Στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς ἁγίας Φωτεινῆς Νέας Σμύρνης, σήμερα Σάββατο, 4 Ἰανουαρίου, ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Συμεών ἐτέλεσε τήν εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Διακόνου π. Μαρίου Καλαθᾶ.
Ὁ π. Μάριος εἶναι ἔγγαμος κληρικός καί πατήρ ἑνός τέκνου. Εἶναι πτυχιοῦχος τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί ἀπόφοιτος τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεώς μας. Χειροτονήθηκε Διάκονος τό 2018 καί μέχρι σήμερα διακόνησε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό μας Ναό μέ ζῆλο καί ἀφοσίωση.
Ὁ νέος Πρεσβύτερος πρόκειται νά ὑπηρετήσει ὡς ἐφημέριος στόν Ἱερό Ναό ἁγίου Ἀλεξάνδρου Παλαιοῦ Φαλήρου.
Ἀκολουθεῖ ἡ προσφώνηση τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτη:
«Ἀγαπητέ μου Διάκονε π. Μάριε,
Πανίερη καί ἀλησμόνητη ἡ παρούσα ἡμέρα τῆς εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίας σου. Κατά πρῶτο λόγο γιά σένα, ἀλλά καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού συμμετέχουμε σήμερα στό διπλό μυστήριο, τή θεία Εὐχαριστία καί τή χειροτονία σου. Τόν Ἐπίσκοπο πού προεξάρχει τῆς συνάξεως καί ἱερουργεῖ τά δύο μυστήρια. Τούς Πρεσβυτέρους καί Διακόνους πού κυκλώνουν τό ἱερό θυσιαστήριο καί συμπράττουν στή διπλή ἱερουργία. Τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ πού παρίσταται καί συμπροσεύχεται μαζί μας.
Κατά τήν εὐλογημένη αὐτή ὥρα, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἐπιτρέψτε μου νά μνημονεύσω καί νά σχολιάσω μέ πολλή συντομία μία μικρή παράγραφο ἀπό τήν Β’ ὁμιλία τοῦ μεγάλου καί ἁγίου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν Β’ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἀναφέρεται στό πρόσωπο τοῦ Ἱερέως καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρη στήν παρούσα στιγμή. Τήν παραθέτω μεταφρασμένη : «Δέν ξέρεις τί εἶναι ὁ ἱερέας; Εἶναι ἀγγελιοφόρος τοῦ Κυρίου. Μήπως τά δικά του λέει; Ἄν τόν περιφρονεῖς, δέν περιφρονεῖς αὐτόν, ἀλλά τόν Θεό πού τόν χειροτόνησε… Διότι ἄν τίποτε μέσω αὐτοῦ (τοῦ ἱερέα) δέν ἐνεργεῖ ὁ Θεός, τότε οὔτε τό βάπτισμα ἔχεις, οὔτε στά μυστήρια μετέχεις, οὔτε λαμβάνεις εὐλογίες. Ἄρα δέν εἶσαι κἄν χριστιανός» (ΕΠΕ 23,490).
Ὁ ἱερεύς εἶναι ἀγγελιοφόρος τοῦ Θεοῦ. Τοῦ Θεοῦ τό θέλημα ἐξαγγέλλει. Τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας κηρύττει. Τήν ὁδό τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί σωτηρίας ὑποδεικνύει.
Μεγάλη ἡ εὐθύνη τοῦ κληρικοῦ νά εἶναι πράγματι ἀγγελιοφόρος τοῦ θείου θελήματος. Νά μήν κηρύττει τόν ἑαυτό του, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλά τόν Ἰησοῦ Χριστό (Β’ Κορ. 4,5). Ἡ καύχηση, ἡ αὐτοπροβολή, ἡ ἐπίδειξη καί, ἀκόμη χειρότερα, ἡ παραχάραξη καί ἡ νόθευση τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος θά πρέπει νά εἶναι ξένα πρός τό πρόσωπο καί τό λειτούργημα τοῦ ἱερέως.
Εὐθύνη ὅμως ἔχουν καί οἱ χριστιανοί. Νά ἀκοῦνε μέ ἀγαθή διάθεση τόν λόγο τοῦ ἱερέως. Νά ἐπιδιώκουν νά ὠφεληθοῦν ἀπό τά λεγόμενα. Νά μήν παρασύρονται εὔκολα στήν κριτική καί τήν ἱεροκατηγορία. Ἄν περιφρονεῖς τόν ἱερέα, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, τελικά περιφρονεῖς τόν ἴδιο τόν Θεό πού μέ τή χάρη Του ὁ ἱερεύς χειροτονήθηκε.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχει χωρίς τήν ἱερωσύνη καί χωρίς τούς λειτουργούς της. Ὁ Θεός δέν θέλησε νά διακονοῦν τήν Ἐκκλησία Του ἄγγελοι, ἀλλά ἄνθρωποι. Ἐνεργεῖ μέσω ἀνθρώπων· τῶν ἱερωμένων. Οἱ ἱερεῖς μᾶς βαπτίζουν καί μᾶς ἀναγεννοῦν πνευματικά. Οἱ ἱερεῖς τελοῦν τή θεία Εὐχαριστία καί ὅλοι ἐμεῖς μποροῦμε νά κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου. Οἱ ἱερεῖς μᾶς εὐλογοῦν κι ἐμεῖς γινόμαστε ἔτσι μέτοχοι οὐρανίων εὐλογιῶν. Ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ ἱερεῖς, καταλήγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, δέν θά ἤσουν κἄν χριστιανός.
Χωρίς τούς ἱερωμένους, τούς Ἐπισκόπους, τούς Πρεσβυτέρους καί τούς Διακόνους, ἀδελφοί μου, δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία. Τό διδάσκει μέ ἔμφαση ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος (ΒΕΠΕΣ 2, 272).
Ἑπομένως ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουμε στόν ἱερό θεσμό. Σεβόμαστε καί τιμοῦμε τούς κληρικούς μας. Καί προσευχόμαστε γι᾽ αὐτούς ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς τῆς Ἐκκλησίας, νά τούς φωτίζει. Νά τούς φυλάττει ἀπό τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ. Νά τούς ἐνισχύει ὥστε μέ τή δική Του χάρη νά ἱερατεύουν ἀμέμπτως, «μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας» κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο (Ἑβρ. 12,28).
