Ο γάμος των ομοφυλοφίλων – Του Μητροπολίτη Νέ­ας Σμύρ­νης Συ­με­ών

Με κείμενό του ο Σε­βα­σμιώτατος Μη­τρο­πο­λί­της Νέ­ας Σμύρ­νης κ. Συ­με­ών αναφέρεται στον γάμο των ομοφυλοφίλων. “Η ο­μο­φυ­λο­φι­λι­α για μας τους Χρι­στια­νούς συ­νι­στα βα­ρυ σαρ­κι­κο α­μαρ­τη­μα. Α­πο­τε­λεί πα­ρεκ­κλι­ση α­πο τη φυ­σι­κή τα­ξη που ο­ρι­σε ο Δη­μι­ουρ­γος σε ο,τι α­φο­ρα τα δυ­ο φυ­λα, τον αν­δρα και τη γυ­ναί­κα. Ο αν­δρας ελ­κε­ται α­πο τη γυ­ναί­κα και η γυ­ναί­κα α­πο τον αν­δρα. Τρι­το φυ­λο δεν υ­παρ­χει. Γι᾽ αυ­το και η ο­μο­φυ­λο­φι­λι­α δεν ει­ναι θε­μι­τη σε­ξου­α­λι­κη ε­πι­λο­γη, αλ­λα πα­ρεκ­κλι­ση και α­να­τρο­πη της φυ­σε­ως”, υπογραμμίζει μεταξύ άλλων.

Παρακάτω ολόκληρο το κείμενο του Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης:

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

Ἐ­πι­κοι­νω­νών­τας μα­ζί σας με­τά τήν εἴ­σο­δό μας στόν και­νούρ­γιο χρό­νο, εὔ­χο­μαι ὁ Κύ­ριός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός νά εὐ­λο­γή­σει τό νέ­ον ἔ­τος. Νά ἔ­χε­τε ὑ­γεί­α, ἀ­γά­πη καί πνευ­μα­τι­κή προ­κο­πή. Ἡ χά­ρη τοῦ Θε­οῦ νά σκε­πά­ζει τίς οἰ­κο­γέ­νει­ές σας καί νά τίς κα­τευ­θύ­νει κα­τά τό θέ­λη­μά Του.

Ἀ­φορ­μή γιά τήν γρα­πτή αὐ­τή ἐ­πι­κοι­νω­νί­α μας εἶ­ναι ἡ ἐ­ξαγ­γελ­θεί­σα πρω­το­βου­λί­α τῆς Κυ­βερ­νή­σε­ως νά εἰ­ση­γη­θεῖ μέ νο­μο­σχέ­διο τήν ἐ­πέ­κτα­ση τοῦ πο­λι­τι­κοῦ γά­μου καί γιά τά λε­γό­με­να «ὁ­μό­φυ­λα ζευ­γά­ρια».

Ἤ­δη ἀ­να­κοι­νώ­θη­κε τό νο­μο­θε­τι­κό πλαί­σιο τῆς ρύθ­μι­σης καί ἔ­χουν ἀ­νά­ψει ἔν­το­νες συ­ζη­τή­σεις σέ ὅ­λα ­τά ἐ­πί­πε­δα μέ ὁ­ρα­τό τόν κίν­δυ­νο νά δι­χα­στεῖ βα­θιά ἡ ἑλ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α.

Ἡ σύγ­χυ­ση πού ἔ­χει δη­μι­ουρ­γη­θεῖ καί τά ἐ­ρω­τή­μα­τα πού γεν­νι­οῦν­ται καί σέ σᾶς τούς Χρι­στια­νούς μας μοῦ ἐ­πι­βάλ­λουν νά ἐ­πι­κοι­νω­νή­σω μα­ζί σας καί νά σᾶς ἐ­νη­με­ρώ­σω γιά τή σχε­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Νά σᾶς ἐ­πι­ση­μά­νω μέ εἰ­λι­κρί­νεια καί πα­τρι­κή ἀ­γά­πη τό αἰ­ώ­νιο θέ­λη­μα τοῦ ζῶν­τος καί ἀ­λη­θι­νοῦ Θε­οῦ γιά μᾶς τά παι­διά Του. Αὐ­τό ἐ­πι­τάσ­σει ἡ ἐ­πι­σκο­πι­κή μου εὐ­θύ­νη.

1. Ἡ ὁ­μο­φυ­λο­φι­λί­α γιά μᾶς τούς Χρι­στια­νούς συ­νι­στᾶ βα­ρύ σαρ­κι­κό ἁ­μάρ­τη­μα. Ἀ­πο­τε­λεῖ πα­ρέκ­κλι­ση ἀ­πό τή φυ­σι­κή τά­ξη πού ὅ­ρι­σε ὁ Δη­μι­ουρ­γός σέ ὅ,τι ἀ­φο­ρᾶ τά δύ­ο φύ­λα, τόν ἄν­δρα καί τή γυ­ναί­κα. Ὁ ἄν­δρας ἕλ­κε­ται ἀ­πό τή γυ­ναί­κα καί ἡ γυ­ναί­κα ἀ­πό τόν ἄν­δρα. Τρί­το φύ­λο δέν ὑ­πάρ­χει. Γι᾽ αὐ­τό καί ἡ ὁ­μο­φυ­λο­φι­λί­α δέν εἶ­ναι θε­μι­τή σε­ξου­α­λι­κή ἐ­πι­λο­γή, ἀλ­λά πα­ρέκ­κλι­ση καί ἀ­να­τρο­πή τῆς φύ­σε­ως. Ἡ Ἁ­γί­α Γρα­φή, οἱ ἱ­ε­ροί Κα­νό­νες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἡ ἐμ­πει­ρί­α τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς ζω­ῆς ἐ­δῶ καί δυό χι­λιά­δες χρό­νια εἶ­ναι ὁ­μό­φω­νη πά­νω σ᾽ αὐ­τό τό θέ­μα. Κα­τά τόν λό­γο τοῦ ἀ­πο­στό­λου Παύ­λου εἶ­ναι τό­σο βα­ρύ τό ἁ­μάρ­τη­μα πού ἄν ὁ ἄν­θρω­πος πού τό δι­α­πράτ­τει δέν με­τα­νο­ή­σει καί δέν ἀλ­λά­ξει τρό­πο ζω­ῆς, δέν ἔ­χει θέ­ση στή Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ (Α’ Κορ. 6, 9-10).

Δυ­στυ­χῶς, ἡ μα­χη­τι­κή προ­πα­γάν­δα τῶν δι­α­φό­ρων λό­μπυ τῶν ὁ­μο­φυ­λο­φί­λων μέ­σω τῶν κα­να­λι­ῶν τῆς σύγ­χρο­νης ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας ἔ­χει ἀμ­βλύ­νει τό ἠ­θι­κό αἰ­σθη­τή­ριο πολ­λῶν· ἀ­κό­μη, δυ­στυ­χῶς, καί χρι­στια­νῶν —γιά νά μήν πῶ καί ἱ­ε­ρω­μέ­νων.

2. Ἀ­πό τό­τε πού στά­θη­κε ὁ κό­σμος ἡ ἕλ­ξη καί ἡ­ σχέ­ση τῶν δύ­ο φύ­λων, τοῦ ἄν­δρα καί τῆς γυ­ναί­κας, συ­νέ­τει­ναν στή δι­α­μόρ­φω­ση τοῦ θε­σμοῦ τοῦ γά­μου. Τόν γά­μο ὡς κοι­νω­νι­κό φαι­νό­με­νο τόν συ­ναν­τοῦ­με παν­τοῦ. Ἀ­πο­τε­λεῖ τό θε­μέ­λιο τῆς κοι­νω­νι­κῆς ζω­ῆς καί ὀρ­γά­νω­σης ὅ­λων τῶν κοι­νω­νι­ῶν καί ὅ­λων τῶν θρη­σκευ­τι­κῶν πα­ρα­δό­σε­ων. Ἀ­ξε­πέ­ρα­στος ὁ ὁ­ρι­σμός τοῦ Ρω­μαί­ου νο­μο­δι­δασκά­λου Μο­δε­στί­νου: Ὁ γά­μος εἶ­ναι ἡ συ­νά­φεια τοῦ ἄν­δρα καί τῆς γυ­ναί­κας μέ σκο­πό τήν κοι­νή πο­ρεί­α καί τό μοί­ρα­σμα ὅ­λου τοῦ βί­ου, συγ­χρό­νως δέ κοι­νω­νί­α τοῦ θεί­ου καί τοῦ ἀν­θρώ­πι­νου δι­καί­ου.
3. Ὁ γά­μος γιά μᾶς τούς Χρι­στια­νούς ἀ­πο­τε­λεῖ ἐ­πι­πλέ­ον μυ­στή­ριο· «μυ­στή­ριον μέ­γα» κα­τά τόν ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο (Ἐ­φεσ. 5,32). Εἶ­ναι ἡ πη­γή καί τό λί­κνο τῆς ἀν­θρώ­πι­νης ζω­ῆς. Εἶ­ναι ἡ ὁ­δός πού ὁ­δη­γεῖ στήν τε­λει­ό­τη­τα συ­ζύ­γους καί παι­διά. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας εὐ­λο­γεῖ αὐ­τή τήν ἔγ­γα­μη σχέ­ση καί ἀ­πο­δί­δει κε­φα­λαι­ώ­δη ση­μα­σί­α στόν Χρι­στι­α­νι­κό γά­μο μέ­σω τοῦ ὁ­ποί­ου συγ­κρο­τεῖ­ται ἡ οἰ­κο­γέ­νεια. Γι᾽ αὐ­τό καί δέν ἀ­πο­δέ­χε­ται κα­νε­νός ἄλ­λου εἴ­δους γά­μο γιά τά μέ­λη της εἴ­τε πο­λι­τι­κός γά­μος εἶ­ναι αὐ­τός εἴ­τε σύμ­φω­νο συμ­βί­ω­σης.
4. Μέ τόν θε­σμό τοῦ γά­μου συν­δέ­ε­ται ἄρ­ρη­κτα καί ὁ θε­σμός τῆς οἰ­κο­γέ­νειας, πού συγ­κρο­τεῖ­ται ἀ­πό τούς συ­ζύ­γους-γο­νεῖς, τόν πα­τέ­ρα καί τή μη­τέ­ρα, καί τά παι­διά πού ἀ­πο­τε­λοῦν κο­ρυ­φαί­α εὐ­λο­γί­α τοῦ Θε­οῦ καί καρ­πό τῆς ἀ­μοι­βαί­ας ἀ­γά­πης τους. Οἰ­κο­γέ­νεια χω­ρίς τόν φυ­σι­κό πα­τέ­ρα καί τή φυ­σι­κή μη­τέ­ρα δέν μπο­ρεῖ νά ὑ­πάρ­ξει. Ἀ­πο­τε­λεῖ ἐ­κτρο­πή ἀ­πό τή φυ­σι­κή τά­ξη καί τήν πα­ναν­θρώ­πι­νη ἐμ­πει­ρί­α οἱ λε­γό­με­νες «ἐ­ναλ­λα­κτι­κές» μορ­φές οἰ­κο­γέ­νειας. Τά παι­διά με­γα­λώ­νουν κά­τω ἀ­πό τή σκέ­πη καί τή φρον­τί­δα τοῦ πα­τέ­ρα καί στήν ἀγ­κα­λιά τῆς μά­νας πού τά γέν­νη­σε. Καί αὐ­τά τά ἱ­ε­ρά πρό­σω­πα ἀ­πο­τε­λοῦν τά πρό­τυ­πά τους πού κα­θο­ρί­ζουν τή φυ­σι­ο­λο­γι­κή καί ἰ­σορ­ρο­πη­μέ­νη ἀ­νά­πτυ­ξή τους. Γο­νέ­ας 1 καί γο­νέ­ας 2 εἶ­ναι ἐ­φεύ­ρημα τῆς πο­νη­ρῆς προ­πα­γάν­δας —πού ἀ­κού­ει στό ὄ­νο­μα «πο­λι­τι­κή ὀρ­θό­τη­τα»— γιά νά στη­ρί­ξουν τόν «γά­μο» ὁ­μο­φυ­λό­φι­λων ζευ­γα­ρι­ῶν. Καί τά παι­διά πού ἐ­πι­δι­ώ­κουν νά ἀ­πο­κτή­σουν δέν θά μπο­ρέ­σουν πο­τέ νά προ­φέ­ρουν τίς γλυ­κύ­τα­τες λέ­ξεις «πα­τέ­ρα» ἤ «μη­τέ­ρα». Θά αἰ­σθά­νον­ται αὐ­τό πού τούς λεί­πει. Καί θά μει­ο­νε­κτοῦν σέ σχέ­ση μέ τά ἄλ­λα παι­διά στό σχο­λεῖ­ο καί στίς ἄλ­λες κοι­νω­νι­κές τους ἐ­πα­φές.
5. Ἐ­πι­δί­ω­ξη τοῦ κι­νή­μα­τος τῶν ὁ­μο­φυ­λο­φί­λων εἶ­ναι καί ἡ υἱ­ο­θε­σί­α —τε­κνο­θε­σί­α βα­πτί­στη­κε τε­λευ­ταῖ­α— ἤ ἡ ἀ­πό­κτη­ση παι­δι­ῶν μέ­σω τῆς πα­ρέν­θε­της μη­τρό­τη­τας. Ἄ­καρ­πη ἐκ φύ­σε­ως ἡ ἄ­θε­σμη σχέ­ση τους, ἀ­γω­νί­ζον­ται μα­νι­ω­δῶς νά «ἀ­πο­κτή­σουν» παι­διά μέ κά­θε τρό­πο ἐν ὀ­νό­μα­τι ἑ­νός ἄ­κρα­του δι­και­ω­μα­τι­σμοῦ, προ­κει­μέ­νου νά αἰ­σθά­νον­ται ἴ­διοι καί ἴ­σοι μέ τήν κα­νο­νι­κή ἑ­τε­ρό­φυ­λη σύ­ζευ­ξη. Ἀ­γνο­οῦν ἤ κα­μώ­νον­ται νά ἀ­γνο­οῦν πώς ἡ υἱ­ο­θε­σί­α πά­νω ἀπ᾽ ὅ­λα θά πρέ­πει νά ἐ­ξα­σφα­λί­ζει τά δι­και­ώ­μα­τα καί τό συμ­φέ­ρον τοῦ παι­διοῦ νά με­γα­λώ­σει σέ μιά κα­νο­νι­κή οἰ­κο­γέ­νεια μέ πρό­τυ­πο πα­τέ­ρα καί μη­τέ­ρας. Υἱ­ο­θε­σί­α ἐν τέ­λει ση­μαί­νει ὅ­τι ὑ­πό τήν αὐ­στη­ρή ἐ­πί­βλε­ψη τῆς πο­λι­τεί­ας πα­ρέ­χε­ται μιά οἰ­κο­γέ­νεια σ᾽ ἕ­να παι­δί καί δέν προ­σφέ­ρε­ται ἕ­να παι­δί σέ μιά οἰ­κο­γέ­νεια.

Ἀλ­λά καί ἡ ἀ­πό­κτη­ση παι­διοῦ μέ πα­ρέν­θε­τη μη­τρό­τη­τα (δη­λα­δή νοι­κι­α­σμέ­νη μή­τρα!) ἀ­πό ἀν­θρώ­πους τοῦ ἴ­διου φύ­λου σέ κα­μιά πε­ρί­πτω­ση δέν μπο­ρεῖ νά γί­νει δε­κτή ἀ­πό χρι­στι­α­νι­κή ἄ­πο­ψη. Ἡ ἔ­λευ­ση ἑ­νός παι­διοῦ δέν μπο­ρεῖ νά γί­νει ἀν­τι­κεί­με­νο συ­ναλ­λα­γῆς. Καί εἶ­ναι (πρέ­πει νά εἶ­ναι) ἀ­δι­α­νό­η­το γιά τόν πο­λι­τι­σμό μας ἡ γυ­ναί­κα νά κα­ταν­τή­σει μη­χα­νή πα­ρα­γω­γῆς παι­δι­ῶν ἐ­πί χρή­μα­σι.

Εἶ­ναι ἀ­λή­θεια ὅ­τι κα­τά τίς κυ­βερ­νη­τι­κές ἐ­ξαγ­γε­λί­ες τό θέ­μα τῆς πα­ρέν­θε­της μη­τρό­τη­τας δέν θά πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στό νο­μο­σχέ­διο. Ἐν τού­τοις πολ­λοί σι­γο­ψι­θυ­ρί­ζουν ὅ­τι, ἄν τε­λι­κά θε­σπι­στεῖ γά­μος με­τα­ξύ προ­σώ­πων τοῦ ἴ­διου φύ­λου, ἡ τε­κνο­θε­σί­α θά κερ­δη­θεῖ μέ προ­σφυ­γή στό Εὐ­ρω­πα­ϊ­κό Δι­κα­στή­ριο Δι­και­ω­μά­των τοῦ ἀν­θρώ­που.

6. Ἐ­πι­κοι­νω­νών­τας, ἀ­γα­πη­τοί ἀ­δελ­φοί, μα­ζί σας, ἐ­πι­τρέψ­τε μου νά ἀ­πευ­θυν­θῶ δη­μό­σια μέ σε­βα­σμό ἀλ­λά καί μέ παρ­ρη­σί­α τό­σο πρός τήν Κυ­βέρ­νη­ση ὅ­σο καί πρός τά μέ­λη τοῦ ἐ­θνι­κοῦ μας Κοι­νο­βου­λί­ου. Τό κυ­ο­φο­ρού­με­νο νο­μο­σχέ­διο πού θά κλη­θεῖ­τε νά ψη­φί­σε­τε δέν συ­νι­στᾶ πρό­ο­δο. Προ­σκρού­ει στίς θε­με­λι­ώ­δεις ἠ­θι­κές ἀρ­χές μέ τίς ὁ­ποῖ­ες ἔ­ζη­σε διά μέ­σου τῶν αἰ­ώ­νων τό γέ­νος μας. Ὁ πλοῦ­τος τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς πα­ρά­δο­σης σέ ὅ­λα τά ἐ­πί­πε­δα εἶ­ναι ἡ πο­λυ­τι­μό­τε­ρη συν­ει­σφο­ρά μας στήν ἑ­νω­μέ­νη Εὐ­ρώ­πη. Ἡ ἀν­τι­γρα­φή ξέ­νων ἠ­θῶν καί ἡ υἱ­ο­θέ­τη­ση ἀν­τι­λή­ψε­ων πού δι­α­μορ­φώ­θη­καν σέ ἄλ­λα πο­λι­τι­στι­κά πε­ρι­βάλ­λον­τα δέν θά μᾶς κά­νει πιό πο­λι­τι­σμέ­νους· πε­ρισ­σό­τε­ρο εὐ­ρω­παί­ους.

Τό προ­ω­θού­με­νο νο­μο­σχέ­διο δυ­στυ­χῶς πλήτ­τει τόν θε­σμό τοῦ γά­μου, τή συγ­κρό­τη­ση τῆς οἰ­κο­γέ­νειας καί τά δι­και­ώ­μα­τα τῶν παι­δι­ῶν νά ζοῦν καί νά με­γα­λώ­νουν μέ πα­τέ­ρα καί μη­τέ­ρα σ᾽ ἕ­να ὑ­γι­ές καί φυ­σι­ο­λο­γι­κό πε­ρι­βάλ­λον.

Ἄν ὑ­πάρ­χει ἀ­νάγ­κη νά λη­φθοῦν μέ­τρα γιά τήν προ­στα­σί­α τῶν δι­και­ω­μά­των παι­δι­ῶν πού γιά δι­ά­φο­ρους λό­γους βρέ­θη­καν κον­τά σέ ὁ­μό­φυ­λα ζευ­γά­ρια, ἡ πο­λι­τεί­α ἔ­χει κά­θε δυ­να­τό­τη­τα νά τό πρά­ξει.

7. Κα­θώς ἀ­να­μέ­νε­ται ἡ δη­μο­σι­ο­ποί­η­ση τοῦ σχε­δί­ου νό­μου, ἐ­τέ­θη ἐ­πί τά­πη­τος καί τό ζή­τη­μα τοῦ τρό­που μέ τόν ὁποῖο θά ψη­φί­σουν οἱ βου­λευ­τές μας: κα­τά συ­νεί­δη­σιν ὅ­πως ἐ­πι­τάσ­σει τό Σύν­ταγ­μα ἤ μέ κομ­μα­τι­κή πει­θαρ­χί­α.

Ὡς ἐ­λά­χι­στος ἐ­πί­σκο­πος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας δι­και­οῦ­μαι νά ἀ­πευ­θυν­θῶ πρός τούς ἀ­ξι­ο­τί­μους βου­λευ­τές μας πού πι­στεύ­ουν στόν Θε­ό καί ἀ­πο­τε­λοῦν μέ­λη καί αὐ­τοί τοῦ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ σώ­μα­τος.

Ὡς Χρι­στια­νοί —καί μά­λι­στα ὀρ­θό­δο­ξοι— δέν μπο­ρεῖ­τε νά νο­μο­θε­τεῖ­τε ἐ­ρή­μην τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς συ­νει­δή­σε­ώς σας.

Ἡ σχέ­ση σας μέ τόν Θε­ό καί τήν Ἐκ­κλη­σί­α δέν μπο­ρεῖ νά πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται μό­νο στήν πα­ρου­σί­α σας στίς δο­ξο­λο­γί­ες καί τίς λι­τα­νεῖ­ες γιά εὐ­νό­η­τους λό­γους. Ἐ­πι­βάλ­λε­ται γιά λό­γους χρι­στι­α­νι­κῆς συ­νέ­πειας καί εὐ­θύ­νης πρός τό πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας πού σᾶς τι­μᾶ μέ τήν ψῆ­φο τους, ἡ σχέ­ση αὐ­τή νά ἐκ­φρά­ζε­ται καί στή Βου­λή· τήν ὥ­ρα τῆς ψη­φο­φο­ρί­ας ἐ­πί κρι­σί­μων ζη­τη­μά­των πού συν­δέ­ον­ται μέ τήν χρι­στι­α­νι­κή μας πί­στη καί ἅ­πτον­ται τοῦ εὐ­αγ­γε­λι­κοῦ ἤ­θους. Καί τό προ­ω­θού­με­νο νο­μο­σχέ­διο γιά τόν γά­μο τῶν ὁ­μο­φυ­λο­φί­λων προ­σβάλ­λει εὐ­θέ­ως τήν ἱ­ε­ρό­τη­τα τοῦ θε­σμοῦ τοῦ γά­μου, τή χρι­στι­α­νι­κή οἰ­κο­γέ­νεια καί τά δι­και­ώ­μα­τα τῶν παι­δι­ῶν.

Ὁ Κύ­ριός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός ἄς φω­τί­ζει καί ἄς ἐ­νι­σχύ­ει ὅ­λους μας νά ἀ­κο­λου­θοῦ­με μέ πι­στό­τη­τα τό Εὐ­αγ­γέ­λιό Του.

Ὁ Ἐ­πί­σκο­πός σας

†  Ὁ Νέ­ας Σμύρ­νης ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ