα προπαγανδίζεται με κάθε τρόπο. Από το διαδίκτυο, τα μέσα ενημέρωσης, διάφορα έντυπα, οργανώσεις, σχολές. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην πατρίδα μας μία συνεχής αύξηση διαφόρων κέντρων της γιόγκα. Οι γνώσεις όμως γι᾽ αυτή είναι γενικές και συγκεχυμένες. Όλοι την παρουσιάζουν ως ένα τρόπο γυμναστικής. Ως πρακτική χαλάρωσης και ευεξίας.
Πράγματι, πολλά γυμναστήρια, ινστιτούτα ομορφιάς, σχολές χορού ακόμα και Δήμοι και πολιτιστικά σωματεία, έχουν συμπεριλάβει στα προγράμματά τους τη μέθοδο της γιόγκα, αγνοώντας σε αρκετές περιπτώσεις τι πραγματικά είναι. Το λυπηρό είναι πως οι τεχνικές αυτές, ως μέθοδοι γυμναστικών ασκήσεων, φιλοδοξούν να εισχωρήσουν ακόμα και στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι υποστηρικτές των γυμναστικών αυτών μεθόδων, για να τις κάνουν ευκολότερα αποδεκτές από τον μέσο Έλληνα πολίτη, τις αποχρωματίζουν θρησκευτικά. Βεβαιώνουν ότι η γιόγκα ούτε είχε ούτε έχει ινδουιστικό χαρακτήρα. Λένε πως είναι «επιστήμη», «ψυχοσωματική άσκηση», «πνευματική επίγνωση».
Γενικά η γιόγκα διαφημίζεται και προβάλλεται:
-Ως είδος γυμναστικής με πολλαπλά σωματικά οφέλη.
-Ως πρακτική εντελώς ακίνδυνη για τον άνθρωπο.
-Ως μέθοδος που δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκεία του Ινδουισμού. Το τελευταίο σημαίνει, πως στο σύστημα της γιόγκα μπορεί να συμμετέχει οποιοσδήποτε, ακόμα και ένας συνειδητός ορθόδοξος Χριστιανός.
Ισχύει, όμως, ότι η γιόγκα είναι μόνο γυμναστική; Ότι τα αποτελέσματά της είναι η ψυχοσωματική ευεξία, η απαλλαγή από το στρές, η ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και πολλά άλλα; Όχι!
Η Γιόγκα, όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το ομολογήσουν, έχει ξεκάθαρα θρησκευτικό χαρακτήρα. Ο προσανατολισμός της ινδικής αυτής τεχνικής ήταν, είναι και θα είναι θρησκευτικός.
Προϋποθέτει πίστη σε ξένες θεότητες. Ο όρος γιόγκα συνδέεται, σύμφωνα με την ινδουιστική θρησκεία, με τον Βράχμα. Ο Βράχμα είναι μία απρόσωπη θεική ουσία που βρίσκεται παντού και είναι κρυμμένη σε όλα. Η φιλοσοφία της γιόγκα διδάσκει πως όλα είναι θεός (πανθεϊσμός), ακόμα και ο άνθρωπος. Το πρόβλημα του ανθρώπου είναι η άγνοια, από την οποία θα λυτρωθεί όταν φτάσει, μετά από έντονη ατομική προσπάθεια, στην αυτοφώτιση.
Υπόσχεται την αυτοθέωση του ανθρώπου. Μια αυτοθέωση που βασίζεται πάνω στην καταστροφική αμαρτία του εγωισμού. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι οι πρακτικές της γιόγκα έχουν ως πρώτο συνθετικό τους το «αυτό-»: «αυτενέργεια», «αυτολύτρωση», «αυτοπραγμάτωση», κ.λπ.
Χρησιμοποιεί ιερά ινδικά κείμενα, όπως τις Βέδες, τις Ουπανισάδες, τις Πουράνες κ.α. Ο «δάσκαλος»-γκουρού, με τη βοήθεια των κειμένων αυτών, επιδιώκει να μυήσει εκείνους που ασχολούνται με τη γιόγκα στο να βιώσουν τις θεωρίες για τον νόμο του κάρμα. Το κάρμα καθορίζει τον κύκλο των μετενσαρκώσεων. Ο τελικός στόχος είναι η λύτρωση από τον συνεχή αυτό κύκλο. Η λύτρωση αυτή πραγματοποιείται με την εκμηδένιση του προσώπου και τη σύνδεσή του με το Απόλυτο.
Κατόπιν αυτών, αντιλαμβανόμαστε πως η γιόγκα είναι ένα θρησκευτικό σύστημα με δική του θεολογία, ανθρωπολογία και κοσμοθεωρία. Έχει, δηλαδή, αυτόνομη διδασκαλία για τα βασικά ερωτήματα της ζωής, τι είναι ο θεός, τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι ο κόσμος. Διδασκαλία, όμως, αντίθετη με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη.
Στη χριστιανική πίστη ο Θεός είναι συγκεκριμένη Ύπαρξη. Είναι Ένας και Τριαδικός. Έχει μία ουσία (φύση) και τρία Πρόσωπα. Τα τρία Πρόσωπα είναι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Έχουν την ίδια δύναμη και κοινή θεία ουσία. Ο Θεός είναι άκτιστος και η δημιουργία Του κτιστή. Ο Δημιουργός διακρίνεται σαφώς από όλα τα δημιουργήματα. Κορυφαίο δημιούργημα της αγάπης του Τριαδικού Θεού είναι ο άνθρωπος.
Ο άνθρωπος, διαγράφοντας μία ευθύγραμμη πορεία σε αυτόν εδώ τον κόσμο, αγωνίζεται με τις μεθόδους της χριστιανικής ζωής και ασκήσεως να λυτρωθεί από την αμαρτία. Έτσι θα «μοιάσει» με το αρχέτυπο πρότυπό του που είναι ο Θεός. Ο Θεός όπως μας αποκαλύφθηκε στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο αγώνας αυτός της ασκήσεως οδηγεί στην ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, τη θέωση, που δεν είναι επιβράβευση της ατομικής του προσπάθειας, αλλά δώρο του Θεού. Θέωση δεν σημαίνει εκμηδένιση του ανθρωπίνου προσώπου, αλλά διατήρηση όλων των προσωπικών γνωρισμάτων, ψυχικών και σωματικών.
Νομοθέτης της ασκήσεως στον Χριστιανισμό είναι ο ίδιος ο Αρχηγός της πίστεώς μας Χριστός. Μορφές πρακτικής χριστιανικής ασκήσεως δεν είναι η γυμναστική, η ρύθμιση της αναπνοής και ο έλεγχος του σώματος. Είναι η νηστεία, η προσευχή, οι μετάνοιες. Και όχι μόνο. Είναι η εκρίζωση του «ιδίου θελήματος», η συντριβή του εγωισμού, η ταπείνωση, η συγχωρητικότητα, η αγάπη προς τον πλησίον.
Είναι ακόμη η μελέτη της Αγίας Γραφής, η εμπροϋπόθετη συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας και κυρίως σε εκείνα της Εξομολόγησης και της θείας Ευχαριστίας. Όλα αυτά υπό την καθοδήγηση, όχι κάποιου «δασκάλου»-γκουρού, αλλά του ιερέως-Πνευματικού.
Από όσα αναφέρθηκαν γίνεται φανερό ότι η γιόγκα δεν συμβιβάζεται με την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας.
Η Ιερά Σύνοδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουισμού, διαθέτει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και δεν αποτελεί «είδος γυμναστικής». Ως εκ τούτου επισημαίνει για μία ακόμη φορά ότι η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμμία θέση στη ζωή των Χριστιανών.
Χριστιανισμός και Γιόγκα είναι δύο εντελώς διαφορετικοί δρόμοι. Μεταξύ τους υπάρχουν μόνο διαφορές και καμία ομοιότητα. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο πλανώνται ή σκόπιμα παραπλανούν.
Εκείνος που θέλει, όχι μόνο να ονομάζεται αλλά και να είναι Χριστιανός, είναι ανεπίτρεπτο να ασχολείται με τη γιόγκα, ακόμα και στην πιο «αθώα» της εκδοχή. Μόνο μέσα στην Εκκλησία, την κιβωτό της σωτηρίας, μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος την αληθινή ζωή, λατρεύοντας τον Τριαδικό Θεό και επιδιώκοντας με τον πνευματικό του αγώνα την ένωση μαζί Του».