«Από τις ωραιότερες στιγμές στη ζωή και τη διακονία ενός επισκόπου είναι οι χειροτονίες των νέων κληρικών του, διακόνων και πρεσβυτέρων. Εκείνων που θα συμπαρεδρεύουν γύρω από την Αγία Τράπεζα, όταν ιερουργεί το υπερφυές μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Εκείνων που θα αποτελούν τους στενούς συνεργούς του, οι οποίοι θα του συμπαραστέκονται στη διαποίμανση του θεοφιλούς ποιμνίου της Μητροπόλεώς του. Εκείνων που εξ ονόματός του θα ιερατεύουν στις ενορίες που συναπαρτίζουν το εκκλησιαστικό σώμα της επαρχίας του».
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το εισαγωγικό αντί προλόγου του νέου βιβλίου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών με τίτλο: «Προσέχετε ἑαυτοῖς» και υπότιτλο «Επισκοπικές υποθήκες», το οποίο κυκλοφόρησε τις τελευταίες ημέρες από τις Εκδόσεις «Εν πλω». Το βιβλίο περιέχει 45 ομιλίες, που απηύθυνε σε χειροτονίες κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης.
Το εισαγωγικό κείμενο συνεχίζει ως εξής:
«Κάθε χειροτονία που αποφασίζει και τελεί ένας επίσκοπος είναι πράξη μεγάλης ευθύνης. Η ευθύνη τον καθοδηγεί κατά την εξέταση και την επιλογή του υποψηφίου για χειροτονία. Η ευθύνη τον συνέχει κατά την ώρα της χειροτονίας. Και το αίσθημα ευθύνης τον συνοδεύει, καθώς παρακολουθεί («επισκοπεί»!) την κατά Χριστόν ζωή και τη διακονία του κληρικού που εισήγαγε στο ιερό θυσιαστήριο.
Παράλληλα, όμως, κάθε χειροτονία είναι για τον επίσκοπο και αφορμή χαράς. Πολλής χαράς, γιατί αξιώνεται να αναδείξει με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ένα νέο κληρικό, ένα νέο εργάτη της Εκκλησίας.
Χαίρεται την ώρα που τον χειροτονεί.
Χαίρεται όταν ως διάκονος διακονεί δίπλα του.
Χαίρεται όταν ως πρεσβύτερος συλλειτουργεί μαζί του.
Χαίρεται όταν βλέπει τον νέο κληρικό του να πορεύεται κατά το θέλημα του Θεού και να διακονεί όπου τάχθηκε με αποστολικό ζήλο, με φόβο Θεού, με πολλή καρποφορία.
*Αποτελεί καθιερωμένη πρακτική κατά την ώρα που ο υποψήφιος προς χειροτονία προσάγεται ενώπιον του επισκόπου —και λίγο πριν από την τελετουργία του μυστηρίου εντός του αγίου Βήματος—, ο χειροτονών επίσκοπος να απευθύνεται προς τον υποψήφιο και να του επισημαίνει:
• το ύψος του ιερατικού χαρίσματος·
• την ευθύνη που επωμίζεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων·
• το πως οφείλει να ζει και να πολιτεύεται ως κληρικός·
• τα καθήκοντα που με ζήλο και αυταπάρνηση καλείται να ασκήσει.
Στοιχώντας και η ελαχιστότητά μου στην ευλογημένη αυτή εκκλησιαστική συνήθεια, κάθε φορά που το έλεος του Θεού με αξιώνει να χειροτονήσω κάποιο μέλος της Εκκλησίας διάκονο ή πρεσβύτερο, απευθύνω τον λόγο προς τον χειροτονούμενο, επισημαίνοντάς του με πολλή πατρική αγάπη όσα την ιερή εκείνη ώρα η αρχιερατική μου συνείδηση μου υπαγορεύει. Τα περισσότερα από αυτά τα ομιλητικά κείμενα απήρτισαν το παρόν βιβλίο.
Αν και κάθε φορά επεδίωκα να προσεγγίσω με ξεχωριστό τρόπο το μυστήριο του ιερατικού χαρίσματος και να υπογραμμίσω διαφορετικές πτυχές του, ίδιες έννοιες, εκφράσεις, αγιογραφικά χωρία ή και πατερικά παραθέματα συναντώνται σε πολλές από τις ομιλίες. Η εξήγηση είναι απλή. Όλες περιστρέφονται γύρω από το ένα και βασικό θέμα, την ιερωσύνη. Και η κάθε μια αναφέρεται σε άλλον υποψήφιο προς χειροτονία, εκφωνήθηκε σε άλλο ναό και ενώπιον διαφορετικού εκκλησιάσματος.
*Γιατί θελήσαμε να τις δημοσιεύσουμε; Πρώτα-πρώτα για να θυμούνται οι ίδιοι οι κληρικοί μας τις υποθήκες που τους απηύθυνε ο επίσκοπός τους κατά την ώρα της χειροτονίας τους. Αν και αποσιωπώνται τα ονόματά τους, ο καθένας τους, εύκολα θα εντοπίσει την ομιλία που αναφέρεται στη δική του χειροτονία.
Ο δεύτερος λόγος είναι να προσελκύσει νέους ανθρώπους, εκλεκτά και ικανά μέλη του εκκλησιαστικού σώματος, στη διακονία του ιερού θυσιαστηρίου.
Επιπλέον, όσοι σκέπτονται να γίνουν κληρικοί, να συνειδητοποιήσουν πληρέστερα τόσο το ύψος του χαρίσματος όσο και τις πνευματικές απαιτήσεις που συνεπάγεται η επιθυμία τους να γίνουν κληρικοί και να διακονήσουν την αγία Εκκλησία μας».